Columns

Baby, Columns, Voor mama

Beste moeder die van alles ‘moet’

Werd jij vanmorgen ook wakker met een to-do lijstje met dingen die je vandaag echt gedaan moest hebben? Bij het wakker worden wist je eigenlijk al dat het een erg ambitieus lijstje zou zijn. Afspraken verzetten, rekeningen betalen, badkamer schoonmaken, de was bijwerken, boodschappen doen, telefoontje plegen, kinderen naar school brengen en ophalen, tussendoor hulpmoeder spelen, eten bereiden, de trap opruimen en schoonmaken, lege flessen wegbrengen en dan nog ergens koffie drinken (ja ook dat staat op het lijstje, kun je in ieder geval iets afstrepen).

O ja, en dan hebben we ook het kleintje nog die ergens aandacht vraagt. En verdient.

Zoals ik al zei, bij het opstaan wist je al dat je ambitieus zou zijn. Maar beste moeder die van alles ‘moet’, niets moet!  Lees meer
Columns, Kind

Had ik maar het lef van een peuter

Eigenlijk is het best jammer dat we onze kleintjes opvoeden, want soms is opvoeden ook een beetje africhten. Bepaald gedrag willen we uit die kleine tere zieltjes halen omdat het niet gewenst gedrag is; brutaliteit, drammerigheid, egoïsme en soms zelfs ook creativiteit.

Als ik nu naar mijzelf kijk, als ‘volwassene’ (wat dat ook inhouden mag) zou ik willen dat ik soms wat meer brutaliteit, drammerigheid, egoïsme en ja ook creativiteit zou hebben. Nu beland ik af en toe in situaties waar ik (tenzij ik een paar wijntjes teveel op heb), beleefd en sociaal ben terwijl ik ondertussen op mijn tong moet bijten van frustratie.

Een peuter houdt over het algemeen geen rekening met gewenst gedrag, een peuter doet gewoon schaamteloos waar hij zin in heeft zonder zich ook maar druk te maken over wat zijn omgeving ervan denkt.

Bijvoorbeeld als een peuter zichzelf aankleedt. Waar wij (de meesten van ons) ‘volwassenen’ ons druk maken over mode, trends en wat anderen ervan vinden, trekt een peuter aan wat hij mooi vindt of lekker vindt zitten. Oké, voor mezelf lukt het niet altijd om een beetje toonbaar het huis te verlaten, denk aan een haastige maandagmorgen, maar dan ben ik me ervan bewust dat ik er als een Godzilla uitzie en probeer ik zoveel mogelijk bekende gezichten te ontwijken.  Lees meer
Kind, Columns

‘Dat kind’ is van mij en dat is niet altijd makkelijk

Voordat ik moeder werd, vond ik nakomelingen van een ander altijd bloedirritant. Nou ja, niet altijd. Als ze gewoon beleefd en stil op een stoeltje zaten, dan kon ik ze wel aan. Maar aan de rest van de kinderen (zo’n 99%) moest in mijn ogen gewoon wat gebeuren. Ze moesten wat beter opgevoed worden.

En toen werd ik voor het eerst moeder. Mijn kind zou niet zo’n uit de kluiten geschoten gedrocht worden. Nee, ik zou haar vormen en kneden tot een goed opgevoed kindeke.

En het gebeurde. Eerlijk, nee ik ben niet arrogant. Mijn eerste kind was braaf, netjes, bescheiden en ook nog sociaal. Ze was gehoorzaam en ik geloofde in mijzelf. Zie je wel, prutsers! Het is een kwestie van opvoeden.

Zo kon ik er nog wel tien krijgen. En dus volgde er een tweede. Mijn zoon. 

Lees meer
Kind, Columns

5 feitjes over een eerstgeborene

Zelf weet ik niet hoe het is om de oudste te zijn. De eerstgeborene. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Dat geeft wel eens problemen bij ons inlevingsvermogen voor onze oudste. Zij is hier in huis de enige met deze ervaring, zij weet wel hoe het is om de oudste te zijn en ik geloof best dat dat niet altijd meevalt.

