Columns

Columns, Kind

Had ik maar het lef van een peuter

Eigenlijk is het best jammer dat we onze kleintjes opvoeden, want soms is opvoeden ook een beetje africhten. Bepaald gedrag willen we uit die kleine tere zieltjes halen omdat het niet gewenst gedrag is; brutaliteit, drammerigheid, egoïsme en soms zelfs ook creativiteit.

Als ik nu naar mijzelf kijk, als ‘volwassene’ (wat dat ook inhouden mag) zou ik willen dat ik soms wat meer brutaliteit, drammerigheid, egoïsme en ja ook creativiteit zou hebben. Nu beland ik af en toe in situaties waar ik (tenzij ik een paar wijntjes teveel op heb), beleefd en sociaal ben terwijl ik ondertussen op mijn tong moet bijten van frustratie.

Een peuter houdt over het algemeen geen rekening met gewenst gedrag, een peuter doet gewoon schaamteloos waar hij zin in heeft zonder zich ook maar druk te maken over wat zijn omgeving ervan denkt.

Bijvoorbeeld als een peuter zichzelf aankleedt. Waar wij (de meesten van ons) ‘volwassenen’ ons druk maken over mode, trends en wat anderen ervan vinden, trekt een peuter aan wat hij mooi vindt of lekker vindt zitten. Oké, voor mezelf lukt het niet altijd om een beetje toonbaar het huis te verlaten, denk aan een haastige maandagmorgen, maar dan ben ik me ervan bewust dat ik er als een Godzilla uitzie en probeer ik zoveel mogelijk bekende gezichten te ontwijken.  Lees meer
Kind, Columns

‘Dat kind’ is van mij en dat is niet altijd makkelijk

Voordat ik moeder werd, vond ik nakomelingen van een ander altijd bloedirritant. Nou ja, niet altijd. Als ze gewoon beleefd en stil op een stoeltje zaten, dan kon ik ze wel aan. Maar aan de rest van de kinderen (zo’n 99%) moest in mijn ogen gewoon wat gebeuren. Ze moesten wat beter opgevoed worden.

En toen werd ik voor het eerst moeder. Mijn kind zou niet zo’n uit de kluiten geschoten gedrocht worden. Nee, ik zou haar vormen en kneden tot een goed opgevoed kindeke.

En het gebeurde. Eerlijk, nee ik ben niet arrogant. Mijn eerste kind was braaf, netjes, bescheiden en ook nog sociaal. Ze was gehoorzaam en ik geloofde in mijzelf. Zie je wel, prutsers! Het is een kwestie van opvoeden.

Zo kon ik er nog wel tien krijgen. En dus volgde er een tweede. Mijn zoon. 

Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

De babe-route

Vrouwen zijn voorspelbaar, ze hebben hun vaste routines. Dat hadden mijn vrienden en ik als jonge vrijgezellen al door. Elk weekend begon voor ons met de ‘babe-route’ door het bruisende winkelhart van onze woonplaats. Alle leuke meisjes gingen op vrijdagavond winkelen én elke vrijdagavond deden zij hun rondje langs dezelfde winkels. En wat deden wij? Wij slenterden op ons gemak langs al deze winkels. Uiteraard tegen de gangbare looprichting in, want zo zagen we de ‘babes’ al van verre aankomen. Dat gaf ons ruim voldoende tijd om oogcontact te maken en een praatje aan te knopen.

Later, toen ik mijn babe al aan de haak had geslagen, bepaalde zij op vrijdagavond uiteraard de route. Elke week dezelfde, maar dat kon mij niet deren. Ik had mijn babe binnen, ik liep graag haar route mee!  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Ik moet oppassen!

Ik moet vanavond oppassen!

NEE, je past niet op op je eigen kind! Je … en dan komt er een variatie van vaagheden. De één is nog feller in kritiek dan de ander. En als ik er zo over denk, zijn het voornamelijk vrouwen die hier altijd het heftigst op reageren. Waarom?

Oké, ik begin wel met uitleggen waarom ik oppas.

Als ik zeg dat ik moet oppassen bedoel ik vooral te zeggen:

“Ik kan vanavond niet het huis uit, want de kinderen liggen in bed en we hebben nu geen oppas.”   Lees meer
Columns, Kind

Dat lastige kind… Het zal de opvoeding wel zijn.

Afbeelding: Shutterstock

Je weet wel, dat kind in het restaurant die luidruchtig langs jouw tafeltje loopt. Dat kind dat tegen zijn moeder schreeuwt als zij hem ’s morgens naar school brengt. Dat kind dat naast jouw dochter in de klas zit en altijd zijn volume op heavy metal heeft staan. Dat kind dat geen antwoord geeft als je een normale vraag stelt. Of dat kind dat niet even netjes goedemorgen zegt. Dat kind dat je niet eens aankijkt. Dat kind dat het klimrek niet eens durft te beklimmen sterker nog, ze schijt overal voor in haar broek. Of dat kind dat op de supermarktvloer ligt te krijsen en te kwijlen.

Dat kind waarvan de ouders vanaf zijn tweede jaar te horen hebben gekregen dat hij druk was en de peutergroep verstoorde. In de kleuterklas idem dito en waar hij ook geen moment op zijn stoel kon blijven zitten. Dat kind dat hierdoor elke dag op zijn kop kreeg en op het time-out stoeltje zitten moest, ook al snapte hij niet waarom. Dat lastige en slecht opgevoede kind loopt nu iets te luidruchtig langs jouw tafeltje. Dat kind heeft ADHD.  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Over jongensnamen en langharig tuig

Als je zwanger bent, staat je een zware taak te wachten. Als vrouw moet je je natuurlijk voorbereiden op de bevalling en als man moet je voldoen aan allerlei onredelijke eisen van je zwangere vrouw.

