Beste waskabouters,
Tot mijn grote spijt moet ik deze klacht indienen bij jullie management. Ik heb namelijk moeten concluderen dat, ongeacht hoe vaak en hoe duidelijk ik het ook gevraagd heb, jullie werkelijk nog nooit zijn komen opdagen. Ik ben niet alleen teleurgesteld, ik ben ook een beetje verontwaardigd. Want ik heb het toch best vriendelijk gevraagd? Lees meer
‘Zeven vette en zeven magere jaren’ zei mijn moeder altijd verwijzend naar het bijbel verhaal over Jozef uit het boek Genesis. Hij die na 7 jaar vol oogst 7 jaar hongersnood en andere ellende over zich heen kreeg.
Het is deze maand precies zeven jaar dat de rechtbank mijn huwelijk ontbond. Ik vond scheiden een heel heftig ‘rouw’ proces. Naast mentale instabiliteit en gemis liep ik ook met praktische zaken tegen dingen aan. Vanaf dat moment was er niet meer automatisch altijd een ‘oppas’ thuis en ik had, om maar iets stoms te noemen, even geen idee hoeveel eten ik moest koken. Lees meer
Ik zeg het je, het middagdutje van je peuter is heilig! En voor degene die daar niet in gelooft, stop dan maar met lezen. Want wanneer je kleine kinderen hebt die allemaal tussen de middag nog een dutje doen, dan weet je waar ik het over heb. De omgeving moet stil, de deurbel gaat uit en mijn telefoon op mute. Elke middag tussen 13.00 – 15.00 stopt onze wereld voor even. Althans, dat is de bedoeling. Want het is maar zelden dat het ook werkelijk lukt. Lees meer
Ik had verwacht dat je niet meer in je bed of broek zou plassen, zodra je uit de luiers zou zijn.
Ik had verwacht dat je nu toch wel de hele nacht door zou slapen, of in ieder geval in je bed zou blijven.
Ik had verwacht dat je je eigen sokken inmiddels zelf een keer aan zou kunnen trekken.
Maar soms vergeet ik dat je nog maar een peuter bent.
Soms vergeet ik dat jij ook mijn geduld nodig hebt.
Soms vergeet ik dat je ook nog gedragen wil worden.
Soms vergeet ik dat jij ook mijn aandacht wil. Lees meer
Ik ben twee en ik zeg nee. Ik ben drie en ik heb de regie. Ik ben vijf en ik ga je te lijf. Ik ben zeven en het duurt nog wel even. Al die leeftijden hebben donkere kanten en niet geheel zonder reden. Peuters beginnen die ontdekkingstocht en denken dat ze de wereld aankunnen. Maar ondertussen zijn het net dronkenlappen die maar wat in het wilde weg schreeuwen en neervallen wanneer het tegenzit. Kleuters vechten zich letterlijk los. Ouders kijken vol hoop naar oudere kinderen en kunnen niet wachten tot hun eigen bloedje een leeftijd bereikt, waarop het vaarwater wat rustiger is. Lees meer
Winterblues. Al sinds mijn puberteit heb ik er serieus last van en het lijkt met de jaren erger te worden. Zodra de dagen beginnen te korten en de lucht grauwer wordt vervult het mijn lichaam: de winterdip. En dat is een understatement wellicht na de officiële diagnose winter depressie. Deze winter is mijn hoop gevestigd op lichttherapie. Fysiek werkt het ook niet allemaal mee (reuma) dus negeren is geen optie. Kortom: overwinteren tussen de 50+ ers in Spanje zou ik echt niet erg vinden. Lees meer
Er komt een dag dat mijn bank niet vol ligt met kruimels van crackertjes.
Er komt een dag dat de kussens van de bank niet ingedeukt zijn omdat er iemand bovenop gezeten heeft.
Er komt zelfs een dag waarop de kussens überhaupt op hun plek zijn blijven liggen.
Er komt een dag dat onze ramen langer dan twee dagen vrij van vingerafdrukken blijven en niet elke vierkante meter een vette veeg heeft. Lees meer
Oktober. Terwijl de supermarkten dicht slibben met hoog calorische sinterklaas lekkernijen (hoeft er toch pas af voor de zomer van 2019). De wasmanden uitpuilen van de lange mouwen/pijpen was. We massaal de tuin winterklaar moeten maken en de kinderen potten vol vullen met eikels, kastanjes en andere herfstgerelateerde meuk met schimmelgevoelige eigenschappen, wordt ook ons woongevoel getriggerd. Pavlov! Niet toevallig is de maand oktober al lang geleden uitgeroepen tot DE woonmaand. Lees meer
Je kent ze wel, van die lachwekkende posts op social media waar het ouderschap even niet gaat zoals je wil dat het gaat. Een kind met twee verschillende sokken. Een kind dat bovenop de eettafel een cakeje uit elkaar aan het trekken is. Een lege wasmand, maar wel een berg vieze kinderkleding ernaast. Of een woonkamer met speelgoed all over the place. Het frappante is, is dat het hier de dagelijkse werkelijkheid is. En ik vind het geeneens zo erg dat het hier vaak een puinzooi is. Wanneer mijn kinderen de glitters pakken om te knutselen, moet ik wel even slikken. Maar als het staafje eenmaal open is, neem ik het voor lief. Klei dat in de rondte vliegt? Ach het droogt vanzelf wel een keer uit. Tekeningen op de trap? Het verdwijnt vanzelf wel een keer bij het oud papier.
Als je ons gezin zou zien, zou je misschien niet denken dat wij arm zijn. Dat zijn we ook niet, laat ik dat even voorop stellen. We hebben een mooi huis, we hebben een auto en we hebben kleding aan ons lijf. En om er ook maar even een cliche tegenaan te gooien, de grootste rijkdom zijn de mensen om mij heen. Toch zijn we altijd blut. Terwijl ik deze blog tik, staan we ruim €100 in de min omdat ik zojuist een rekening betalen moest. Ik moet het betalen van andere rekeningen nog een paar dagen uitstellen, tot onze lonen weer gestort worden. Maar in mijn achterhoofd word ik achtervolgt met de wetenschap dat ik eigenlijk tanken moet. Voel je een beetje hoe het is om altijd blut te zijn?
Lees meer