Columns

Baby, Columns, Kinderen

Mensen zonder kinderen

Ik vraag me weleens af wat mensen zonder kinderen nou precies over ons ‘ouders’ denken. Vragen ze zich af of er werkelijk geen leven meer na een baby is? Waarom de kinderen toch altijd op de eerste plaats komen? Waarom er alleen nog maar gesprekken gevoerd kunnen worden over de kinderen? En waarom er geen spontane avondjes meer zijn?

Ik weet nog wel wat ik dacht toen ik geen kinderen had. Ik dacht vooral, ik ga alles anders doen… *Proest*. Ik zou mezelf niet verliezen in het ouderschap. Mijn kind neemt mijn leven niet over, mijn kind voegt leven toe.  Lees meer
Baby, Columns

Schijt moment

Moeders praten veel over dat ze soms even “me-time” willen. Het momentje voor jezelf. Iedereen wil soms even een moment hebben voor zichzelf. Ik wil dat natuurlijk ook af en toe. Maar weet je, ik vraag echt niet om een libelle dag of een hele dag naar de beauty farm. Er zijn gewoon 2 momenten op een dag dat ik heel even een moment voor mezelf wil!!  Lees meer
Baby, Columns, Voor mama

Bedankt voor je helse bevallingsverhaal

Mijn zusje verwacht binnenkort haar eerste baby en terugdenkend aan mijn eigen laatste weken van de zwangerschappen (ja dat waren er zes), heb ik nogal met haar te doen. Die laatste weken gaan namelijk zo langzaam voorbij, de Noordpool smelt voor je gevoel nog sneller. En terwijl zij als een schildpad op haar ruggetje ligt te wachten en denkt dat ze de eerste vrouw in de geschiedenis zal worden bij wie de baby wél blijft zitten, kijk ik iedere minuut op mijn telefoon. Is het al zover?  Lees meer
Columns, Voor mama

Super Mama

Thuis voel ik me Super Woman. Oftewel, de Mega Mindy van het huis. Het enige verschil is dat ik geen glimmende roze legging aan heb. Ik heb het geprobeerd, maar voelde me net Miss Piggy. Verder zijn er alleen maar overeenkomsten. Ik ben de reddende engel van het huis!

Aangezien ik eigen baas ben “klinkt wel lekker”, moet ik mezelf ook af en toe een compliment geven. Als moeder zijnde ben je toch geweldig! Je moet over organisatie talent beschikken, flexibel zijn en geduld hebben. Dat wist ik nog niet toen ik ging solliciteren als moeder. Elke week is het weer passen en meten. De oudste moet naar voetbal en tennis. De ander weer naar reddingszwemmen en op weer andere tijden tennisles. Die kleine wil ook af en toe wat. En niet te vergeten: ophalen bij vriendjes, oppas regelen, op onmogelijke tijden eten, fysiotherapie, “consternatie” bureau, enzovoort. En als je alle ballen hoog aan het houden bent, moet je ook nog geduldig blijven. Niet roepen “Nu even niet!” of “Zoek het zelf even uit”. Je moet het alleen maar denken en glimlachen.  Lees meer
Baby, Columns, Jo&Co

Langs het tuinpad van Jo

Als kind had ik een eigen tuintje; een verwaarloosd strook grond langs het achterpad van mijn ouderlijk huis. Zes jaar was ik toen ik deze samen met mijn oma omtoverde in een kleurrijke walhalla voor vlinders en bijen. Jarenlang wroette ik dagelijks in de aarde. De uitgebloeide geraniums en viooltjes die op mijn opa’s graf stonden kregen een nieuw leven tussen de door mij zelf tussen de straattegels gepeuterde vingerhoedskruid. Ik wist (en weet!) weinig van tuinieren, maar mijn oma leerde mij de fijne kneepjes (op haar manier dan: ieder blaadje met maar iets bruin en bijna uitgebloeid bloemetjes werden genadeloos afgeknipt want niet perfect). Furieus was ik al de achterbuurman zijn aangrenzende tuinhek in de stinkende menieverf zette en met zijn lompe klompen mijn zorgvuldig omgewoelde aarde en planten plette. Soms stond zijn steeg door een reeks eindeloze buien onder water waardoor mijn planten weg dreven, maar nooit gaf ik op.  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Wat als ze dit ooit lezen?