Van een eerstgeborene zou je theoretisch een aantal dingen verwachten, maar in de praktijk blijken de feiten anders.

Feitje 1. Een oudste kind is niet graag alleen. Je zou denken dat een oudste kind heel goed alleen kan zijn. Hij of zij is tenslotte een tijdje enigst kind geweest en heeft veel tijd doorgebracht alléén met de ouders. Maar niets is minder waar. Mijn oudste kan heel slecht alleen zijn, zo slecht dat ze een tijdje zelfs een denkbeeldig vriendinnetje had.

Als je er even simpel over nadenkt, is het ook helemaal niet zo gek dat een eerstgeborene maar slecht alleen kan zijn, ze was namelijk nooit alleen. Toen ze net geboren was en huilde, pakte ik haar op. Als ze wilde spelen, speelde ik met haar. Ik deed een cursus babymassage, ik ging babyzwemmen, ik maakte baby-speeldate’s, ik deed alles met mijn baby.

Vind je het gek dat ze nu niet graag alleen is? 

Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

De babe-route

Vrouwen zijn voorspelbaar, ze hebben hun vaste routines. Dat hadden mijn vrienden en ik als jonge vrijgezellen al door. Elk weekend begon voor ons met de ‘babe-route’ door het bruisende winkelhart van onze woonplaats. Alle leuke meisjes gingen op vrijdagavond winkelen én elke vrijdagavond deden zij hun rondje langs dezelfde winkels. En wat deden wij? Wij slenterden op ons gemak langs al deze winkels. Uiteraard tegen de gangbare looprichting in, want zo zagen we de ‘babes’ al van verre aankomen. Dat gaf ons ruim voldoende tijd om oogcontact te maken en een praatje aan te knopen.

Later, toen ik mijn babe al aan de haak had geslagen, bepaalde zij op vrijdagavond uiteraard de route. Elke week dezelfde, maar dat kon mij niet deren. Ik had mijn babe binnen, ik liep graag haar route mee!  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Ik moet oppassen!

Ik moet vanavond oppassen!

NEE, je past niet op op je eigen kind! Je … en dan komt er een variatie van vaagheden. De één is nog feller in kritiek dan de ander. En als ik er zo over denk, zijn het voornamelijk vrouwen die hier altijd het heftigst op reageren. Waarom?

Oké, ik begin wel met uitleggen waarom ik oppas.

Als ik zeg dat ik moet oppassen bedoel ik vooral te zeggen:

“Ik kan vanavond niet het huis uit, want de kinderen liggen in bed en we hebben nu geen oppas.”   Lees meer
Columns, Kind

Dat lastige kind… Het zal de opvoeding wel zijn.

Afbeelding: Shutterstock

Je weet wel, dat kind in het restaurant die luidruchtig langs jouw tafeltje loopt. Dat kind dat tegen zijn moeder schreeuwt als zij hem ’s morgens naar school brengt. Dat kind dat naast jouw dochter in de klas zit en altijd zijn volume op heavy metal heeft staan. Dat kind dat geen antwoord geeft als je een normale vraag stelt. Of dat kind dat niet even netjes goedemorgen zegt. Dat kind dat je niet eens aankijkt. Dat kind dat het klimrek niet eens durft te beklimmen sterker nog, ze schijt overal voor in haar broek. Of dat kind dat op de supermarktvloer ligt te krijsen en te kwijlen.

Dat kind waarvan de ouders vanaf zijn tweede jaar te horen hebben gekregen dat hij druk was en de peutergroep verstoorde. In de kleuterklas idem dito en waar hij ook geen moment op zijn stoel kon blijven zitten. Dat kind dat hierdoor elke dag op zijn kop kreeg en op het time-out stoeltje zitten moest, ook al snapte hij niet waarom. Dat lastige en slecht opgevoede kind loopt nu iets te luidruchtig langs jouw tafeltje. Dat kind heeft ADHD.  Lees meer
Voor mama, Columns

Leuk gesprek joh! Mag ik wijn?

