McDonalds vroeger versus McDonalds nu

Drie kinderen geleden gingen we regelmatig naar de McDonalds. We konden openlijk overleggen of we er wel of niet heen zouden gaan en zonder overleg voor de ander bestellen, want een quarterpounder menu was altijd goed.

Tegenwoordig gaat dat anders.

We spreken over de McDonalds in codetaal (ook met onze vrienden), want als onze kleintjes horen dat we misschien ook maar in de buurt van een McDonalds zullen komen, dan is er geen ontkomen meer aan. Dan moeten we naar de McDonalds en wel zo snel mogelijk. Jaren geleden begonnen we de MacDonalds dus al de „grote gele M” te noemen. Helaas is die code al lang ontcijferd en wordt de McDonalds door ons tegenwoordig met een lange stilte aangeduid. „Zullen we straks … ?”.

Vroeger konden we ook zoveel bestellen als we maar wilden. Twee quarterpoundermenu’s, extra cheeseburgers, ijsjes toe. Als we veel aten, kostte ons dat twintig euro. Toen de oudste dochter begon mee te eten, merkten we daar nog niet veel van. We deelden onze patatjes met haar en bestelden een extra euroknaller. Niets aan de hand.  Lees meer

*Plop* en toen werd hij vijf

Cliché, I know… Maar jemig wat gaat de tijd snel. Het lijkt elk jaar wel sneller te gaan.

Het is als de dag van gisteren dat ik dacht; ‘Haal dat kind eruit!! Het kan mij niet schelen hoe!’ En nu vijf jaar later denk ik; ‘Stop dat kind terug, het gaat me veel te snel!’

Ja, vijf jaren vliegen voorbij. Bij het middelste kleintje gaat dat zeer onopgemerkt kan ik je vertellen. Voor de oudste is alles nieuw, en dus voor mama ook. Bij de jongste is alles voor de laatste keer, vooral voor mama. En de middelste? Die fladdert overal tussendoor.

Het is niet dat het niet belangrijk is wat hij allemaal doet, maar hij doet het gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Hij gaat naar school, hij gaat naar zwemles, hij gaat spelen met zijn vriendjes, hij gaat naar zijn sportclubje, hij doet het allemaal.  Lees meer

Uit Lunchen

Daar zit je dan, in een hippe lunchtent met je kleintje die best wat trek heeft gekregen na de lange wandeling.

Oké… geen kindermenu, zoals een vrolijk mandje met lekkernijen (mini pindakaas en hagelslag). Helaas ook geen tosti (de altijd succes optie)! Maar, op de kaart zie ik ergens brood en ergens kaas staan… die gaan ze dan maar mooi in de keuken combineren!

Prima!

Ik probeer onze serveerster uit te leggen dat mijn kleintje graag een bruine boterham met kaas wil. Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden! Dus voeg ik toe, gewoon simpel het is voor een klein kind. Ze gaat het aan de keuken vragen, maar mijn alarmbellen zijn afgegaan! Dit moeten we dus even in de gaten houden.  Lees meer

Ouderschap versus Puberteit

pubers

Zodra je ouder wordt, ga je eigenlijk weer een beetje terug naar je puberteit. Je zou het misschien niet verwachten, maar er zijn zoveel overeenkomsten tussen het ouderschap en de puberteit.

Die magische jaren van de puberteit beleef je als ware opnieuw tijdens je ouderschap. Ik weet alleen niet of dit nou de dingen zijn die je wílt herbeleven…

– Het nachtleven. Tijdens de puberteit zijn er heel wat korte nachtjes gemaakt. Al snapte ik zelf nooit waarom dat uitgaan nou de hele nacht moest duren. Tijdens het ouderschap beleef je het nachtleven weer helemaal opnieuw, wel in een geheel andere dimensie. Maar je snapt nog steeds niet waarom het de hele nacht moet duren.  Lees meer

Tips bij het voorlezen van kinderverhalen

Voorlezen. Als ik heel eerlijk ben is het niet mijn grootste hobby. Ik word er lui van en mieter halverwege het verhaal weleens in slaap. Als het diezelfde uitwerking nou ook op mijn kleintjes zou hebben, dan was er geen probleem. Maar de kleintjes willen weten hoe het verhaaltje eindigt en dus krijg ik een por en word ik abrupt uit mijn dutje gehaald.

Je ziet, voorlezen is een hele opgave.

Maar soms gaat het voorlezen wel goed. Dan vloeien de kinderverhalen zo uit mijn mond. Meestal zijn het de verhalen die op rijm geschreven zijn, ik houd ervan!

Heb je ook wel eens moeite met voorlezen? Misschien heb je wat aan deze tips.  Lees meer

5 feitjes over een eerstgeborene

oudste kind

Afbeelding: Shutterstock

Zelf weet ik niet hoe het is om de oudste te zijn. De eerstgeborene. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Dat geeft wel eens problemen bij ons inlevingsvermogen voor onze oudste. Zij is hier in huis de enige met deze ervaring, zij weet wel hoe het is om de oudste te zijn en ik geloof best dat dat niet altijd meevalt.

