Kind

Baby, Kind, Voor papa

Vaderdag: de beste cadeautips voor jou

vaderdag

Binnenkort is het weer zover. Dan is het Vaderdag! Het is altijd zeer leuk als de kleintjes gaan knutselen Vaderdag. Het is toch leuk om je vader te verrassen! Of het nu gaat om knutselen Vaderdag of Vaderdag gedichten, het gaat erom dat het een persoonlijk Vaderdag cadeau is, waarin je kunt laten zien hoe je jouw vader waardeert.

Waar komt echter de traditie van Vaderdag vandaan? In dit artikel zullen we de geschiedenis en tradities van Vaderdag bespreken. Ook geven we je een aantal handige en originele Vaderdag cadeaus adviezen. Wil je immers naast Vaderdag gedichten een leuk cadeau geven? Met parfum en scheermesjes kom je tegenwoordig niet meer weg! Anno Vaderdag 2017 zijn er veel originelere cadeaus aan je vader te geven. Wil je graag inspiratie opdoen? Lees dan snel verder!  Lees meer
Baby, Columns, Kind

Ja klopt, hij is groot!

Eerder kwam er al eens een blog voorbij: Ja klopt, ze is klein. En nu schrijf ik: Ja klopt, hij is groot!

Want ja, dat is mijn zoon. Die jongen waar je hardop over praat. “Wie is die grote jongen? Hoort hij wel tussen die kleintjes? Hij is zo groot!”

Ik kan je vertellen, hij is geen jongen die graag jullie ‘kleine kinderen’ opzij duwt om eens even te laten zien wie er de grootste is. En nee, sommige dingen begrijpt hij nog niet. Hij is niet lomp of wild en ook al lijkt het alsof hij jouw kind als ontbijt kan nuttigen, hij is ook niet gevaarlijk. Hij is vijf, geen zevenjarige. Hij hoort gewoon in deze leeftijdscategorie.

Maar hij is ook gewoon groot. En lief, slim en zachtaardig.

Ja, ik weet het zeker, hij is vijf! Ik lieg niet over zijn geboortejaar. En nee, ik geef hem ook geen pokon, dat is namelijk iets wat je aan plantjes geeft, niet aan kleutertjes.

Oh, dat wist je al? Waarom stel je dan zo een gekke vraag? 

Lees meer
Baby, Columns, Kind

Beste moeder van een zorgenkindje

Afbeelding: Shutterstock

Ik zie het in je ogen, je bent moe, ze schreeuwen om hulp. Maar je wilt het er niet uitlaten, want wie begrijpt jou nou? Wie begrijpt jouw situatie. Wie snapt hoe het is om te moeten zorgen voor jouw kind, jouw zorgenkind. Iedereen kan het zich voorstellen hoe vreselijk het moet zijn. Maar niemand die het voelt.

Je werkt hard, je strijdt door. Je cijfert jezelf weg.

Ik zie je lachen naar je kleintje die jou voor de honderdste keer hetzelfde plaatje laat zien. Ik zie je genieten van je kleintje dat voor het eerst zelf zijn naam geschreven heeft. En ik zie je diep van binnen huilen omdat je niet weet wat de toekomst te bieden heeft.

Je stelt je toekomstbeeld bij. Jouw kind zal nooit meegaan met schoolkamp. Jouw kind zal nooit gaan stappen met zijn vrienden. Jouw kind zal misschien nooit echt vrienden kunnen maken.

Het steekt, het doet pijn.  Lees meer
Baby, Kind, Voor mama, Wat je niet wist

Open je ogen voor mij

Bijna zes jaar na de geboorte van mijn middelste begin ik er eindelijk aan. De fotoalbums. Achthonderd mapjes met willekeurige afbeeldingen blijken nog een behoorlijk uitzoek werk te zijn. Een klusje waar je echt even voor moet gaan zitten en dat doe ik dan ook. Ik pak er een wijntje bij en zet een achtergrond muziekje aan.

Kom maar op.

Uren struin ik door de afbeeldingen van mijn kleintjes. Waren dit mijn baby’s? Wanneer dan? Vraag ik mezelf af.

“Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij”, galmt het uit de speakers (BLØF). Tranen rollen over mijn wangen. Ik ga terug in die tijd, ik voel het gevoel en ik ruik de geuren van toen. Wat was het een fijne tijd. Maar het is alsof de baby op het scherm, mijn kind, mijn zoon het zeggen wil. ‘Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij.’

