Er ging een warm gevoel door mij heen toen ik die moeder met haar peuter en newborn zag lopen. Ze stopte even bij het speelpleintje, want haar peuter wilde een keer glijden. Ondertussen stond ze haar dubbele wandelwagen automatisch heen en weer te wiegen.
“Eén keertje!”, zei de moeder duidelijk tegen haar peuter in de wetenschap dat dit niet bij één keertje glijden zou blijven. Ze zei het voor de vorm en had er vrede mee, want waar zou ze zich druk om maken? Haar baby sliep. Haar peuter kon even fijn spelen. En ze hoefde nergens naartoe. De hele dag was voor haar en haar kleintjes. Lees meer