Als ik werk ben ik een betere moeder, are you shitting me?

Jep. ‘Als ik werk ben ik een betere moeder’. Dat is wat heel veel werkende moeders zeggen. En eerlijk, als je een K***dag hebt thuis, is het een fijn vooruitzicht om de volgende dag weer aan het werk te mogen. Dat snap ik.

Ben ik geen goede moeder?

‘Ik ben een betere moeder als ik werk.’ Wat zeg je dan eigenlijk? Leuk voor jou, maar ik zou dat thuisblijven met de kinderen niet kunnen. Op dat soort momenten denk ik dan; ‘Ik kan het ook niet. Ik doe maar wat. Ik word helemaal gek.’

Maar ben ik dan echt een betere moeder als ik werk? Nee, ik ben geen betere moeder als ik werk. De maatschappij heeft het bizarre idee gecreëerd dat je niets voorstelt als je niet werkt. Definieert mijn baan dan wie ik ben? Moet ik dáár mijn eigenwaarde uit halen? Nee. Ik ben wie ik ben en heb daar geen baan bij nodig.

Sommige dagen

Ik heb me prima vermaakt zonder baan. Sommige dagen was ik geen betere moeder, sommige dagen was ik wel een betere moeder, maar alle dagen was ik moeder.

Wat elke moeder nodig heeft is een beetje tijd voor zichzelf. Tijd om uit te zoeken wat je belangrijk vindt in het leven. Tijd om je dromen na te jagen. Tijd om te ontdekken waar je gepassioneerd over bent. En tijd heb je genoeg als je niet werkt. Zeker als ze allemaal op school zitten.

Als ik dan na al die jaren thuis zijn bij de kinderen weer ga werken, omdat ik mijn dromen najaag, hoef je mij niet te vertellen: ‘Ja, je bent toch een betere moeder als je wel werkt, ja toch?’ Dan knik ik vriendelijk en ondertussen in mijn gedachten verkoop ik je een dreun.

Wat een onzin, are you shitting me? Ik ben geen betere moeder. En geen slechtere moeder. Ik ben gewoon een moeder én ik werk.


Afbeelding: Shutterstock

Laat mij de kleine dingen niet vergeten

Het moederschap bestaat uit mijlpalen van grote dingen. We schrijven ze op of we maken een foto met een milestone kaart, van het eerste lachje, van het eerste tandje, van de eerste stapjes. Vraag een moeder naar haar kleintje en ze zal je vertellen over het eerste woordje, de eerste prikjes hoe hartverscheurend dat was of een hilarisch verhaal over hoe grappig haar kleintje de eerste stapjes zette.

Je kleintje gaat door allerlei fases, leuke fases maar ook minder leuke fases. Veel fases zul je weer vergeten, maar er zijn ook veel fases die je bij blijven. Die je zult herinneren, die zij zich zullen herinneren.

Je denkt misschien dat de mijlpalen je bij moeten blijven, dat je die moet blijven herinneren. Maar eigenlijk zijn het de kleine dingen. De kleine dingen die je in je geheugen moet prenten en niet moet laten vervagen.

Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen

Het zijn ook de kleine alledaagse dingen die je kleintje maken zoals ze is. Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen.  Lees meer

Jongensmama met meisjes dromen!

Ja, ik ben een jongensmama! Een mama met twee jongens, duh! En, niemand die gek op keek of het vreemd vond dat ik een jongen (en daarna nog eentje) kreeg. Waarom? Omdat ik meer naar de jongenskant van het spectrum neig!

Al van kinds af aan vond ik die meiden dingen wel leuk, maar als het moeilijk en geniepig werd, ging ik gewoon met de jongens slagballen. Die doen namelijk niet zo moeilijk!

Ook was ik veel beter in de bèta vakken, dus al snel zat ik omringt door jongens in de klas. Dat werd nog eens versterkt toen ik graag F-16 vlieger (met doorgroei naar astronaut) wilde worden. Ook in mijn werk was ik vaak de enige vrouw en was ik zo blij als een kind toen ik uiteindelijk in een team kwam waar al een meisje in zat! Joehoe!!