Soms beland je in een gesprek met een andere moeder wat verrassend gezellig kan zijn. Diegene begrijpt je van top tot teen. Ze begrijpt je humor, je sarcasme, de manier waarop je met het ouderschap dealt.

En soms beland je in een gesprek met een andere moeder wat verrassend onplezierig kan zijn. Diegene weet je binnen een minuut pissig te maken. Ze drukt op allerlei gevoelige knopjes en laat je duidelijk weten dat ze het totaal niet eens is met jouw ouderschaps-fratsen. Ze maakt van het moederschap een wedstrijdje… Wie is er de beste moeder?

Nou beste moeder, jij wint. Bijvoorbaat. Gefeliciteerd.

Door naar de volgende ronde. Wie heeft er betere kinderen?

Leuk voor je dat je zoon zo goed scoort met rekenen en dat hij een voorbeeldleerling is. En wat vervelend dat alle andere kinderen in de klas zijn talent zo hinderen door herrie te maken en gewoon kind te zijn. Maar wel knap dat hij zichzelf op driejarige leeftijd heeft leren lezen. Geweldige dochter heb je ook die zo goed kan dansen, vindt ze 8 uur trainen in de week niet iets te vermoeiend? Maar wat knap dat ze naast al die trainingen ook nog keurig haar huiswerk doet.  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Over jongensnamen en langharig tuig

Als je zwanger bent, staat je een zware taak te wachten. Als vrouw moet je je natuurlijk voorbereiden op de bevalling en als man moet je voldoen aan allerlei onredelijke eisen van je zwangere vrouw.

Zo kan het zomaar gebeuren dat je ineens mee moet naar een borstvoeding-voorlichtingsavond . En hoop je vooraf daar op zijn minst een paar borsten te zullen zien, als je daar zit is elke vorm van erotiek beslist ver te zoeken en hoop je alleen nog maar dat deze avond snel voorbij zal gaan. Zelfs al zou je er wat opsteken, na de komst van de baby heb je toch geen enkel recht meer op de borsten van je vrouw en deze avond is dus eigenlijk volstrekt nutteloos voor jou. Toch moest je gewoon meegaan, het was dat, of ruzie met je vrouw…

Of wat dacht je van het verplichte avondje meepuffen op de zwangerschapsgym. Hoeveel mannen hebben daar al niet met tegenzin gezeten? Zit je daar als man, dan kun je niet veel meer doen dan enkele begripvolle blikken uitwisselen met je lotgenoten, je berusten in je lot en op de juiste momenten meepuffen in de maat van ’altijd is kortjakje ziek’. Het is dat, of ruzie met je vrouw… en met een zwangere vrouw wil je echt geen ruzie maken.  Lees meer
Baby, Columns

Vallen er nu geen baby’s meer uit je billen?

“Mam, ik wil je wat vragen.” Zo begint de kleuter bij de helft van wat hij zeggen wil. De andere helft begint hij met “Mam, ik wil je iets zeggen”. Op zich heel duidelijk. Hij kondigt het mooi aan, geen getetter zomaar uit het niets zeg maar.

Maar laatst, toen we samen in de badkamer stonden, kwam er toch iets onverwachts. “Mam, vertel me eens hoe zit dat nou, vallen er nu geen baby’s meer uit je billen?”, was zijn vraag.

Uuuhhh, je kunt waarschijnlijk mijn verbaasde blik wel voorstellen. Moest ik nu al het gesprek met hem aangaan. Ja dááág, deze was voor zijn vader. En daarbij, hoe weet hij überhaupt dat de baby’s ‘uit mijn billen vallen’? Moet hij niet gewoon nog denken dat baby’s met de ooievaar gebracht of uit de boerenkool getrokken worden? 

Lees meer