Ik moet vanavond oppassen!
NEE, je past niet op op je eigen kind! Je … en dan komt er een variatie van vaagheden. De één is nog feller in kritiek dan de ander. En als ik er zo over denk, zijn het voornamelijk vrouwen die hier altijd het heftigst op reageren. Waarom?
Oké, ik begin wel met uitleggen waarom ik oppas.
Als ik zeg dat ik moet oppassen bedoel ik vooral te zeggen:
“Ik kan vanavond niet het huis uit, want de kinderen liggen in bed en we hebben nu geen oppas.” Lees meer
Afbeelding: Shutterstock
Je weet wel, dat kind in het restaurant die luidruchtig langs jouw tafeltje loopt. Dat kind dat tegen zijn moeder schreeuwt als zij hem ’s morgens naar school brengt. Dat kind dat naast jouw dochter in de klas zit en altijd zijn volume op heavy metal heeft staan. Dat kind dat geen antwoord geeft als je een normale vraag stelt. Of dat kind dat niet even netjes goedemorgen zegt. Dat kind dat je niet eens aankijkt. Dat kind dat het klimrek niet eens durft te beklimmen sterker nog, ze schijt overal voor in haar broek. Of dat kind dat op de supermarktvloer ligt te krijsen en te kwijlen.
Dat kind waarvan de ouders vanaf zijn tweede jaar te horen hebben gekregen dat hij druk was en de peutergroep verstoorde. In de kleuterklas idem dito en waar hij ook geen moment op zijn stoel kon blijven zitten. Dat kind dat hierdoor elke dag op zijn kop kreeg en op het time-out stoeltje zitten moest, ook al snapte hij niet waarom. Dat lastige en slecht opgevoede kind loopt nu iets te luidruchtig langs jouw tafeltje. Dat kind heeft ADHD. Lees meer
Hoe kun je een nieuw jaar nu beter beginnen dan met een weekendje er tussenuit alleen met je gezin? Wij namen het ervan en verbleven afgelopen weekend op het Hof van Saksen. Een park van het welbekende Landal dat buitengewoon genieten belooft. En na een weekend kan ik je vertellen dat daar niets aan gelogen is. Want wat is Hof van Saksen een fantastische combinatie van luxe, ongedwongenheid en vermaak waar je het maar hebben wilt.
Ondanks dat wij helemaal in de relaxmodus waren en volop genoten hadden we tijd te kort. En wel om alle volgende redenen.
Mijn kleintjes hadden een iets ander beeld bij ‘de kinderboerderij’ toen ik ze vertelde dat we een weekendje in een kinderboerderij gingen logeren. “Oh, wat leuk” zei mijn kleuter, “maar moeten we dan ook bij de geiten en kippen slapen?” Om de één of andere reden kreeg ik het ze maar niet aan hun verstand gepeuterd, dat ik er een heel andere ‘kinderboerderij’ mee bedoelde. En dus hebben we voor vertrek meerdere malen het filmpje van het betreffende huisje bekeken. Lees meer
Vermoeidheid is ongetwijfeld één van de zwaarste dingen van het ouderschap. Als je moe bent gaat alles gewoon moeizamer. Slecht slapen betekent dan ook: een vergeetachtige en chagrijnige moeder met een kort lontje waar je liever niet mee praten wilt.
En natuurlijk, iedere ouder wist het van te voren. Want hoe vaak heb je als zwangere wel niet te horen gekregen “slaap nu het nog kan! Straks is de rust voorbij”. Zeuren over onverwacht slaaptekort is niet terecht. Maar, inmiddels ruim 7 jaar verder, zit ik in een situatie die ik echt niet van te voren had kunnen bedenken en vraag ik me serieus af: ‘gaan die kinderen ooit nog normaal slapen?‘
Voordat we op dit punt beland waren, zijn we een aantal fases gepasseerd.
Lees meerAls ik op dit moment een toelatingstest zou moeten doen voor een opleiding waarvoor wiskunde een vereist vak zou zijn, zou ik tijdens het invullen al geweigerd worden. Zelfs de rekensommen van mijn dochter in groep 4 laten mijn hersenen al kraken dat het pijn doet.
Nee, hogere wiskunde was voor mij niet weggelegd. Dat geeft niet, er was namelijk geen beroep wat mij aantrok waarvoor ik wiskunde nodig had. Bovendien, wie gebruikt al die formele wetenschap met getallen, patronen en structuren nu nog? En daarbij, we bezitten vrijwel allemaal een rekenmachine die voor ons het zware werk doet.
Maar toen werd ik moeder en bleek dat ik verborgen talenten had. Talenten in het hogere moeder-wiskunde. Dé wiskunde die alleen moeders kunnen begrijpen.
Althans dat denk ik.
Wil je weten of jij ook het (verborgen) hogere moeder-wiskunde talent hebt?
