Een hondenleven! Week 5

Het is kerstvakantie en ook in de kerstvakantie maakt een puppy heel wat mee. Ten eerste al de honderden (iets te strakke) knuffels die zij nog steeds moet incasseren, maar ook de zesjarige die Lily zo nu en dan bij haar halsband pakt alsof ze een handtas vast heeft. Daartegenover staat wel dat Lily eindelijk eens mag uitslapen, wat mij dan weer heel goed uitkomt, want om 7.00 uit de veren in de vakantie gaat zwaar tegen mijn principes in. Nee, Lily en ik begrijpen elkaar op dat gebied heel goed.

Maar er is ook een gedeelte waar wij elkaar niet zo goed begrijpen. Bijvoorbeeld als ik haar mijn genegenheid toon door haar zacht te aaien en zij plotseling een knetterharde blaf geeft, waardoor ik mij het leplazerus schrik. Nee Lily, dat wordt niet gewaardeerd door dit vrouwtje.

Verder heeft Lily deze week eindelijk haar inentingen gehad en was het natuurlijk Lily’s eerste kerstfeest. Wij hebben de regel; als wij eten, gaat Lily in de bench. Het arme beestje heeft de afgelopen twee dagen heel wat in de bench gezeten… Maar ook aan haar werd gedacht, zo kreeg ze voor het eerst een lekkere bot.

foto23

Vermoedelijk moeten wij zeer binnenkort op zoek naar een grotere bench

WP_20141225_12_44_14_Pro

Hoewel ze er nog steeds heel relaxed bij ligt

WP_20141225_10_57_03_Pro

En als ze dan eenmaal uitgeslapen is…

cd-kapot

Gaat ze op de sloop-tour!

inentingen

Een rijtje inentingen. Inmiddels zijn we al ruim € 200 dierenarts-kosten verder.

kerstfoto

En Lily geniet van haar lekkernij

Een hondenleven! Week 4

Een hondenleven kan best een relaxt leven zijn. Maar ik zou voor geen goud willen ruilen met de hond, met onze hond. Alleen al hoevaak ik de afgelopen week heb geroepen; “Niet van achteren pakken!!” is schrikbarend. Vooral voor de buren, die zullen wel denken… Zeker als de zesjarige er dan ook nog op vervolgt: “En ook niet van voren pakken!” Nee, Lily heeft het zwaar. Een heel zwaar levuuhh…

Aan het enthousiasme van de peuter en de minipeuter ligt het in ieder geval niet. Erg enthousiast zijn ze en dan vooral in de vorm van ‘ik kan niet van Lily afblijven en hoezo moet Lily slapen?’ Als wij ’s avonds op de bank ploffen, ploft Lily met ons mee. Uitgeput, uitgeteld, uitgeleefd…

Toch zijn er ook wel momenten dat Lily even losgelaten wordt en voor heel even haar gang mag gaan. Kijk maar:

foto

Zei ik nou dat de hond ook weleens losgelaten werd? Dit was niet dat moment… Maar wel een heet aandoenlijk en vertederend moment, vind je niet?

foto5

En als Lily dan eindelijk los is van haar twee grootste fans, gaat ze ook echt los. Niks is veilig en al helemaal geen berg opgestapeld oud papier. What was I thinking?

foto 2

Een van de redenen dat de kerstboom buiten staat. Vanwege het hoge gehalte omval-gevaar.

foto3

Maar ook buiten is de boom niet veilig voor het omval-gevaar, blijkt maar weer…

foto4

Hond kan de was doen.
I wish!

Tot volgende week!

Een hondenleven! Week 3

Ons hondenleven is alweer drie weken aan de gang. Net als het gewone leven gaat het hondenleven ook heel snel. Super snel zelfs! Lily is van 3kg, toen ze bij ons kwam, naar 5kg gegaan. Moet ik eens proberen, om in drie weken tijd mijn gewicht te verdubbelen… Zou niet best zijn.

