Columns

Baby, Columns, Kind

Ze kosten me kapitalen

Een groot deel van mijn volwassen bestaan ben ik moeder. En na drie kinderen is het me langzaam maar zeker duidelijk geworden. Deze kinderen kosten me kapitalen! En niet zozeer omdat hun wensenlijstje zo groot is, maar omdat ze werkelijk alles slopen wat ze aanraken met die kleverige, vettige en vooral onhandige vingers. Het doet er niet toe hoeveel waarschuwingen, hoeveel uitleg, of hoe vaak ze een geflipte moeder meemaken. Er gaat gaandeweg altijd wel iets kapot.

Voor zover ik al materialistisch was, is er van dat materialisme weinig over. Ik heb inmiddels geleerd me niet te hechten aan spullen. En ook niet aan mijn bankrekening. 

Lees meer
Kind, Columns, Voor mama

Tjonge, jonge, jongens

Ik ben gek op mijn knullen. Ik ben inmiddels niet anders meer gewend. Al was ik vroeger zelf wel echt een meisje, meisje. Ik speelde met de barby’s en poppen. En ik hou ook echt van allerlei vrouwen dingen: high tea, rosé, shoppen, zingen, bloemen. Soms kijk ik rond en dan denk ik: “Ja, ja een huis vol met testosteron, wat moet ik er nu mee?”

Jongens zijn gewoon anders. Soms maak ik me zorgen over dat ze hardhandig zijn naar elkaar toe. Mijn man zegt dan altijd: “Wij waren vroeger veel erger”. Hij is namelijk expert op dat gebied, want hij komt ook uit een gezin met drie jongens. Mijn schoonmoeder zei altijd: “Met een kinderfeestje zette ik altijd een verkleedkist neer en verder gingen ze de hele middag vechten.” Dat kun je ook het beste doen. Wedstrijdjes met feestjes moet je vooral zien te voorkomen. Want die jongens willen allemaal winnen. Maar het allerbelangrijkste is: “Je moet je vooral niet te druk maken”.  Lees meer
Baby, Columns, Kinderen

Niet goed gelukt

Alsof de vrijheid, de tropische sferen ons in een soort van overmoedige stemming brachten, namen we tijdens iedere vakantie grote besluiten. Na onze eerste vakantie werd het samenwonen. Na de tweede kochten we een huis en hopsa, na een heerlijk weekje Turkije gingen we voor een kind.
Na de tweede cyclus was het gelijk raak. En na negen maanden plus negen dagen kregen we ons eerste goed gelukt exemplaar. Een kind doet de was! Dachten we…  Lees meer
Columns, Voor papa

Beste vader van een tienerdochter

Je houdt van je kinderen en je gaat voor ze door het vuur. Liefde, daar draait het om toch? Fout gedacht! Want als je dacht dat je kleutermeisje kattig en onredelijk was, dan heb je nog nooit een discussie gevoerd met een tienermeisje. De geestelijke gesteldheid van een tienermeisje zit zo complex en ingewikkeld in elkaar, dat houd je niet voor mogelijk.

Het heeft niks met je opvoeding te maken, je deed het prima tot nu toe. Je tienerdochter kan er ook niks aan doen, het is de turbulente en onduidelijke wereld waarin ze nu leeft. Maar beste vader van een tienerdochter, nu is het wel de tijd voor jou om te beseffen welke rol je speelt.  Lees meer
Kind, Baby, Columns

Naakt moet kunnen! Of toch niet?

Opvoeden doet iedereen op zijn eigen manier. En dat is prima, dat mag gewoon! Maar door die vrijheid van opvoeden, zoals jij denkt hoe het moet, komen er wel verschillende ideeën over de opvoeding. Populaire onderwerpen als borstvoeding versus flesvoeding en vaccineren passeren dikwijls de revue en sommige ouders steken hun mening niet onder stoelen of banken. Maar het onderwerp ‘met z’n allen naakt’ komt niet zo vaak voorbij.

Vandaag wel. Want ben jij een ouder die in het bijzijn van de kinderen alles laat bungelen en zich poedelnaakt helemaal comfortabel en vrij voelt? Of heb jij meer zoiets van, mijn kinderen hoeven deze wanhoop niet te aanschouwen?

Er is geen goed of fout. Niemand heeft daar regels voor opgesteld, laat staan een handleiding. Toen ik zelf nog geen moeder was, kwam mijn nichtje logeren. Ze was nog geen twee en had een douchebeurt nodig. Mijn nichtje wilde graag dat ik met haar meeging, maar toen stond ik voor een dilemma. 

Lees meer
Kind, Columns

Mag ik mijn jas uit?

“Mag ik mijn jas uit?”, vraagt een meisje tijdens de overblijf. “Nou laat je jas nog maar even aan, het windje is nog wel fris hoor”, antwoord ik haar. Ze is het er duidelijk niet mee eens, want in de twintig minuten dat we buiten zijn loopt ze continu dreinend achter mij aan. Jammerend “ik wil mijn jas uuuuuiiiitttt, ik heb het zooooo waaaarm”.

Eigenlijk wil ik het negeren, ik wil die keuze helemaal niet maken. Ik heb al genoeg discussies met mijn eigen kinderen over kleding. Waarom denken kinderen dat ze bij het zien van één zonnestraal gelijk in hun bikini kunnen rondlopen? Doe niet zo moeilijk, hou je jas gewoon aan!

