Het was de week dat mijn linkse tegenstem radicaal werd vermorzeld door Forum voor Democratie populisme en Utrecht sidderde onder een terroristische aanslag dat ik met dochterlief en twee van haar vriendinnen richting de polikliniek fietste om de HPV vaccinatie te halen. Ik, loedermoeder pur sang, gunde mijn dochter chronische vermoeidheid en autisme. Na het online komen van dit bewijs van falende ouderschap zou ik nooit meer over straat kunnen zonder bodyguards. Lees meer
Er ging een scheut door mijn hart toen ik mijn zoon met tranen in zijn ogen uit school zag komen. Wat was dit hard om te zien. Ik voelde de woede in mij opkomen, maar ik voelde me ook zo machteloos, want ik weet wie dit verdriet bij mijn zoon veroorzaakt had. Kinderen zijn hard. En terwijl ik naar hem probeerde te luisteren, dwong ik met moeite mijn tranen terug en haalde ik diep adem. Lees meer
Het is lente in de voorjaarsvakantie. Terwijl warmte records worden verbroken, teken exploderend groeien en de egels massaal uitsterven zie ik ook bij mijn vijftal de verwarring. Kind 2 stuift al om twaalf uur met vriendinnen zonder jas richting de plaatselijke natuurtuin alias ‘hangplek’; “Mam, ze geven 18 graden dus ik ga echt niet met die hitte een jas aantrekken”. Kind 3 en 5 bekvechten om de trampoline en proberen elkaar hardhandig van de rand te duwen immers er mag er maar één op. Kind 5 stuift op zes maten te grote rolschaatsen door de tuin en wilt vooral buiten het hek wat menig gefrustreerde kleuter discussies opwekt; “Ik ben echt al groot! Waarom niet? Ik doe het hoor…!”. Kind 4 klaagt in duidelijke taal over het zonlicht waardoor ze het beeldscherm van de televisie niet goed kan zien. O en er is nog kind 1 die is zo stabiel, die blijft vergroeid met zijn spelcomputer. Alle vijf (bijna) dezelfde genen en opvoeding en toch zo anders in behoeften, interesses, karakter en visie. Lees meer
Of ik in de groepsapp wilde. Ex-peuter zat vers drie weken op school. Na mijn ‘nee’ werd er gefronst; “Maar dan mis je belangrijke dingen!”.
Belangrijke dingen zijn voor mij toetsen, dagen vrij, een virus/luizenuitbraak en niet 60 foto’s vanuit verschillende invalshoeken genomen van het instappen in de bus voor schoolreis, een kortingsavond van de plaatselijke detailhandel omdat mama X daar werkt of 34 beterschapswensen inclusief emoticons nadat 1 mama heeft medegedeeld dat kind Y ziek is. Mocht er brand uitbreken op school denk ik dat wij appende moeders geen prioriteit hebben. Lees meer
Hoi mama,
Luister, ik weet dat je al een opvoeding van een peuter op je naam heb staan. Ik vind het heel knap hoe zij zich ontwikkeld heeft, want ik moet het toch even zeggen: je bakt er echt helemaal niks van! Hoe kan het dat je mijn behoeftes in de ochtend niet ziet? En nee, ik heb het niet over die behoefte in mijn luier. Ik heb het over mijn wensen, over hoe ik het graag wil. Laat het me je uitleggen. Lees meer
Schreeuwen is niet altijd een kwestie van frustratie of eisen stellen omdat dit en dat gedaan moet worden. Soms schreeuw je ook om gehoord te worden, omdat je anders simpelweg genegeerd wordt. Het is misschien een andere vorm van schreeuwen. Maar het blijft schreeuwen. En telkens wanneer je je schreeuwsessie achter de rug hebt, realiseer je je dat het een belachelijke gewoonte is om je kinderen te laten luisteren. Lees meer
Toen mijn oudste een jaar of twee was, begon ze te klagen over (vooral het gezonde) eten wat ik haar voorschotelde. Ze ging van alleseter naar overal-over-zeiken-eter. Voor een ouder is dat heel frustrerend, want je ziet je gezonde dreumes veranderen in een peuter met denkbeeldige scheurbuik. Dit eetpatroon kan toch niet gezond zijn? Wanhopig verstopte ik groente in sausjes en taartjes, maar al snel werden mijn Hans Klok kunsten ontrafeld. De avondmaaltijden werden er niet gezelliger op en het voelde werkelijk als trekken aan een dood paard.
Lees meer
Terwijl andere ouders zich tijdens een 10 minuten gesprek volledig op de ontwikkelingen van hun kind storten, kijk ik om mij heen en denk ik ‘jeetje hoe krijgt zo’n juf dat toch voor elkaar?’ Hoe kan het dat zo’n juf 30 van die ongeleide projectielen in het gareel krijgt, ze hun spulletjes laat opruimen en dan nog in alle stilte ook?
En ik? Ik krijg het geeneens voor elkaar dat ze bij binnenkomst hun schoenen even netjes in de gang aan de kant zetten. In de gang! Dat kleine halletje van ons. De plek waar alle ellende en chaos begint!
Kunnen we niet een keertje ruilen? Lees meer
Ik kan niet zeggen dat ik er niet lang genoeg over na heb gedacht. Ver voor ik zwanger werd, was ik er al mee bezig. De naam voor ons kind. Verschillende namen kwamen er in mij op. Sommige namen streepte ik meteen door op het lijstje. En sommige bleven staan. Uiteindelijk kozen we een naam, de naam voor ons kind.
Beste (jonge) moeder die nooit om hulp zal vragen,
Ik zal je niks opdringen, ik zal je ook niet veroordelen. Want ik snap het, ik was ook zo. Misschien ben ik nog steeds wel zo. En ik wil je geen slecht gevoel geven, daar is dit helemaal niet voor bedoeld. Je werkt hard, je zorgt voor de kinderen. En er zal niemand aan je kunnen zien dat je vannacht weer maar 4 à 5 uurtjes hebt kunnen slapen. Lees meer