Afgelopen week had Lily haar allereerste logeerpartij. We hebben krom gelegen van het lachen toen we de eerste foto’s van het logeeradres doorgestuurd kregen. Moeders en haar kroost zaten bovenop de bank, op rugleuning hoogte. Terwijl vaders lekker op de grond aan het spelen en knuffelen was met onze Lily. Naar horen zeggen zijn ze langzamerhand van de bank gezakt en ook op de grond beland. Lily heeft in ieder geval een prima en rustig weekendje gehad.

Een pup hebben, is als het hebben van een baby, zegt iedereen om me heen. Noem het maar gerust leven met een baby/peuter en kleuter in één. De slaapjes hebben wel wat weg van een baby, maar het speel en wegren gedrag (ja, ik moest afgelopen week pal over straat heel hard achter de pup aan rennen) zijn net eender als mijn eigen kleine bloedjes. En dan laat ik het ‘niet luisteren en eigenwijsheid’ nog achterwege. Oké, ik zal een voorbeeldje geven: ‘Lily kom dan…’ Lily komt niet. ‘Lily kom dan…’ Lily komt niet. ‘Lily kom dan…’ Lily komt niet. ‘Lily kom dan…’ Lily komt niet. Best wel een gevalletje niet luisteren toch?

Het is me in ieder geval wel weer duidelijk. Waar je mee omgaat, wordt je mee besmet. Ik weet alleen nog niet bij wie het vandaan komt, bij de pup of bij de kindertjes. Uiteraard weet ik dat wel, maar ik ben een moeder met ontkenningsgedrag.

Helaas hebben we deze week ook de dierenarts al ontmoet, met als gevolg dat Lily nu aan de antibiotica, oorzalf en nog een één of ander goedje zit.


foto 1

Lily krijgt de kans niet om weg te vluchten.

foto 2

Dat verklaart waarschijnlijk waarom zij steeds met haar neus in de bierkrat duikt. 

foto 4

Dikke vriendjes

foto 5

This dog got talent…

foto 6_edited-1

Het blijft spannend in de bakfiets. Voor de pup én voor mij…

foto 7

Ook de zesjarige begint al aardig te wennen aan de pup, ze vindt het zelfs heel leuk (als ze slaapt)!

foto 10

Lily houdt erg van tuinieren

foto 9

Zoals ik al zei, ze houdt van tuinieren

foto 8

Tegenwoordig mijn uitzicht vanaf de bank ’s avonds

foto 3

Ahh en hier is ze kotsmisselijk van de kattenstront die ze gegeten heeft. Letterlijk kotsmisselijk… Een kotsende hond, ook weer meegemaakt.

Een hondenleven! Week 2

Voor ik mijn verslag van week 2 begin, moet ik je vertellen dat ik al lang droomde van een bruine labrador. Ik zou haar Zwabber noemen. Helaas gooide vrouwlief en dochter al jaren geleden roet in het eten. Zij bezworen mij nooit van hun leven een hond als huisdier te willen hebben. Om een lang verhaal kort te houden: uiteindelijk heeft het zes jaar geduurd en heb ik alle mogelijke manieren van manipulatie en hersenspoeling moeten toepassen, maar ineens was daar Lily, een schat van een blonde labrador.

En nu over onze tweede week met Lily. Deze week verliep beslist iets anders dan voorzien. Mijn wederhelft won een uitje naar de premiere van Marco Polo. En omdat wij het niet over ons hart konden verkrijgen Lily en onze andere kinderen bij iemand achter te laten, zag ik haar samen met een vriendin naar New York vertrekken. En ik bleef achter. Één man, drie kinderen en één pup.

koe-vangt-lily
Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt…

Vrouwlief vier dagen naar New York, betekende dus dat er voor mij een jongleeract tussen kinderen, werk, huishouden en pup begon. Geen gemakkelijke taak. Maar, ik zag ook wat kansen om mijn droom met betrekking tot een hond tot in de puntjes waar te maken. Vastbesloten deze kans te grijpen, maakte ik een lijstje:

  • Lily bruin verven
  • Lily leren alleen nog maar op de naam Zwabber te reageren

Maar ik had het onderschat. Lily is nog lang niet zindelijk, de enige zwabber die eraan te pas kwam, werd gebruikt om haar ongelukjes op te ruimen. En dat kostte me tijd, veel tijd. Geen tijd om mijn lijstje af te werken dus, maar Lily heeft deze week wel het een en ander geleerd:

  • Humor: Terwijl ik haar (bij -1!) in de achtertuin met een hondenbrokje stond aan te moedigen om buiten te komen plassen, keek Lily me lachend aan, draaide zich om en plaste midden in de woonkamer.
  • De overtreffende trap van humor: terwijl ik het plasje opruimde, liet ze in de andere hoek van de kamer een grote geurende hoop voor me achter.
  • Vluchtroutes in de woonkamer: Woensdagavond zag ik haar op iets verdachts kouwen. Bang dat ze zich erin zou verslikken, kwam ik in actie. Na drie rondjes om de bank gerend te hebben en een snoekduik er overheen, kreeg ik haar te pakken. En wat bleek ze in haar bek te hebben? Zie de foto onderaan…
  • Kinderen op het schoolplein: Lily kent inmiddels alle kinderen op het schoolplein bij naam. En ik ook. Alle kinderen kennen Lily wel van naam, maar geen van de kinderen heeft opgemerkt dat er telkens iemand met Lily meeloopt over het schoolplein.

En wat heb ik geleerd?

  • Zet nooit, maar dan ook nooit, de bak met hondenvoer naast de vuilnisbak. Dat blijkt té verwarrend.

Tot volgende week!

Verdacht voorwerp
Al die moeite voor…

Een hondenleven! Week 1

Bijna twee weken geleden kondigde ik aan dat er toch een vierde kwam. We waren in verwachting en deze keer duurde dat slechts een korte week. Vandaag precies een week gelden, verwelkomden wij Lily, onze pup. En vanaf deze week proberen wij elke vrijdag een overzicht van ons hondenleven te geven. Wie weet, vinden jullie dat leuk en interessant. Zo niet, dan niet.

Goed. We hebben Lily nu een week bij ons en het was even wennen. Ogen in mijn rug had ik nodig. Want het was niet alleen achter Lily aan rennen, ook de kleintjes hadden zo hun instructies nodig. Tijd voor een kort overzichtje dus.
De afgelopen week heb ik:
– 35 drollen opgeraapt
– 87 plasjes weggeveegd
– 20 kilo puppyvoer ingekocht
– 4x in de kou buiten gestaan terwijl Lily binnen haar behoefte deed
– 122x de pup van de minipeuter afgehaald
– mijn angst overwonnen door mijn vinger in de bek van de pup te steken om iets uit haar mond te halen
– na het overwinnen van mijn angst, heb ik dat nog 76x herhaald
– 7x gedweild (ja dat is heel bijzonder)
– 111x mijn kleintjes hun speelgoed op laten ruimen
– 1 GB bestand foto’s van de pup gemaakt
– en maar 2x gedacht ‘waar ben ik aan begonnen??’

En hierbij een paar leuke fotootjes van ons hondenleven.
foto1

Lily weet uitstekend te integreren in ons gezin.

foto2

De peuter is zo ontzettend gelukkig met het nieuwe gezinslid.

foto3

Ik heb altijd geroepen dat ik een hond alleen op een boerderij zou willen. Lily voelt dat feilloos aan.

foto8

Nee, ze heeft hier niet aan mijn wijnvoorraad zitten lurken. Puppy’s slapen gewoon veel.

foto4

Voor het eerst in de bakfiets. Man, wat vond Lily dat spannend!

foto5

Ja, zo gaat dat hier weleens. Heb je zomaar opeens een fruitshake over je heen.

foto7

Ook de peuter voelt mijn wens naar het boerenleven aan en heeft zich in een overal gehesen.