Van een eerstgeborene zou je theoretisch een aantal dingen verwachten, maar in de praktijk blijken de feiten anders.

Feitje 1. Een oudste kind is niet graag alleen. Je zou denken dat een oudste kind heel goed alleen kan zijn. Hij of zij is tenslotte een tijdje enigst kind geweest en heeft veel tijd doorgebracht alléén met de ouders. Maar niets is minder waar. Mijn oudste kan heel slecht alleen zijn, zo slecht dat ze een tijdje zelfs een denkbeeldig vriendinnetje had.

Als je er even simpel over nadenkt, is het ook helemaal niet zo gek dat een eerstgeborene maar slecht alleen kan zijn, ze was namelijk nooit alleen. Toen ze net geboren was en huilde, pakte ik haar op. Als ze wilde spelen, speelde ik met haar. Ik deed een cursus babymassage, ik ging babyzwemmen, ik maakte baby-speeldate’s, ik deed alles met mijn baby.

Vind je het gek dat ze nu niet graag alleen is?  Lees meer

Kleintje met griep

kleintje met griep 1

Nee, ik wil geen pilletje…
Nee, ik wil niet opruimen…
Nee, ik wil niet tandenpoetsen…
Nee, ik wil geen blieb in het oor (oorthermometer)…
Nee, ik wil geen kippensoep…
Nee, ik wil niet naar bed…
Nee, ik wil nog één filmpje…
Ja, ik wil wel een toetje…

Hoe consequent moet je zijn als je kind een dagje of twee ziek is? Ik doe zelf namelijk helemaal geen moer als ik ziek ben en neem het er dan van. Dus, gun ik mijn kinderen hetzelfde.  Lees meer

Lightbox inspiratie – de mama variant –

Het afgelopen najaar waren de lightboxen van A Little Lovely Company volkomen uitverkocht. Razend populair waren ze, maar toch tikte ik er net voor Sinterklaas nog eentje op de kop. Met de feestdagen was de lightbox ontzettend leuk. Met Sinterklaas hadden we de tekst ‘Welkom Sint en Piet’ daarna kwam de tekst ‘Joy to the World’ en vervolgens maakten we plaats voor een ‘Happy New Year’.

Maar nu is het januari en heb ik niet zoveel meer te zeggen, behalve dat het koud is buiten. Die kekke lightbox staat er een beetje doelloos bij. Nu houd ik niet zo van doelloos en heb daarom wat lightbox inspiratie – de mama variatie – bedacht.

En hier zijn ze:

1. Welkom in mijn wereld!

Waar je koffie maar warm mag zijn en het dutje van je kleintje extra lang.

LB17 Lees meer

Speelkamer opofferen… Echt niet!

Wij wonen in een prachtige buurt van Amsterdam in een ruim appartement. Niets te klagen! Nou ja… geen tuin, boven- en onderburen waar je rekening mee moet houden, steile trap, super duur en …

Maar goed, we wonen er fijn. Maar toen de tweede op komst was, kwam toch de vraag. Hoe gaan we dat herbergen? De opties waren: 1) verhuizen, 2) verbouwen en 3) creatief samen slapen.

Financieel is verhuizen niet de gunstigste optie, dus steken we wat verhuizen betreft onze kop in het zand en hopen we dat het perfecte en betaalbare huis vanzelf komt aanwaaien.

Dus de focus ligt op het appartement. Ons appartement heeft 2 grote slaapkamers, eet- en woonkamer en een klein (slaap)kamertje die de vorige bewoners bij de woonkamer hebben getrokken. Hier staat de computer, boekenkast en bergen aan speelgoed. En is sinds kort door onze kleine man als Speelkamer gedoopt.  Lees meer

Waarom heeft januari een hekel aan moeders?

Blue Monday (deprimaandag) is een naam, gegeven aan een datum voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar. (Aldus Wikipedia).

En laat die deprimaandag nou toch altijd vallen in januari. Vandaag om precies te zijn. Vandaag is het Blue Monday, maar waarschijnlijk had jouw gevoel je dat al gezegd.

Als je het aan mij vraagt dan heeft geheel januari een hekel aan moeders en niet alleen die welbekende, bijna aangepraatte, maar zonder twijfel ‘o zo’ gehypte Blue Monday.

Waarom? Nou… Januari is een maand waarin we geen kou meer willen voelen en zeker niet als het vriespunt in zicht komt. Het kerstgevoel hebben we ook al achter de rug, dus die sneeuw mag nu ook wel wegblijven. Oh verrekt, het blijft ook weg, het is alleen maar regen wat er uit de lucht komt vallen (ik woon duidelijk in de Randstad). En dat wakker worden in het donker, ik ben daar nu zo klaar mee. We willen weer de vogeltjes horen fluiten en de bloemetjes buiten zetten, letterlijk.   Lees meer