De laatste tijd knaagt er iets aan mijn hersenpan. Aan mijn geweten? Aan mijn onnozele naïviteit? Ik weet niet precies waaraan, maar het houdt me wel bezig. Ik schrijf namelijk meestal ongecensureerde stukjes over het moederschap, je weet wel, gewoon zoals het is, zoals we het (bijna) allemaal ervaren. Vele moeders herkennen zich erin en vinden het een bevrijding om te lezen dat het bij anderen ook niet altijd even gezellig en makkelijk gaat. En dat zijn voor mij weer fijne dingen om te horen, zodat ik weet dat ik niet compleet ontspoord ben.

En toch knaagt er iets. 

Lees meer
Columns, Kind, Vakantie

Six at the beach

Een middagje naar het strand met de kinders: dat klinkt heerlijk met deze zomerse temperaturen. Dus toen mijn vriendin appte of we vanuit school direct door zouden gaan, hoefde ik niet lang na te denken. Ja, leuk! Ook de jongens hadden hier wel zin in. De jongste zelfs zo veel dat hij niet meer kon slapen ’s middags, dus om half drie fietsten we als one big happy family richting Ter Heijde. Wel een grote jongensfamilie trouwens, met drie knullen van mijn vriendin en de drie van mij.  Lees meer
Columns, Uitstapjes, Vakantie

De Autorit

autorit kind

In deze periode zijn veel mensen hun vakantie aan het boeken voor de zomer of gaan in deze tijd lekker een weekje of weekend weg. Ik ben ook dol op vakantie. Ik ga het liefst zo vaak mogelijk weg en droom van warme oorden. Er is alleen een ding of eigenlijk twee dingen die ik vreselijk vind aan de vakantie. En dat is de hel heen en terug in de auto.

Dan vraag ik me altijd af, als we massaal in de file staan richting de vakantie bestemming of wij daar nu echt alleen last van hebben? Of dat de rest van alle gezinnen ook op dat moment door een hel gaan. Ik weet wel van vroeger dat het ook geen doorslaand succes was. En toen hadden we niet eens airco, navigatie en dvd! Als het heet was, werden er handdoeken voor de ramen gespannen en we zongen liedjes. Toch kan ik me niet herinneren dat het zo erg was als nu!  Lees meer

Columns, Jo&Co, Kinderen

Over globe’s en een moeder die daar soms het liefst even van wil verdwijnen

moeder schrikt
Afbeelding: Shutterstock

Vol frisse tegenzin begon ik aan het traject dat ‘puberhol uitmesten’ heette. Het was meivakantie en de puber was van huis. Nooit had ik kunnen vermoeden dat mijn blonde, bruin ogende jongetje uit de categorie ‘schattig’ zou veranderen in een slungelige hormonen bom dat zich de hele dag opsloot op zijn zolderkamer met huiswerk, spelcomputer en telefoon. De zorgvuldig ingerichte etage veranderende langzaam in een muffige, donkere ruimte waar daglicht slechts summier door de kieren van het dakraam scheen en licht wierp op de stapels boeken, kladblaadjes, chocolade letters van drie jaar terug en verder, incomplete ‘superdieren’ ‘voetbal’ plaatjes en ander aanverwante supermarkt albums en verdere restanten ondefinieerbare verzameldrift.  Lees meer
Baby, Columns, Kind

Mien Schoonmaakmachien

“Schoenen uit!” “Kapstok!” “Handen wassen! “Kijk, handig joh! De wc heeft een knop en daar kun je op drukken en dan spoelt je drol door.” Of gewoon: “Doortrekken!” Ik voel me soms net een commandant.

Het is niet onaardig bedoeld. “Zeg het met 1 woord”, heb ik weleens gelezen! Zeker bij jongens! Die zijn niet zo verbaal ingesteld. Zo’n heel verhaal over doortrekken komt echt niet aan. Al komt het zo wie zo niet aan, want elke dag zeg ik hetzelfde. En als ik het niet doe, dan gebeurt er niks. Gooien ze de jas neer, maken ze het bed niet op, ligt de drol in de wc, gooien ze de papiertjes van het snoepje op de bank en zitten ze met vieze handen aan tafel.  Lees meer