Ik vind vliegtuigen dus leuk, lego is ook fantastisch en een mooie auto kan ik ook waarderen. Al snap ik die obsessie met het geluid in een tunnel niet helemaal.  Lees meer

Kinderen zijn gemeen

Dat kinderen geen blad voor de mond nemen, heb ik in levende lijve ervaren. Ze kunnen zomaar kwetsende of beschamende dingen zeggen, zonder dat ze dat door hebben. Sta je met je goeie gedrag in de rij bij de kassa, krijg je plots de vraag ‘mama, wat is masturberen?’. Ik bedoel, dat is best gemeen, want zie je daar maar eens op een schappelijke manier uit te lullen.

Het zijn niet alleen de dingen die ze zeggen, ze kunnen ook heel gemeen doen. Wederom, zonder dat ze dat zelf door hebben. En dat begint al op een zeer jonge leeftijd.

Ik weet namelijk nog goed dat toen ik mijn kleintjes borstvoeding gaf, ze met hun grijpgrage handjes gingen graven naar mijn ander tepel en die venijnig konden omdraaien. De titty-twister zou de man het noemen. Ik noem het gemeen.

En wanneer ze die tepel niet te pakken krijgen, trekken ze de haren uit nijd maar uit je hoofd. Hallo, ik ben hier degene die je in leven houdt, een beetje dankbaarheid tonen kan geen kwaad…  Lees meer

Zo leuk dat park!

Na regen komt zonneschijn! Ja leuk… kunnen de kinderen weer naar buiten om even uit te waaien! Al vond ik het wel super makkelijk om tijdens de regendagen gewoon een extra filmpje op te zetten. En hoewel de zon schijnt is de grond nog vochtig en lucht nog koud…

“Lieverd, wat wil je buiten doen?”
“Naar het park, verstoppertje spelen!”
Shit, denk ik… Ik probeer nog, zullen we niet even gaan shoppen? We moeten toch ook nog boodschapjes doen. Maar nee, het besluit staat vast! Het park!!!

Al mopperend loop ik die steile trap af met een loodzware baby op mijn arm en een peuter die ineens een angst voor de trap afgaan heeft ontwikkeld. Die verrekte kinderwagen, die ook best zwaar is uitklappen en al spartelend de baby erin proppen! Klote, die speen vergeten!

Sta je dan, twee kinderen buiten…
1) Ren ik snel naar boven en laat de kinderen buiten,
2) pak alles weer in en gaan met z’n alle naar boven of
3) laat ik het maar en cross fingers!
Dat laatste dus!  Lees meer

Ja klopt, ze is klein

Hoe vaak ik dit de afgelopen week wel niet gezegd heb, is niet op één hand te tellen. Mijn peuter wordt bijna vier en gaat dus ook bijna naar school. En ja, ze is klein.

In het ouderschap lijkt het altijd wel een dingetje te zijn. Tegen forse baby’s wordt luidkeels “Wow! wat is hij groot!” gezegd, en tegen smalle en kleine poppetjes van bijna vier “Wow, wat is ze klein!”.

Het gaat niet bewust, daar ben ik van overtuigd, ik hoor het zo uit mijn eigen mond floepen. Maar nu ik het tig keer gehoord heb de afgelopen tijd begin ik er een beetje gefrustreerd over te raken.

Verbazende blikken en de vraag “is ze echt bijna vier, ze is nog maar zo klein?” met vraagtekens in de ogen. Ja ik sta je niet te fucken, ze is gewoon écht bijna vier!

Het is niet eens zozeer dat ik me gekwetst voel (tenzij je gaat zeggen dat ik haar meer te eten moet geven ofzo), maar mijn bijna kleuter heeft ook oren. En de afgelopen tijd heeft ze “wat is ze klein” iets te vaak gehoord.  Lees meer

9 dingen waar je na een derde je niet meer zo druk over maakt

vader en kind

Wanneer je voor het eerst moeder wordt, ben je een newbie die angstvallig alles perfect wil doen. Alles wat er rondom je kleintje gebeurt is belangrijk en terecht, zo moet het ook zijn. Naarmate je meer kinderen krijgt, verdwijnt dat angstvallige een beetje en leer je door de jaren heen om los te laten.

Het is niet zo dat je het niet meer perfect wíl doen, maar je weet dat je niet alles perfect kán doen. Een groot verschil.

Hier 9 dingen waar ik me na een derde niet meer zo druk over maakte.