Of ben ik degene die moeilijk doet?  Lees meer
Voor mama, Columns, Kind

Hoe het slappe ouderschap een sterk staaltje vakwerk wordt

In mijn carrière als moeder heb ik vele dingen niet helemaal goed gedaan. Zeurende kinderen, ruzies onderling, gehuil en gejammer, het werd me weleens teveel en het slappe ouderschap nam vaak de overhand. De ‘moeder van het jaar’ award kon ik dikwijls wel vergeten. Ach, lekker belangrijk.

Ik doe mijn best en wanneer ik alle truken uit de trukendoos getrokken heb, alle opvoedadviezen geprobeerd, dan rest mij enkel en alleen nog het slappe ouderschap.

En weet je, het werkt. Op korte termijn, en ik kwam er vandaag achter, ook op lange termijn. Mijn kinderen zijn mijn product en het is een sterk staaltje vakwerk geworden, al zeg ik het zelf.  Lees meer
Columns, Voor mama, Voor papa

Hoe om te gaan met je ‘zieke’ man

De meeste van ons zijn getrouwd met een geweldige, lieve, zorgzame en in sommige gevallen ook een geweldig uitziende man. Althans, dat was de bedoeling. Het zou kunnen dat er gaandeweg het één en ander misging, maar laten we uitgaan van het positieve. Hij is een fijne partner, een geweldige minnaar en de meest liefdevolle vader. Mannen zijn geweldig!

Totdat ze een griepje krijgen. Dan worden het de meest dramatische, jankende, harige kinderen die er zijn. Ho ho, oké, niet jouw man. Jouw man is uitgesloten van dit clichématige beeld. Maar mijn man past precies in dit geijkte plaatje. Ik heb dit namelijk recent meegemaakt. Een man die ligt te kreunen in zijn bed, huilend om zijn moeder omdat hij denkt dit niet te overleven. Het is aandoenlijk, het is vermoeiend, het is lachwekkend.  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Ik schreeuwde weer eens

De laatste tijd laat ik weer iets te vaak aan mijn kinderen zien dat ‘ik ook maar een mens ben’. Je weet wel, zo een mens dat ongegeneerd overkookt. En dat wil ik niet, het geeft namelijk zo een onnodig rommeltje. Maar ja, als het vuur te hoog staat en niemand draait het terug, dan is er af en toe gewoon geen ontkomen aan.

Naderhand komen de schuldgevoelens, want voordat ik kinderen kreeg had ik het opvoeden niet zo bedacht. Ik ben een moeder die te vertrouwen is en altijd achter haar kinderen blijft staan. Ik ben geen moeder waarvan de kinderen zich goed gedragen alleen maar om te voorkomen dat mama niet boos wordt.  Lees meer

beter laat dan nooit
Voor mama, Columns

Beter laat dan nooit, toch?

Een tijd afspreken en dan ook daadwerkelijk op die tijd aankomen, het is een dingetje waar ik sinds kort mee worstel. Niet zozeer omdat ik het vervelend vind dat mensen te laat komen, deze mensen zijn volgens onderzoek namelijk veel succesvoller in het leven. Nee, ik kwam er achter dat een aantal vriendinnen van mij het vervelend vinden dat mensen te laat komen.

Ik was nooit te laat

En dat zette me aan het denken. Vroeger kwam ik namelijk nooit te laat. Ik was altijd op z’n minst een kwartier te vroeg. En natuurlijk had ik wel begrip voor noodsituaties, als je vast staat in het verkeer kun je geen kant op. Logisch. Maar met gekke smoesjes dat de brug open stond, of dat je kat verdwaald was hoefde je niet aan te komen. 

Waar ging het dan mis? Waar heb ik mijn principes laten varen? Waarom irriteer ik me niet wanneer mensen te laat komen, zelfs zónder gek smoesje?

Ik kreeg kinderen.

Kinderen

En met kinderen zijn er altijd noodgevallen. Zo is op het moment van vertrek altijd wel iemand z’n schoenen kwijt. Wat is dat toch met die schoenen, we hebben speciaal een freaking schoenenkast neergezet, helemaal alleen voor de schoenen. En altijd, werkelijk áltijd is er iemand in dit huis op zoek naar zijn schoenen.

Het kan kan zijn dat er nog iemand moet poepen. Het zinnetje ‘Kom jongens, we gaan’ is poep-opwekkend, dat kan niet anders. Maar ja, weet je, je gaat ook niet voordat je de auto in stapt zeggen dat hij het maar even moet ophouden…

Tanden poetsen, ook zo’n dingetje. Je wil natuurlijk niet met een graflucht uit je mond bij het feestje aankomen. Er moet dus nog even snel gepoetst worden! Snel poetsen? Whahaha, als ik het aan mijn kinderen overlaat, dan staan ze eerst een kwartier gekke bekken te trekken in de spiegel.

“Waarom heb je je pyjamabroek nog aan?” En dat op het moment dat je de auto in wil stappen.

Beter laat dan nooit

Ik zou me druk kunnen maken om de vijf minuutjes, het kwartiertje, of het half uurtje dat we te laat komen. Maar waarom? Ik heb het al druk genoeg op het moment van vertrek.

Bovendien, beter laat dan nooit, toch?

beter laat dan nooit

Afbeelding: Shutterstock