Test het hier.
1. Moeder zegt in 10 minuten tijd 22 keer tegen haar kleintjes dat ze hun schoenen aan moeten doen. Hoe groot is de kans dat ze hun schoenen aan hebben? Lees meer
Je zou denken dat ik als ’thuisblijfmoeder’ alle tijd van de wereld hebt. Ik heb ook veel tijd, maar een kwart van de tijd besteed ik al aan wachten op mijn peuter. Daarnaast heb ik ook nog een kleuter en een 7-jarige die wat tijd van mij vragen. En laten we de man niet vergeten… Oh ja en een hond die zijn puppy ogen nog steeds opzetten kan.
Echt er gaat al zoveel tijd zitten in ‘gewoon’ moeder zijn, dat er zoveel dingen overblijven waar ik simpelweg geen tijd voor over heb. Geen enkele moeder met kleine kinderen heeft tijd over, toch?
– Met je kleintje discussiëren over sokken. Trek die dingen gewoon aan. Ik zie ook wel dat het twee verschillende zijn, maar who cares? Geen tijd voor discussie en al helemaal geen tijd om de sokken te sorteren.
– Winkelen in een echte stenen winkel. Ik zou er tijd voor kúnnen maken, maar als we dan daadwerkelijk door het winkelcentrum lopen, ben ik de helft van de tijd aan het zoeken naar de kleuter en de andere helft van de tijd aan het wachten op de peuter. Geen tijd voor dát.
– Trainen voor een 10km run. Terwijl ik die trainingstijd ook zou kunnen slapen, of gewoon zitten. De keuze is simpel. Lees meer
Hebben jullie ook zo een zin in het heerlijke avondje? Het avondje van Sinterklaas. Bij ons klopt vol verwachting ons hart. Wij kunnen niet wachten, wie de roe krijgt en wie de gard.
Toch blijkt de realiteit, na een aantal jaar ervaring van Sinterklaasfeest vieren met kleintjes, een beetje anders dan mijn fantasie.
Fantasie: Dé dag, 5 december. Je kleintjes liggen heerlijk in hun eigen bedje vredig te dromen van wat er die dag zal komen. Op je teentjes sluip je de kamer binnen en zingt zachtjes in je kleintjes oor: zachtjes gaan de paardenvoetjes, trippel trappel trippel trap. Je schuift de gordijnen open en terwijl je de glitters om je heen voelt dwarrelen kijk je naar een wonder witte wereld.
Lees meer
Lief oudste kind van me,
Het spijt me dat ik niet weet hoe het is om de oudste te zijn. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Er ontbreekt een essentieel inlevingsvermogen in hoe het is om de oudste te zijn. Wel weet ik inmiddels hoe het is om een oudste kind te hebben. En dat is fantastisch. Jij bent fantastisch.
Maar in het verleden heb ik ook regelmatig wat steekjes laten vallen. Ik moest het wiel uitvinden. En jij was mijn wiel.
Het spijt me dat ik mij zo vasthield aan de stomme slaapschema’s. Dat ik je liet huilen omdat ik gelezen had dat dat het beste was. Dat je uiteindelijk wel in slaap zou vallen. Moederziel alleen. Maar ik was als de dood dat ik je ‘verwennen’ zou en dat je dan helemaal nooit meer zou gaan slapen. Sorry lief oudste kind, nu weet ik beter. Lees meer
Net zoals een vader even moet wennen aan een dochter, moet een moeder even wennen aan het idee van het hebben van een zoon. Want nog een keer het andere geslacht in huis, ja wat moet je daar nou mee?
Zelf was ik stomverbaasd toen ik hoorde dat ik zwanger was van een zoon. Nooit had ik verwacht dat dat een optie zou zijn. Had ik nou serieus een piemel in mijn buik? Dat vond ik echt zó een gek idee!
Maar het was waar. Ik beviel van een jongen! En de eerste tijd merk je daar eigenlijk maar weinig van. Maar een jongen groeit ook en uiteindelijk merk je dat in de loop van de tijd een jongen toch echt verschilt van een meisje.
Lees meer
Ik ben zo iemand die overal slapen kan. In de auto. Op de bank. In mijn bed (ja graag). Slapen in het vliegtuig, tijdens een potje memory of in de trein. Ik presteer het zelfs in slaap te vallen tijdens een Braziliaans trommelconcert. Het is geen charmant gezicht, maar ach, het gebeurt.
Mijn kleintjes hebben deze eigenschap geërfd. Hoewel het steeds minder gebeurt nu we de middagdutfase voorbij zijn. Maar ook zij konden op de gekste momenten en op de gekste manieren in slaap vallen. Dat heeft in het verleden heel wat grappige en über-schattige fotootjes opgeleverd, die ik laatst weer eens tegenkwam.
En ik werd bijna sentimenteel. Bijna.