zeehonden spotten frankrijk

De Baai van de Somme met kinderen

De Baai van de Somme mag zich rekenen tot één van de mooiste baaien ter wereld. Een baai waar je in de ochtend met paard en wagen over het strand kunt rijden en binnen no-time gebeurt er een bijzonder natuurlijk tafereel (eb en vloed), waardoor je in de middag de zee in plonsen kan. Baai van de Somme is werkelijk een prachtig stukje ongerepte natuur, waar je als ouder maar ook als kind in de vakantie van genieten kan. Of je nou op zoek bent naar een leuke camping in deze streek, of een mooi vakantiehuis, het is er allemaal te vinden. Afgelopen zomer zijn we daar geweest en hebben we zelf dit mooie stukje Frankrijk kunnen ontdekken. En dit zijn de leukste bezienswaardigheden, activiteiten en accommodaties (campings en vakantiehuizen) van de Baai van de Somme (Baie de Somme) met kinderen.

Zeehondjes spotten

De baai van de Somme is zo bijzonder omdat er een kolonie zeehonden leeft. Deze kun je spotten tijdens een speciaal uitgezette wandelroute over de baai, maar een aanrader is om dit met een paard (en wagen) te doen, heel gaaf! Wat kinderen ook leuk vinden is de zeehonden vanaf het water (met een boot) te spotten.  Lees meer

Ik wil geen vrienden met je zijn

Ik krijg regelmatig vriendschapsverzoekjes op Facebook of volgverzoekjes op Insta. Soms zijn het mensen waarvan ik denk, ‘wie ben jij dan, waar moet ik jou van kennen?’. Soms zijn het oude bekenden, waarvan ik denk, ‘ooohhh, ik was je helemaal vergeten, maar hoi leuk dat je ook nog leeft’. En soms zijn het mensen waarvan ik denk, ‘hoezo vrienden?’. Dat zijn namelijk de vrienden van mijn kinderen.

Vrienden van mijn kinderen dus. 7-8-9 jarige kinderen. Wat doe je in hemelsnaam op social media?? Zo, dat is eruit.

Ik begrijp heel goed dat je kinderen moet leren om te gaan met internet, de sociale media en alles wat bij deze (voor mij) nieuwe technologie komt kijken, maar mag ik het alsjeblieft eerst zelf even uitzoeken? Ik begrijp ook heel goed dat je als ouder een vinger in de pap wil hebben, betreffende Instagram, Facebook en dat soort ongein. Dat je controle wil hebben, waar mogelijk en dat je daarom vrienden wordt met je eigen kinderen. Als het tieners zijn. Want serieus, 7-8-9 jarige kinderen hebben toch nog helemaal niks te zoeken op social media?  Lees meer

Adviezen voor mijn tienermeisje

Tienermeisjes zijn geen gemakkelijke meisjes. Ze worden zo snel groot en je zou zo graag al je adviezen in ze willen proppen, maar ze volgen ook hun eigen ideeën. Dat wordt mij in ieder geval met de dag duidelijker. Wat ‘moeder’ zegt, gaat oor in, oor uit.

Daarom schrijf ik ze maar op, zodat ik het op de wc deur kan plakken of boven haar bed kan hangen.

1. Lach!

Lach hard, lach veel, heb de slappe lach, lach ongegeneerd, lach ook als jij de enige bent die er om lachen kan. Belangrijker, lach om jezelf! Vind jezelf leuk genoeg om over te lachen. Maak andere aan het lachen, wees de grappenmaker, maar vooral; wees jezelf.  Lees meer

leuke spelletjes

Redenen om géén kinderspelletjes te spelen

Spelletjesdag. Mijn dochter had in de vakantie het geweldige idee om een spelletjesdag te houden. Als kind was ik gek op spelletjes spelen. Monopoly, Levensweg, desnoods Mens erger je Niet, ik deed mee! Gaandeweg ben ik mijn enthousiasme voor het spelen van spelletjes verloren. Ik weet niet waar het door komt, misschien ben ik er té volwassen voor geworden. Hahaha – hahaha. Dus.

Maar goed, spelletjesdag dus. “Ja mama en dan moet je dus niet de hele tijd op je telefoon gaan kijken!” Hallo spiegel! “Dat beloof ik, maar eerst een bakkie koffie.” In de hoop dat ze het hele spelletjesdaggebeuren vergeet.

Maar nee, de stapel spelletjes stonden klaar en er was geen ontkomen meer aan. Spelletjesdag werd een feit.

En al snel kwam ik erachter waarom ik mijn enthousiasme voor het spelen van spelletjes verloren was…  Lees meer

Het geven van ADHD medicijnen

Daar stond ik dan. Radeloos met een potje pillen in mijn handen. Ik had de strijd opgegeven, maar nu begon ik weer aan een nieuw gevecht. “Het is goed”, zei ik overtuigend. “Dit is goed, hier zul je je beter door voelen.” Maar van binnen schreeuwde ik, hoe kun je dit doen!?

Dit was de dag dat we begonnen aan de medicijnen. De medicijnen die mijn wilde, levendige, onbeheerde en luidruchtige zoon moesten helpen, rust in zijn hoofd moesten geven. Ik heb gevochten tegen de medicijnen. Mezelf moe gestreden met een natuurlijke aanpak. Minder suiker, minder kleurstof, een speciaal dieet, attributen waarmee hij zijn energie kwijt kon, ik heb hem laten gaan op momenten dat hij moest razen. Het mocht niet baten, het was niet genoeg.  Lees meer

verlegen kind

Het verlegen kind

Mijn dochter stond altijd bekend als het verlegen meisje. Maar zodra ze bij iemand vertrouwd was, dan was er niks verlegen meer aan dat meisje. Dan giechelde, kletste, knuffelde en was ze open en volledig zichzelf bij diegene. Ik had daar op zich nooit zo een problemen mee, zo had ze bijvoorbeeld nooit een ‘grote mond’ tegen een wildvreemde en ging ze ook niet zomaar met iedereen mee. Sterker nog, ze week niet van mijn zijde.