Zo kan het zomaar gebeuren dat je ineens mee moet naar een borstvoeding-voorlichtingsavond . En hoop je vooraf daar op zijn minst een paar borsten te zullen zien, als je daar zit is elke vorm van erotiek beslist ver te zoeken en hoop je alleen nog maar dat deze avond snel voorbij zal gaan. Zelfs al zou je er wat opsteken, na de komst van de baby heb je toch geen enkel recht meer op de borsten van je vrouw en deze avond is dus eigenlijk volstrekt nutteloos voor jou. Toch moest je gewoon meegaan, het was dat, of ruzie met je vrouw…

Of wat dacht je van het verplichte avondje meepuffen op de zwangerschapsgym. Hoeveel mannen hebben daar al niet met tegenzin gezeten? Zit je daar als man, dan kun je niet veel meer doen dan enkele begripvolle blikken uitwisselen met je lotgenoten, je berusten in je lot en op de juiste momenten meepuffen in de maat van ’altijd is kortjakje ziek’. Het is dat, of ruzie met je vrouw… en met een zwangere vrouw wil je echt geen ruzie maken.  Lees meer
Baby, Columns

Vallen er nu geen baby’s meer uit je billen?

“Mam, ik wil je wat vragen.” Zo begint de kleuter bij de helft van wat hij zeggen wil. De andere helft begint hij met “Mam, ik wil je iets zeggen”. Op zich heel duidelijk. Hij kondigt het mooi aan, geen getetter zomaar uit het niets zeg maar.

Maar laatst, toen we samen in de badkamer stonden, kwam er toch iets onverwachts. “Mam, vertel me eens hoe zit dat nou, vallen er nu geen baby’s meer uit je billen?”, was zijn vraag.

Uuuhhh, je kunt waarschijnlijk mijn verbaasde blik wel voorstellen. Moest ik nu al het gesprek met hem aangaan. Ja dááág, deze was voor zijn vader. En daarbij, hoe weet hij überhaupt dat de baby’s ‘uit mijn billen vallen’? Moet hij niet gewoon nog denken dat baby’s met de ooievaar gebracht of uit de boerenkool getrokken worden? 

Lees meer
Voor mama, Columns

Beste niet zo perfecte moeder

Ik hoor je kletsen met een medemoeder. Het kinkt gezellig, maar als ik beter luister dan hoor ik dat je jezelf van binnen aan het opvreten bent als die perfecte moeder jou vertelt dat ze zo blij is dat ze borstvoeding geven ‘mag’. Het is toch het beste voor je kleintje en elke moeder wil toch het beste? En dat haar andere kleintjes zo genieten van de gebalanceerde biologische maaltijden die ze elke avond met veel plezier klaarmaakt.

Tijdens het gesprek kom je er achter dat er geen enkele snotveeg op haar mouwen zit en de geur van haar nek is geen zure kotslucht, maar een lekker fris parfummetje. ‘Hoe doet ze dat toch?’, vraag je jezelf af terwijl je wat opgedroogde pindakaas van je mouw afkrabt.

Of wanneer ze begint over haar geweldige kind dat het zó goed doet op school, echt een modelleerling die alles volgens de regeltjes en het boekje doet. ‘Ja, mijn kind zit ook op school en leest ook graag boekjes’, is het enige wat je bedenken kunt… Dat hij constant de regeltjes breekt, laat je maar even achterwege. 

Lees meer
Kind, Columns, Sinterklaas

Het Sinterklaasfeest: fantasie versus werkelijkheid

Hebben jullie ook zo een zin in het heerlijke avondje? Het avondje van Sinterklaas. Bij ons klopt vol verwachting ons hart. Wij kunnen niet wachten, wie de roe krijgt en wie de gard.

Toch blijkt de realiteit, na een aantal jaar ervaring van Sinterklaasfeest vieren met kleintjes, een beetje anders dan mijn fantasie.

Fantasie: Dé dag, 5 december. Je kleintjes liggen heerlijk in hun eigen bedje vredig te dromen van wat er die dag zal komen. Op je teentjes sluip je de kamer binnen en zingt zachtjes in je kleintjes oor: zachtjes gaan de paardenvoetjes, trippel trappel trippel trap. Je schuift de gordijnen open en terwijl je de glitters om je heen voelt dwarrelen kijk je naar een wonder witte wereld.

Lees meer
Columns, Kind

Lief oudste kind, het spijt me

Lief oudste kind van me,

Het spijt me dat ik niet weet hoe het is om de oudste te zijn. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Er ontbreekt een essentieel inlevingsvermogen in hoe het is om de oudste te zijn. Wel weet ik inmiddels hoe het is om een oudste kind te hebben. En dat is fantastisch. Jij bent fantastisch.

Maar in het verleden heb ik ook regelmatig wat steekjes laten vallen. Ik moest het wiel uitvinden. En jij was mijn wiel.

Het spijt me dat ik mij zo vasthield aan de stomme slaapschema’s. Dat ik je liet huilen omdat ik gelezen had dat dat het beste was. Dat je uiteindelijk wel in slaap zou vallen. Moederziel alleen. Maar ik was als de dood dat ik je ‘verwennen’ zou en dat je dan helemaal nooit meer zou gaan slapen. Sorry lief oudste kind, nu weet ik beter.  Lees meer