Lieve kleintjes, wanneer jullie verliefd worden…

kalverliefde

Lieve kleintjes,

Jullie worden steeds groter en ik weet dat er een dag komt dat jullie uit zullen vliegen met de liefde van jullie leven. Dat jullie je veilig zullen voelen in de armen van een ander. Dat jullie troost zullen vinden op de schouders van een ander. Dat jullie eigen keuzes zullen maken, waarschijnlijk ook andere dan de mijne. Dat jullie zelf moeten ontdekken hoe de liefde werkt. En hoe de liefde niet werkt.

Ik weet dat die dag gaat komen, gelukkig duurt dat nog héél lang.

Tot die tijd is er kalverliefde. Kalverliefde is zo fijn. Fladderende vlindertjes in je buik, wanneer je aan dat lieve meisje denkt of aan die stoere jongen. De kalverliefde hoeft niet beantwoord te worden, het mag ook stilletjes, alleen. Helemaal voor jezelf.

En ik weet dat wij ‘volwassenen’ heel irritant kunnen reageren op deze verliefdheid, met als gevolg dat de kriebeltjes helemaal niet meer zo fijn voelen. Daarom beloof ik jullie plechtig een aantal dingen te laten en een aantal dingen wél te doen.  Lees meer

Hussen met je neus ertussen

hussen met je neus ertussen

“Mama, wat eten we vanavond?”

Er was een tijd dat ik een serieus antwoord op deze vraag gaf en het ook nog fijn vond om te vertellen wat voor heerlijk avondmaal ik voor mijn gezin bereid had. Ik kon niet wachten totdat iedereen lekker zou smullen van mijn kookkunsten.

Wat een goede oude tijd.

Vandaag de dag vrees ik die verdomde vraag. Ik wil het niet horen, laat staan dat ik er een antwoord op wil geven. Ik vraag me ook telkens weer af, waarom mijn kinderen het überhaupt willen weten. Geen enkel antwoord is namelijk het juiste antwoord.

En daarom gaat het tegenwoordig als volgt:
Daar is ze weer, mijn dochter: “Mama, wat eten we vanavond?”
“Hussen met je neus ertussen!”, antwoord ik kortaf.
Even is het stil. Een verbaasde blik volgt.
“Waar heb je het over mam? Wat is hussen met je neus ertussen?”  Lees meer

Gaan we naar Engelenland?

screenshot dfds platform
Screenshot van het DFDS platform

 

“Mama, wanneer gaan we weer naar Engelenland?”, vraagt mijn dochter regelmatig. De magische minicruise van DFDS heeft zo zijn sporen bij haar nagelaten, want inmiddels mag ‘Engelenland’ zich rekenen tot één van haar favoriete vakantielanden.

Het was dan ook wel één groot magisch avontuur om met de gigantische boot over de zee te varen, met een taxi door Engelse landschappen te rijden en om het fascinerende kasteel van Harry Potter te bezoeken. Mooie herinneringen zijn er gemaakt. Maar ik denk dat mijn dochter gelijk heeft, we moeten nog eens terug. Newcastle heeft namelijk veel meer te bieden dan dat wij tijdens ons magische tripje gezien hebben.

Een familie-stedentrip

Velen zullen al afhaken bij alleen al de gedachten om met het gezin op stedentrip te gaan. Zonde, het kan namelijk zo leuk zijn, je moet alleen je ritme en je activiteiten op het gezin aanpassen. Je kunt niet met kinderen tien bezienswaardigheden in één dag proppen, daar wordt niemand vrolijk van. Je kunt beter één activiteit goed uitvoeren, dan zes activiteiten afraffelen, denk ik dan altijd maar. En dat moet DFDS ook gedacht hebben, zij komen namelijk met een superhandig platform met de leukste hotspots en tips die onderverdeeld zijn in thema’s. Zo kun je heel gemakkelijk je trip naar Newcastle afstemmen op de interesses van je kinderen.  Lees meer

Lief middelste kind, mijn zoon

Lief middelste kind, mijn zoon,

Je bent niet mijn eerste en ook niet mijn laatste. Maar jij bent mijn zoon. Mijn eerste én mijn laatste.

Het krijgen van een zoon, was voor mij één groot mysterieus raadsel. Hoe ga ik dat doen? Hoe ga ik daarmee om? Hoe voed ik dat op? Een jongen. Een zoon.