Lees meer
Columns, Kind, Puur Marlies

Leren omgaan met de dood

Afbeelding hamster: Shutterstock

Wat ook de reden mag zijn van aanschaf van huisdieren, we weten allemaal dat onze kinderen vroeg of laat leren omgaan met de dood op het moment dat je z’n beestje aanschaft.

Vandaag was het zover. Onze hamster Draakie is dood.

Het enige moment wanneer er omgekeken werd naar de hamster, was als er vriendjes waren die er even mee wilde spelen. Zo ook vandaag. We gingen op zoek in de kooi en meestal zie je dan z’n klein schattig slaperig snoetje omhoog steken. Een schattig hoopje vacht wat zich afvraagt: ‘Hé, wie durft mij te storen in mijn slaap?’

Maar vandaag bleef het stil. “Mam, we kunnen de hamster niet vinden?” Ik half geïrriteerd: “Heeft iemand het hok weer open laten staan?” “Ik niet, misschien Roos, want die vergeet het altijd.”  Lees meer
Columns, Kind

Het blokfluit verhaal

“Mam, weet je nog dat ik vorig jaar met kerst een kaarsje in de kerk mocht aansteken?”, vraagt Catootje opgewekt.

Normaal gesproken moet Catootje altijd even bijkomen van al het reken- en taalgeweld dat er op een dag op haar afgevuurd wordt. Dat doet ze dan door zwijgzaam het eten en drinken te nuttigen dat ik voor haar heb klaargezet. Soms doe ik een poging haar te vragen hoe haar dag was, maar eigenlijk weet ik al dat het een onbegonnen zaak is en ik haar gewoon even met rust moet laten. Antwoorden als ‘weet ik niet’ of ‘nee, stom’ ken ik inmiddels wel. Maar vandaag heeft Catootje duidelijk iets te melden.

“Ja, dat weet ik nog wel”, antwoord ik haar.
“Nou”, vervolgt ze nog iets opgewekter dan ze al was, “dit jaar mag ik blokfluit spelen mama!”.

Ik kijk haar lichtelijk verbaasd aan en zie haar pretoogjes opbloeien. Ze mag blokfluit spelen en ze is er zo enthousiast over, het is gewoon aandoenlijk. Wat superschattig, zo enthousiast zie ik haar zelden.

“Wat? Blokfluit spelen?”, vraag ik haar voor de zekerheid.
“Ja, ik mag blokfluit spelen!”, zegt ze met de grootste overtuiging.
“Maar schat”, begin ik voorzichtig, “hoe ga je blokfluit spelen dan?”
“Gewoon op mijn fluit”, ze kijkt me aan alsof ik een kleuter ben. “Ik kan blokfluit spelen hoor!”  Lees meer
Baby, Kerst, Kind, Voor mama

Lach, waardeer, complimenteer

Afbeelding: Shutterstock

De kerstdagen komen er weer aan en kerst is een tijd van bezinning, je leven overdenken en samen zijn.

Vrede op aarde. Iets wat tegenwoordig niet vanzelfsprekend lijkt te zijn en ook nooit is geweest. Vriendelijk zijn voor de ander, de ander iets gunnen, het goede zien in de ander. Waarom is het zo moeilijk?

Vriendelijkheid, een kostbare en zeldzame diamant die ergens verscholen zit. Ik weet het zeker, iedereen heeft het.

Je hoeft niet met iedereen samen te zijn, je hoeft niet met iedereen door een deur te kunnen, je hoeft niet iedereen te redden. Maar een beetje vriendelijkheid zou de wereld mooier maken.

En het is zo simpel.

Maar het is niet altijd makkelijk. Je hebt je eigen sores, je hebt je eigen vermoeidheid, je hebt je eigen persoonlijkheid. Vriendelijk zijn tegen iedereen is een opgave op zich. Maar is knokken voor iets, iets simpels, iets wat de wereld mooier maakt niet meer de opgave waard?

Het is zo simpel. Vriendelijk zijn.  Lees meer
Kind, Columns

Ode aan de meester

Maandagochtend.

