Oké, even serieus. Soms zijn kinderen gewoon kleine etterbakken.
We zitten in de speeltuin en mijn kinderen spelen lekker. Totdat er een kind, niet mijn kind, maar wel een zeer onaangenaam kind, wellicht een kind met een issue, het op mijn jongste dochter heeft gemunt. ‘Wat een etterbak’ was mijn eerst gedachte en toen ik hem door zag gaan met het terroriseren van de kinderen in de speeltuin, dacht ik ‘wat een verschrikkelijke etterbak! Het zal je kind wezen.’ Lees meer
‘Maar ik moet nog poepen!’ Fijn, als je nog net drie minuten hebt om jassen aan te trekken, naar school te rijden om de kinderen nog net voor de bel achter de deur te schuiven.
Wat vond ik hier ook al weer leuk aan? Waarom wilde ik in vredesnaam kinderen?
Heel rollenpatroonbevestigend wist ik al op jonge leeftijd dat ik kinderen wilde. Ik hoor het mijn dochters nu ook zeggen bij het invullen van de o zo fijne vriendenboekjes.
‘Wat wil je later worden? Mama en juffrouw. En politieman!’
Zou zij met mij ook zo enthousiast geweest zijn als iemand duidelijk had kunnen maken in wat voor een hel je met enige regelmaat terecht kunt komen? Dan heb ik het niet over de slapeloze nachten, de vieze luiers. Kortom de grote ondankbaarheid na het baren van het parasietje uit je buik. Lees meer
Spontane jeuk. Dat is wat ik krijg als het onderwerp hoofdluis aan bod komt. Ik heb nu dus ook al vier keer op mijn hoofd gekrabd en dan ben ik nog maar net begonnen met dit artikel.
Hoofdluis. Kriebelende beestjes. Je hoopt ze nooit te hoeven trotseren, maar eigenlijk weet je dat het vroeg of laat onvermijdelijk is. Toch is het mij als kind bespaard gebleven, gelukkig want in mijn tijd knipten ze je haren gewoon gelijk kort. Ik ging ervan uit dat mijn kleintjes het ook wel zouden redden zo zonder die gevreesde beestjes op hun hoofdhuid, tot die ene zaterdagochtend…
“Wat zit er nou toch in zijn haar? Uuhhhm… Is dit luis?”, vraagt de man. “Gatverdamme ja! Dat denk ik wel!”, antwoord ik en ik begin spontaan te krabben op mijn hoofd.
Meteen controleer ik de lange haren van mijn twee dochters ook op hoofdluis. Het is moeilijk te zien tussen het dikke haar, maar ja hoor, daar zie ik er één kriebelen. Lees meer
Dat mijn jongste nu ook naar de kleuterschool gaat, is wel duidelijk. Nadat ze een aantal weken in groep 1 gezeten had, kwam ik, tot mijn grote verbazing, een tekening van haar tegen waarop ze duidelijk een poging had gedaan om haar naam te schrijven. En het was haar nog redelijk gelukt ook, interesse in letters is dus duidelijk aanwezig! Maar verder had ik er zelf niet veel aandacht aan geschonken.
De zomervakantie kwam en het was tijd om even heerlijk rustig aan te doen waar we zelf zin in hadden. Even geen school en ook geen schoolwerk. Mijn kleuter is gek op kleien en tijdens een regenachtige vakantiedag hoor ik haar opeens zeggen, ‘kijk ik heb mijn naam gemaakt, van klei’ En warempel, daar stond toch duidelijk haar naam geschreven van klei.
Letters leren is een eitje, ja dat kan wel zo zijn, maar ik vind het verrekte lastig om mijn kleintjes daarin te begeleiden en denk dus dan al snel ‘dat leren ze maar op school’.
Dat is dus niet meer nodig, want nu heb ik het vrolijk ogende boekje Letters leren is een eitje in huis. Letters leren is een eitje is niet zomaar een voorleesboekje, het is een hartstikke leuk en leerzaam boekje voor de kleuter én voor moeder. Want hoe fijn is het dat er van die creatieve moeders bestaan die zulk soort ezelsbruggetjes verzinnen om leren én aanleren van letters zo simpel en leuk te maken! Lees meer
Gooi de broodtrommel-briefjes maar uit het raam, de onder-je-kussen-kaartjes moet je nu hebben!
‘Ik waardeer je lach, ik waardeer je creativiteit, ik waardeer je eigenheid. Ik waardeer jou om wie je bent’. Het is belangrijk voor de ontwikkeling van een kind, dat het zich gesteund voelt door de ouders. Onder-je-kussen-kaartjes zorgen er op een mooie en vernieuwende manier voor dat je aan je kind kunt vertellen wat je aan hem/haar waardeert.
Het is natuurlijk allemaal enig, maar wat is er mis met gewoon praten mensen? Je weet wel, dat geluid dat uit je blèrklep komt, een stem waarmee je iemand iets duidelijk kunt maken. Straks denken de kleintjes nog dat die stem alleen maar is om schreeuwend iets over te brengen. Complimentjes krijg je alleen via een kaartje, of what the heck, doe eens hip: via een app’je.
Alle gekheid op een stokkie, leuk bedacht is het natuurlijk wel! En met de achterliggende gedachte dat je je kind helpt een sterk gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, zodat het in stevige schoenen de wijde wereld in kan stappen, is natuurlijk een mooie bijkomstigheid in deze drukke tijden.