1. Een gigantisch eerste verjaardagsfeestje vieren.

Bij mijn eerste kleintje was ik al maanden in mijn hoofd bezig met haar eerste verjaardag. Welk cadeau gingen we haar geven? Welke taart moest er komen? Welke activiteiten konden we doen (ja serieus, ik dacht aan activiteiten). Hoe moest de uitnodiging eruit komen te zien? Welk outfit ging mijn kleintje dragen? Tjongejonge, wat maakte ik mij druk.

Bij mijn derde realiseerde ik me dat ze een week later 1 jaar zou worden. Holy shit! Wat voor cadeau moeten we nu weer kopen, er ligt al zoveel zooi. We sturen wel een mailtje rond en zien wel wie er komen. Taart? Gewoon bij de Hema halen. Het outfit? Wat er bovenop de gewassen stapel ligt. Activiteiten? Whahahahahaha – hahahahaha.

Lees meer
kinderkamer opruimen

Recept voor kamers opruimen

We kennen tegenwoordig allemaal de opruim goeroe Marie Kondo, toch? Niet? Dan moet je dit boek maar even lezen.

Ik ben fan, en dat terwijl ik het boek niet eens gelezen heb. Maar het idee is heel simpel, je vraagt je gewoon af, word ik hier blij van? -Nee- Gooi het weg, geef het weg of zet het op marktplaats. -Ja- vind een vast plekje voor het item.

Geloof mij, ik heb dit al meerdere keren geprobeerd. Ik krijg het nog steeds niet voor elkaar dat mijn hele huis opgeruimd is, laat staan blijft. Misschien is het daarvoor toch noodzakelijk om het hele boek eens te lezen, of om mijn kleintjes op kamers te zetten.

Tot die tijd heb ik een heel makkelijk recept voor het opruimen van een kinderkamer. Een loedermoeder is er niets bij:  Lees meer

Sukkels die niet aan slaaptraining doen

Om de één of andere reden ligt bij het hebben van een baby de focus op het doorslapen. Binnen de eerste drie maanden na de geboorte zul je de vraag al meerdere malen gehoord hebben: ‘Slaapt het al door?’. En na die drie maanden verandert de toon naar: ‘Slaapt het nog steeds niet door?’.

Softie van een moeder

En we weten allemaal, het kan aan twee dingen liggen. Of je hebt een lastige baby, misschien wel een huilbaby als je het de hele avond laat liggen huilen. Of je bent zo een softie van een moeder die haar kind niet kan laten huilen en daardoor slaapproblemen heeft. Eigen schuld! Moet je maar aan slaaptraining doen.

Slaaptraining!

Ik heb de wijsheid niet in pacht. Ik heb drie kleintjes die verschrikkelijk slecht zijn in doorslapen. Ligt het aan hen? Ligt het aan mij? Ik weet het niet. Slaaptraining zal vast zijn voordelen hebben. Hoewel ik vind dat als je een baby van drie maanden tot in den treuren laat krijsen om het vervolgens moederziel alleen op te laten geven en dat ‘een overwinning’ noemt, je toch wel een harteloze sukkel bent. Maar goed, dat is mijn mening. En aan de andere kant, als dat het jou weerhoudt jezelf van een flat af te gooien, ja dan is het misschien een verstandige keuze om je baby te laten huilen. Zie het in perspectief. 

Lees meer

Moestuin kweken. Ongeschikt.

Je ziet de fotootjes van de ah moestuintjes overal weer op-poppen. Alle mama’s en andere enthousiastelingen gaan er weer helemaal voor. Bij de één springt het groen er nog harder uit dan bij de ander. Albert Heijn heeft een jaar geleden wat losgemaakt bij het Nederlandse volk en de gekte gaat nog even door.

En ik krijg flashbacks van iets wat ik verdrongen had. Flashbacks van beschimmelde potjes. Flashbacks van bakjes aarde waar niets anders dan onkruid uitschiet. Flashbacks van teleurgestelde koppies, want waar blijven die aardbeien nou?

Laat ik voorop stellen; ik vind de spaaractie van Albert Heijn fantastisch. Het is groen, het is leerzaam (kinderen leren over het groeiproces van groente en fruit) en het kan ook heel nuttig zijn (als je uiteindelijk oogsten kunt).

Oké, ik heb iets andere ervaringen. Bij mij werd er buiten de schimmel om niets groen. Leerzaam was het zeker, ik ben ongeschikt en dat is heel nuttig om te weten.  Lees meer