Nadat we de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd komen we aan bij de klasjes. “Goedemorgen juf”, mijn zoon geeft zijn juf braaf een handje en hij loopt vervolgens rustig verder om zijn beker en bakje voor het 10-uurtje weg te zetten. Een meisje naast hem zegt iets tegen mijn zoon, ik kan niet horen wat en blijkbaar is het ook niet interessant, want hij kijkt haar aan, draait zich om en loopt gaat zwijgend op zijn stoeltje zitten.

Dinsdagochtend.

Nadat we wederom de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd, komen we aan bij de klasjes. “Ehey Mees!” zegt mijn zoon op de meest joviale toon en geeft zijn meester een boks. Na zijn boks, bedenkt hij zich, ‘oh nee, ik moet een hand geven’, hij geeft zijn meester nog een hand en er komt een nog net zo joviale ‘goedemorgen’ achteraan. Met wat vreemde passen en sprongen brengt hij zijn beker en bakje voor het 10-uurtje naar de plek van bestemming en met een big smile op zijn face gaat hij op zijn stoeltje zitten.

Lieve juffen, begrijp me niet verkeerd! Jullie zijn geweldig, jullie zijn lief, mijn kinderen zijn dol op jullie en ik heb echt zoveel respect voor jullie dat jullie dit überhaupt kunnen, het is werkelijk een talent!

Maar man, man, man, wat is mijn zoontje blij met zijn meester.

Lees meer
Baby, Kind, Voor mama

Vind je het nou niet jammer dat je geen meisje hebt?

Afbeelding: Shutterstock

Vroeger, toen ik zelf nog kind was, was ik ervan overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Dat was voor mij eigenlijk net zo vanzelfsprekend als dat ik moeder zou worden. Op die leeftijd denk je nog helemaal niet na over eventuele problemen met zwanger worden enzovoort. Ik voerde hele gesprekken met mijn toekomstige dochter, plande leuke uitjes en zou elke dag mooie vlechten in haar haren maken. 

Moeder ben ik inderdaad geworden, maar niet van een meisje. Wel van twee heerlijke jongens. Ik ben helemaal compleet met ze en een derde kindje gaat er zeker niet komen. Zelfs niet als ik de garantie zou hebben dat het een meisje is, dat mijn lijf een derde zwangerschap goed doorstaat en dat ik een gezin van drie kinderen zomaar kan managen. Als ik zie hoeveel moeite, energie, tijd, en ruimte twee kinderen al ‘kosten’ weet ik echt niet waar ik een eventuele nummer drie nog zou moeten plaatsen. Eigenlijk ben ik soms best jaloers op die moeders die dat allemaal maar doen, kunnen en regelen.  Lees meer
Kind, Informatief

Seksuele voorlichting: hoe komt de baby eruit?

Op een gegeven moment kom je tijdens het opvoeden op het punt dat het tijd wordt om iets gedetailleerder te worden. Want wanneer je kinderen ervan overtuigt zijn dat een baby alleen maar eruit kan komen door de buik open te snijden, wordt het toch echt tijd om aan een stukje seksuele voorlichting te denken.

Tijd voor seksuele voorlichting!?

“Als je baby eruit moet, dan maken ze je buik open hè!”, hoor ik mijn achtjarige tegen haar kleuterzusje zeggen. Met een zeer angstig gezicht kijkt ze haar zus met grote ogen aan. “Wow”, is het enige wat ze uit kan brengen en vervolgens werpt ze een blik vol medelijden naar mij toe.

Eventjes was het stil.

“Mama, werd jouw buik ook open gemaakt?”, ze stelt de vraag alsof ze het antwoord eigenlijk helemaal niet weten wil.

“Nee schat, mijn buik werd niet opengemaakt. Jullie kwamen uit… uhhh”, ga ik dit nu serieus zeggen? Is het moment gekomen dat ik nader uitleg moet gaan geven? “Billen! Jullie kwamen uit mijn billen.” Pfff, waarom maak ik er nou weer zo truttig ‘billen’ van? Straks durven ze niet meer te poepen uit angst dat er een baby uitgepoept wordt.

“Maar mama, kan het ook dat je buik opengesneden wordt?” Vraagt de achtjarige nog even door. Kennelijk heeft ze dat ergens opgevangen.

“Jazeker, dat noemen ze een keizersnede.” De kleuter haakt af, genoeg informatie voor haar, maar de achtjarige gaat nog even door. 

Lees meer