Mijn jongste werd onlangs drie jaar. Verwacht geen gemijmer over ‘stop de tijd’, ‘laatste jaar thuis’ en ‘waar is mijn baby?!’; ik vind het allemaal wel prima na bijna 14 jaar in de luiers. En tegen de tijd dat het weer gaat kriebelen hoop ik als oma mijn babyliefde te mogen projecteren.
Er is een groot verschil tussen opgroeien als oudste of als vijfde van het gezin is gebleken. Niet alleen zit er elf jaar tussen, ook de tijd en omstandigheden zijn veranderd. Lees meer
Het opvoeden van kinderen gaat niet zonder vallen en opstaan. Het goed opvoeden van kinderen, dat is simpelweg niet te doen. Soms zijn de eeuwige discussies en het gejammer even teveel. Alle opvoedadviezen en nuttige opvoedtips, uit hoog aangeschreven opvoedboeken en ouderschapmagazines worden aan de kant gesmeten. Alle goede voornemens om positief op te voeden, worden overboord gegooid. Lees meer
Oververhit gooi ik de deur achter me dicht. “Shit, straks kom ik te laat!” Terwijl ik mijn fiets pak, hoor ik uit huis geschreeuw dat de jongste klaar is op de wc, de oudste is zijn scheenbeschermers kwijt en de volgende heeft NU honger!
“Ik ben er niet, ik besta even niet, ik ben onzichtbaar”, murmel ik als mantra. “Ik kom te laat!”, roep ik naar de dichte deur. Terwijl ik op de fiets spring, zie ik aan de overkant mijn overbuurvrouw haar huis uitrennen. Haar haar staat alle kanten op en het zweet staat op haar voorhoofd. “Ik ga met de auto”, roept ze “anders kom ik te laat”. Terwijl ik naar de sportschool race, scheurt ze me voorbij, nog net onze haastende mede-yogi’s ontwijkend. Dat belooft een ontspannen uurtje te worden… Lees meer
“Als jij niet met me gaat voetballen, dan ga ik je slaan”, hoorde ik het vriendje van mijn jongste tegen hem zeggen. “Oke, moet ik nu ingrijpen?” Terwijl ik twijfelde of ik er wel of niet mee moest bemoeien, hoorde ik hem al zeggen, “Sla maar”. Vervolgens wees hij naar zijn been. “Doe maar hier”. Dat deed het vriendje natuurlijk niet. De lol was er al vanaf door zijn rustige reactie. En toen was ik zo trots op die kleine! Lees meer
Waarom laat ik me altijd zo gaan? Elke dag moet ik me bedwingen. Verleiding, waar ik elke dag niet aan moet toegeven.
Feestdagen zijn voorbij en ik voel me dik. Ik heb me in december veel te veel laten gaan. Me laten verleiden met pepernoten, speculaas, kerstkransjes, lekkere drankjes, gourmet, oliebollen. En niet omdat ik het zo lekker vind. Het is vast instinctief of zoiets. Want ik snap ook niet waarom ik nooit genoeg heb. Dat ik niet kan zeggen met een klein lachje zoals anderen: “Nee, hoor dank je, ik zit helemaal vol”. Want ik zit nooit vol! Ik wil altijd meer! Ik ben anders bang dat ik tekort kom. Dat ik misschien niet genoeg zou hebben zeker? Ik denk eigenlijk dat ik in een vorig leven de hongerwinter heb meegemaakt. Anders snap ik ook niet hoe het komt. Lees meer
Ik heb een kind dat voor de buitenwereld een rustig kind lijkt. Maar in huis, in zijn eigen omgeving is hij een wervelstorm, druk dus. Soms stormt hij door het huis alsof het noodweer uitgebroken is, code rood is er niks bij. Onlangs heeft hij in zo’n storm een gigantisch ei op zijn voorhoofd gekweekt en ook nog een voortand ‘verloren’. Verloren als in, met zijn mond hard tegen een nachtkastje gebotst. Even serieus, waarom is mijn kind druk?
Lees meer
Het huis in kerstsferen. Boom opgetuigd, (twee keer, want halverwege de week bezweek de verlichting, konden alle lichtjes eruit en daarna nieuwe erin). Buiten lichtjes, een krans op de deur, binnen nog meer lichtjes en kerststukken gemaakt. Kaarten rond gebracht, boodschappenlijst gemaakt. Loop ik nog op schema? Is het kerststress of gewoon gezellig? Lees meer
Wat eten we vandaag? Dat is elke dag weer de vraag. En eerlijk gezegd, het wordt elke dag steeds moeilijker en ingewikkelder. Ik las laatst een artikel in het het AD. Zout: nog geniepiger dan suiker. Jeetje zeg, wat mogen we tegenwoordig nog wel eten? Suiker is de laatste tijd al een taboe. Ik durfde al niet meer in het openbaar mijn kinderen een lolly of koekje te geven. Dus ik liep met zakken chips de winkel uit. Maar dat mag dus ook niet meer. Ik weet niet of ik mijn zoon van 10 nog kan plezieren met een doosje krentjes met Jip en Janneke erop. Lees meer
Het is het zover…. De jongste gaat wennen op school. Daar fietst hij naast me met een rugzak op zijn rug. Een hele vent zo.
Bij sommigen moeders gaat de vlag uit als ze naar school gaan. Lopen ze polonaise door het dorp. En natuurlijk zie ik dat het tijd wordt voor de basisschool. Hij gaat zich soms thuis vervelen. Hij wil alleen maar met vriendjes spelen. De meeste vriendjes zijn al naar school of slapen nog s’middags. En als ik zeg: “Je kunt toch met mij spelen”. Kijkt hij me met een blik aan dat hij dat alleen doet, omdat er echt geen betere keus is. Lees meer
Een moeder moet heel wat woorden en geluiden aanhoren in haar carrière als moeder. De meeste woorden en geluiden zijn leuk, zoals de schaterlach van je kleintje, de eerste keer dat hij ‘mama’ zegt, of wanneer je kinderen lieve woorden tegen elkaar zeggen. Deze woorden en geluiden zijn euforisch en maken het moederschap het mooiste wat er is. Maar jammer genoeg zijn er ook dingen die een moeder niet horen wil. Woorden en geluiden die je een paniekerig gevoel, een vlaag van angst of je zelfs een beetje krankzinnig maken. Lees meer