Maar in sommige situaties was het wel eens lastig. Niet zo zeer voor mijzelf, maar wel voor mijn dochter. De sociale normen en waarden waren voor haar namelijk niet zo vanzelfsprekend. Zij vond het moeilijk om ‘dank je wel’ tegen de slager te zeggen wanneer ze een plakje worst aangereikt kreeg. En zij vond het lastig om die ene mevrouw op een verjaardag een handje te geven. Er zijn namelijk altijd mensen die het nodig vinden om zo een verlegen kind te kwellen door deze sociale normen en waarden af te dwingen. 

Lees meer

Veroordeel ze niet, het zijn ‘maar’ jongens

Ik ben een jongensmoeder en ik voel ze branden. De ogen. De ogen vol afschuw maar ook vol met nieuwsgierigheid. Een ramptoerist. Eigenlijk willen de ogen wegkijken, maar er gebeurt teveel. Teveel om te zien, teveel om over te verbazen. En wederom, te nieuwsgierig.

Wat verschrikkelijk moet dat zijn. Moeder van alleen maar jongens. Een jongensmoeder.

Het zal je misschien verbazen, maar ik ben net als alle andere moeders. Alleen heb ik heel veel staande plassers in mijn huis. Vier om precies te zijn, vader meegerekend.

Vier jongens, lieverds, bengels, knapperds, drie kleintjes, één grote, mijn mannen.  Lees meer

De schreeuwlelijk wordt opgevoed

Met vier kinderen gebeurt het niet vaak dat ik met één kind naar het winkelcentrum ga. Maar van de week kwam het zomaar voor het eerst voor dat de oudste drie een speeldate hadden en ik dus een middag alleen met mijn jongste, kind nummer vier, opgezadeld zat.

Ik had natuurlijk kunnen genieten (als in Netflixen) van mijn ‘vrije’ middag, want ja zo voelt dat voor mij met één kind om mij heen. Maar nee, ik koos ervoor om met hem naar het winkelcentrum te gaan. Ik bedoel, op stap met één kind, hoe relaxt is dat!? Dat Netflixen kan ik ook wel met vier kinderen dartelend om mij heen.

En dus liep ik met mijn jongste door het winkelcentrum, we kochten wat knutselspulletjes en wat lekkers om te snoepen. We hadden het fijn samen. Maar dat fijne moment werd plotseling onderbroken door een luidkeels geschreeuw dat door het winkelcentrum galmde. In de verte was een peuter het duidelijk ergens niet mee eens. Het kind stond te huilen, te schoppen en te krijsen naast zijn wanhopige moeder.

Ik had medelijden met beide, maar het meest met de moeder. Ik voelde me ook een klein beetje schuldig door het feit dat deze krijsscène mij een goed gevoel gaf. Het was namelijk een keer niet mijn kind dat daar stond te blèren. Ik hoefde er niets mee. Wat een zaligheid.  Lees meer

Een Pokémon partijtje is een feit, want ik geef hem weer zijn zin

Had ik vorig jaar niet met mezelf afgesproken, ‘volgend jaar gaan we naar het krijspaleis? Of bowlen?’ Of in ieder geval iets waar ik geen handenarbeid voor hoef uit te voeren van tevoren? Ik weet het niet meer zo goed. Ik weet wél dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering akkoord heb gegeven op een Pokemon partijtje.

pokemon partijtje

‘Kunnen we die hele kinderpartijtjes niet gewoon afschaffen?’, schiet er door mijn hoofd. Ik bedoel, we vieren toch ook al zijn verjaardag met volop taart en cadeaus. Hij mag zelfs het avondeten bepalen op zijn verjaardag.

Wie heeft dat eigenlijk bedacht? Die kinderfeestjes?

Als we het niet doen:

– Besparen we een hoop geld! Want je denkt goedkoop uit te zijn wanneer je thuis het kinderfeestje viert, maar in werkelijkheid ben je dan ook nog een godsvermogen kwijt. Want al die kekke handgemaakte decoraties die je van Pinterest afplukt, maak je niet van oude kranten. Een lampionnetje hier, een slingertje daar… Een kind wil natuurlijk spelletjes doen, bingo-cadeautjes hier, Pokeballen voor blikwerpen daar… En voor je het weet ben je een fortuin kwijt aan Pokémon artikelen of aan knutselzooi voor Pokémon feestversiering.  Lees meer

nooit meer een baby

De gedachte: nooit meer een baby

Na het baren van drie kinderen is het voor mij genoeg geweest. Ik heb het al vaker geschreven, in mijn hart is er plek voor tien, maar mijn hoofd is vol. Het is goed zo. Ik wil niet meer kinderen. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik ben blij met wat ik heb en ik ben meer dan tevreden met mijn kleintjes.

Ik zal nooit meer zwanger worden. Ik zal nooit meer een baby krijgen.

Toch is er in mijn hoofd nog wel ruimte voor de gedachten. En die gedachtes springen van hot naar her. Van voldoening naar gemis.

Nooit meer een baby… 

– Ik zal nooit meer de pijn van een bevalling hoeven voelen. Maar ik zal ook nooit meer die euforische vreugde vlak na een bevalling ervaren.

– Ik krijg binnenkort een neefje! Ik krijg misschien ooit kleinkinderen. Geen lasten, alleen maar lusten! Maar nooit meer een baby helemaal alleen van mij. 

Lees meer