Mensen vertelden mij: bereid je maar voor. Bereid je maar voor op rommel, op chaos, op dynamiek. Jongens worden vies en houden van gorigheid. Wilde bewegingen en harde geluiden zijn aan de orde van de dag. En ze zijn koppig! Oh, bereid je maar voor, een jongen is koppig!

Maar ik kreeg jou. Ik kreeg jou, mijn zoon. Ik wilde jou, zoals een bloem de zon wil.  Lees meer

Ik laat mijn dochter ‘free-riden’

inenten

Mijn dochter is 10 en moest vorig jaar opnieuw d’r prikken krijgen voor DTP en BMR en dat hebben we niet gedaan.

Na lange discussies met mezelf en natuurlijk met mijn man, gaan we onze kinderen voorlopig niet inenten. Tenminste niet nu, en niet de cocktails.

Ik vind dit een moeilijk onderwerp om over te schrijven. Iemand anders met andere ervaringen, een andere kijk op de wereld, zal hier namelijk heel anders tegen aan kijken. Zal hier ook een mening over hebben. Echter dit is een overweging die ík maak, voor míjn kinderen, in míjn situatie. Dus dan is dat goed. Ik zeg ook niet dat iedereen moet stoppen met vaccineren.

Als ik nu een baby zou krijgen, zou ik het wel degelijk anders aanpakken. Mijn kinderen hebben alle vaccinaties gehad die je krijgt tot en met 4 jaar. Mijn oudste krijgt nu als een van de weinige in haar klas geen vaccinatie. Hoe dan ook moet ík met de gevolgen leven voor de keuzes die ik hierin maak.  Lees meer

Je inzetten voor een ander

Het steunen van een goed doel is meestal een zeer persoonlijke aangelegenheid. Het heeft vaak te maken met je interessegebieden, met waar je hart naar uitgaat en met wat je meemaakt of hebt meegemaakt: wanneer je zelf diabetes hebt, of zo iemand kent, die dichtbij je staat, zul je je sneller inzetten voor het Diabetes Fonds dan voor het Fonds van de Nierstichting. Logisch, lijkt me.

Op zo’n manier ben ik bij het KWF terechtgekomen, en dan in het bijzonder KIKA.

collecte

De afgelopen jaren heb ik samen met mijn dochter letterlijk mijn beste beentje voorgezet en collecte gelopen voor het KWF. En ik kan je vertellen dat wanneer je langs de deuren gaat met een collectebus, je veel verschillende soorten emoties opwekt. Bij de mensen die opendoen, maar ook bij jezelf. Zo werd ik meerdere malen ‘bedankt’ voor mijn collectebus en niet in positieve zin. Er zijn mensen, die balen van collectebussen aan de deur. Dat kan. Dat mag. Zoals ik al zei, het steunen van een goed doel, is vaak heel persoonlijk. 

Maar het meest bijzondere vind ik toch wel als mensen plots emotioneel worden. Zo werden wij afgelopen jaar op een goede dag bijzonder hartelijk ontvangen door een wat ouder echtpaar. Zij zaten samen gezellig in de tuin met een flesje wijn zichtbaar te genieten van een heerlijke zomeravond en van elkaar.  Lees meer

LSD voor kinderen

kind en vader praten

Eén van de vele mooie momenten in het leven van een jonge papa is als de kleine leert praten. De eerste keer dat je kind ‘papa’ zegt vergeet je nooit meer.
Uit onderzoek is gebleken dat door veel met je baby te communiceren door middel van het ‘babytaaltje’ kinderen sneller en beter leren praten. Nu ben ik zelf niet zo van dit overdreven babytaaltje, en heb ik dit in de jonge jaren van mijn zoon ook niet veel toegepast. Tegenwoordig verzucht ik wel eens dat ik wilde dat hij helemaal niet had leren praten. Het probleem is dat als ze éénmaal het praten onder de knie hebben, ze er ook nooit meer mee stoppen. De mond van mijn zoon staat werkelijk nooit stil (tenzij hij slaapt, eet, of filmpjes op de iPad kijkt). Continue de vragen ‘waarom?’, ‘welke?’, ‘wie?’, ‘hoe?’, en maar doorvragen en doorvragen…  Lees meer

De o-zo-gewilde meisjesshirts met omkeerbare pailletten

Razend populair zijn ze: de t-shirts met de omkeerbare pailletten – lovertjes. Zelfs zo populair dat mijn zoon zich afvroeg waarom er geen jongensvarianten zijn. Bij mijn dochter op school is er zelfs een aai-verbod ingesteld, omdat de jongens plots niet meer van de meisjesbuikjes af konden blijven. Nu mag er alleen nog stiekem geaaid worden en dat laat je natuurlijk alleen maar toe, als je iemand echt heel lief vindt. 