Nu alleen nog even zorgen dat je ze niet vergeet onder het kussen te leggen, gezien de tandenfee ook al wat moeite lijkt te hebben met het neerleggen van een euro voor een tand…
Onder-je-kussen-kaartjes zijn verkrijgbaar voor € 14,99 >>
Het is alweer een aantal maanden geleden dat mijn twee dochters zo heldhaftig waren om gaatjes in hun oren te laten prikken. Na het uitzoeken van de kinderoorbellen sloeg er enige twijfel toe, maar toen eenmaal het ene schaapje over de dam was, volgde het kleine schaapje er heldhaftig achteraan. Inmiddels zijn we al heel wat kinderoorbelletjes verder, want mijn kleine Hans Klok laat de oorknopjes om de haverklap verdwijnen. Gelukkig is het geen straf om nieuwe kinderoorbellen aan te schaffen, er zijn zulke leuke te koop!
“Mama mag ik je make-up”, ik weet nog goed dat ik dit liedje van Kinderen voor Kinderen uit volle borst aan het meezingen was. Later als ik groot ben, dan mag ik ook van die prachtige sieraden en make-up. Kleine meisjes willen altijd net als mama zijn, maar nu ik de mama ben, draag ik (tot grote verbazing van mijn meiden) nooit oorbellen. Lees meer
De zomervakantie is nu echt voorbij, dus we zijn weer aangewezen om in de weekenden uitstapjes met de kids te maken. En hoewel we een aantal mooie dagen nog in het verschiet hebben, zijn er ook van die zondagen dat het weer ‘zo zo’ is. Je kent het wel, niet koud, niet warm, fors windje en zo af en toe een bui.
Thuis is de verveling toegeslagen, maar omdat we heel rustig zijn opgestaan is het te laat om een goed dagje pretpark te doen. Dus wat dan…
– Gebruikmaken van de dierentuinjaarkaart?
– Cultureel Museum?
– Of toch weer een kort rondje in dat verrekte park?
– Wordt er ergens niet wat verbouwd, kunnen we graafmachines kijken ofzo?
Inmiddels kan ik mezelf wel kenner noemer in de late ochtend uitjes. En omdat jullie zelf wel op Artis, Efteling, Duinrell, Aviodrome, Dolfinarium, NEMO, Spoorwegmuseum, zwembad of willekeurig park kan komen, wil ik een paar minder voor de hand liggende opties met jullie delen. Lees meer
Ik kan zoveel leren van mijn dochter. Haar kinderlijke wijsheden zijn de meest wijze dingen die ik ooit gehoord heb.
Afgelopen week ging ik samen met mijn 8-jarige collecteren voor het KWF. Mijn dochter is met de ziekte meer bekend dan me lief is, ze weet donders goed waarvoor die collecte bedoeld is.
Maar nuchter als ze is, komt ze al snel met het geniale plan om een keer met háár spaarpot langs de deuren te gaan. Dat lijkt haar wel een handige manier om haar spaarpot te vullen. Natuurlijk probeer ik haar op een subtiele maar duidelijke manier wijs te maken dat ze dat nooit, maar dan ook nooit zomaar mag doen. Dit mag je alleen met een echte collectebus doen.
In mijn hoofd zie ik haar al langs de deuren gaan met haar knalroze spaarvarken: “Heeft u nog iets over voor mijn lege varkentje?” Lees meer
Ze ziet haar broer en haar zus wegfietsen. ‘Hé, gaat het buurjongetje er nou achteraan? Dat ventje is een half jaar jonger dan ik en fietst zonder zijwieltjes! En ik niet!’ Dat moet er door het koppie van mijn peuter gegaan zijn. Want nog geen minuut later komt de kleuter naar ons toe.
“Papa, wanneer haal je mijn zijwieltjes eraf? Ik wil ook gewoon fietsen.”, is haar conclusie.
Is dat nou wel zo een goed idee? Vragen wij ons af. Zo vlak voordat we vertrekken voor vakantie. Het is natuurlijk een stuk makkelijker fietsen mét zijwieltjes.
Maar nee, de minikleuter is ervan overtuigd. Ze wil fietsen zónder zijwieltjes. En zo kwam het dat de kleuter vlak voor de vakantie nog even leerde fietsen, zonder zijwieltjes. Lees meer
Wanneer je kind gestoken wordt, kan dat heel vervelend zijn. Een wespensteek doet bijvoorbeeld pijn en een prik van een mug kan erg jeuken. Het liefst wil je dat voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk.
Het is alweer een aantal jaar geleden dat mijn dochter door vijf wespen gestoken werd. Het was in het begin van het voorjaar en mijn dochter wilde de tuinkussens uit de tuinkussenbak halen. Deze handeling veranderde in een nachtmerrie voor haar. Terwijl ze met haar hand in de bak greep, greep ze midden in een wespennest. De wespen vlogen om haar oren en helaas werd zij ook een aantal keren gestoken. Er kwam een hartverscheurend gegil uit haar, wat de buren niet onopgemerkt bleef.
Wat doe je in zo een situatie? Als je een zwerm wespen om je dochter heen ziet dwarrelen zou je het liefste met haar meegillen, maar daar heeft zij weinig aan. Rustig blijven en zorgen dat ze niet nóg meer gestoken wordt is het doel. En daarna de huisarts bellen. Lees meer