Waarom zijn de omkeerbare pailletten zo populair?

Ik snap het wel. Het glinstert, het geeft een grappig gevoel en het is verrassend! Hoewel je na drie keer aaien weet wat er komen gaat, toch gebeurt er iets magisch. Als je daar dat streepje omhoog doet en dat streepje omlaag… zo krijg je steeds weer andere kunstwerken op je shirt. 

Ondanks dat de shirts met omkeerbare pailletten zo razend populair zijn, is er nog geen overkill van te verkrijgen. De eerste die ik afgelopen najaar tegenkwam, hing bij de Primark. Desigual heeft er een aantal van in haar assortiment en bij de Hema en CoolCat kwamen er ook een aantal voorbij. Daarnaast ving de ZARA de hype op en scoorde ik daar laatst een Mickey Mouse trui met omkeerbare pailletten en een aantal A-merken hebben sporadische een item met de o-zo gewilde omkeerbare pailletten in de collectie.  Lees meer

Eten is genieten – Eetkalender

Eetkalender 2017 helpen koken

Ligt het aan mij, of zien we in kookboekland een nieuwe hype opkomen. Kookboeken met boodschappenlijstjes om het ons nog makkelijker te maken. Ik ben helemaal voor weekmenu’s maken en één keer in de week boodschappen doen. Eén keer in de week denk ik na over wat voor lekkers ik allemaal ga eten komende week. Ik pak een heel aantal kookboeken erbij en probeer alles zo handig mogelijk te plannen. Rond 17.00 of 18.00 uur trek ik de koelkast open en vraag me oprecht af, wat eten we vandaag? Uiteraard kan ik dan alleen kiezen uit wat ik heb bedacht, maar ok.

Soms vergeet ik wat ik allemaal gepland heb, en gebruik dan spullen die ik eigenlijk nodig had bij een ander gerecht. 🙂 Sinds kort hou ik bij wat ik heb bedacht. Streep gerechten door als ik ze gemaakt heb, en weet wat ik allemaal nog kan maken. Dit allemaal doe ik in een gewone papieren agenda.

Francesca, reeds bekend van het kookboek ‘Mag ik nog een hapje’, heeft een agenda met weekmenu’s bedacht. Het idee van deze agenda is om inspiratie op te doen en er vooral mijn eigen draai aan te geven. Ik heb week 1 van haar eetkalender voorgeschoteld aan mijn gezin en niet alles viel in goede aarde.  Lees meer

Tijd voor een kinderhorloge

kind met horloge_1

Mijn dochter vraagt al jaren om een kinderhorloge, niet zozeer om bij de tijd te zijn, maar meer omdat mijn ekster haar oog op alles wat ook maar een beetje blinkt laat vallen. Ik snap dat wel, diamonds are a girl’s best friend! Maar ja, echt nuttig is zo’n uurwerk niet als je er niks mee kunt. En dus was de regel tot nu toe: eerst leren klokkijken, dan krijg je een kinderhorloge!

Leren klok kijken

Inmiddels kan mijn oudste dochter al aardig klokkijken. Dat leren klokkijken, daar gaat wel wat tijd in zitten. Eind groep vijf moeten kinderen helemaal kunnen klokkijken, analoog en digitaal. Ik moet je eerlijk bekennen, om digitaal te kunnen lezen, moet ik zelf ook nog regelmatig mijn hersenen laten kraken. Gemakkelijk is dat leren klokkijken dus zeker niet!

Leren klokkijken gaat eigenlijk heel geleidelijk en is een proces dat jaren duurt. Het begint bij de ontwikkeling van tijdsbesef. Bij peuters begint dat bij de seizoenen: zomer, herfst, winter, lente. Daarna komen de dagen van de week aan bod: maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag. Kleuters leren vandaag, morgen, gisteren. Vanaf groep 3 gaan kinderen de uren leren. Hele uren en halve uren. En in groep 4 komen de kwartieren en de minuten erbij.

Je ziet, leren klokkijken is een heel proces.  Lees meer