Lina in het Kik Kid pakje

Via een vriendin werd ik geattendeerd op een leuke Facebook actie van de super gezellige site www.voormijnkleintje.nl

Een Kik Kid pakje uitproberen! Daar werd ik enthousiast van! Het merk Kik Kid kende ik nog niet, het blijkt zelfs een merk van eigen bodem te zijn. Vrolijke, speelse mode van fijne stoffen zo las ik op de site.

Niets is minder waar, ook dit pakje heeft superleuke kleurtjes en een fijne stofje. Om lekker vrij in te kunnen bewegen, met handige drukknoopjes. Het bijbehorende mutsje maakt het echt af (al heb je natuurlijk binnen niet vaak een mutsje op… ;-))
De meeste onesies hebben knoopjes tot aan de voetjes, dit pakje niet. Nadeel daarvan is dat je met het verschonen de beentjes ‘eruit’ moet halen. Voordeel hiervan is dat er tussen de knoopjes geen ‘gaten’ (blote beentjes) zijn zoals vaak wel het geval is bij andere onesies.

Het leuke rode sterretje is echt een handelsmerk van Kik Kid, super opvallend en bijpassend.

Ondanks dat dit niet de typische meidenkleurtjes zijn (waar ik héél erg fan van ben) is dit een superleuk, schattig en ook erg stoer pakje! Ik ga hun collectie zeker in de gaten houden.

Erg leuk om te testen! En zoals je op de foto’s kunt zien, vind mijn dochter Lina dit ook!

Lina-in-kik-kid

Draagmoeder gezocht…?

Ik kan mij een televisieprogramma van een aantal jaar geleden herinneren. Het heette ‘Draagmoeder gezocht‘. In het programma waren vier stellen te die met hulp van een draagmoeder een kind hoopten te krijgen. Bij sommige stellen kreeg ik een nare bijsmaak, maar andere kregen door het programma een hoog gun gehalte. Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een kindje, maar over de manier waarop valt te twisten.

Draagmoeder uit India

Zo reisde één stel naar India (in Nederland is commercieel draagmoederschap verboden) om daar een draagmoeder uit te zoeken. In India zaten een aantal moeders te ‘broeden’, voornamelijk met de reden om hun eigen kinderen te kunnen onderhouden. Dat is wat mij onder andere die nare bijsmaak gaf.

Draagmoeder zijn voor je eigen dochter

Er waren ook situaties waar ik een warm gevoel van kreeg. Bijvoorbeeld de moeder die draagmoeder wil zijn voor haar eigen dochter. Helaas is dat uiteindelijk niet gelukt. Of van de vrijwillige draagmoeder Cindy, die het stel Sven en Jeroen een eigen kindje gunde.
Hoe dan ook, de conclusie was duidelijk. Het is in Nederland niet gemakkelijk om aan een draagmoeder te komen. Maar een arts van het VU Medisch Centrum wil dat daar verandering in komt. In Engeland bestaat er een agentschap dat met vrijwillige draagmoeders werkt. De bedoeling van het agentschap is dat het stellen gemakkelijker wordt gemaakt om een draagmoeder te vinden. Deze arts, Roel Schats, vindt dat we moeten kijken of dat ook in Nederland mogelijk is.

Vrijwillig draagmoeder zijn

Om situaties als in India te voorkomen, vind ik het zo een slecht plan nog niet. Als een vrouw vrijwillig draagmoeder wil zijn, ervan uitgaande dat zij volledig achter haar keuze staat, is het toch fantastisch dat de grootste wens van een ongewenst kinderloos stel in vervulling kan gaan?

Wat vinden jullie van de situatie zoals deze nu is in Nederland betreft draagmoeders?

Tekenen dat je geen baby meer hebt…

Zoals ik vanmorgen al zei. Ik heb geen baby meer, nog wel in de luiers weliswaar, maar een baby ‘mag’ ik het niet meer noemen. Het leven met een newborn is compleet anders en kan ook behoorlijk ingewikkeld zijn zo nu en dan. Later realiseer je je hoe gemakkelijk een baby eigenlijk was. En als ik zo een dotje mens zie, vliegen er 10.000 vlinders door mijn buik en schreeuwt mijn hart om het te knuffelen.

Want dat is wat kleine baby’tjes willen doen. Knuffelen en kroelen. Hoe groter ze worden, hoe minder ze ervan moeten weten. En wat mis ik de stilte van een newborn. Want als kleintjes eenmaal kunnen praten, hoe handig ook, ze houden ook niet meer op. En ze horen ook alles! Echt, pas op wat je zegt *note to myself*.

Kleine baby’s maken ook geen rommel. Kleine peuters wel. En ze ruimen het niet op.

Dat die kleine mensjes groeien, heeft ook zo zijn voordelen. Zo houd ik bijvoorbeeld weer ruimte op mijn computer, fototoestel en telefoon over. Want die ‘ik maak 300 foto’s van hetzelfde moment fase’ is voorbij en beperkt tot ‘ik maak 10 foto’s van hetzelfde moment fase’. Dat scheelt toch.

Ook de luierbak is aan het eind van de dag niet meer tot de nok toe gevuld. De minipeuter krijgt alleen nog een schone luier als die op haar hielen hangt, of als ze gepoept heeft. Hoe vol met hydrofiele doeken, luiers, potjes en flesjes mijn (luier)tas ooit zat, nu heb ik geluk als ik de luier er niet vergeet in te stoppen.

Ook kan ik de boodschappen weer normaal kwijt in de achterbak, want een grote, lompe wandelwagen ligt er niet meer.

Uren heen en weer lopen met een huilend baby’tje op je arm en maar afvragen wat er toch aan de hand is met de kleine. Heeft het krampjes? Heeft het honger? Heeft het gepoept? Ik ben zó blij dat mijn kleintjes nu ‘gewoon’ kunnen vertellen wat er aan de hand is. Helemaal als het om eten gaat.

Dus hoe heerlijk en verleidelijk die kleine dottige mensjes ook zijn, en hoe graag ik er tien zou willen hebben. Ze worden ook groot. Gelukkig realiseer ik me dat ook en kan ik zeggen; Het is genoeg.

 

De Naïf Diaper Cream

Je kunt wel zeggen dat Naïf lekker aan de weg naar succes aan het timmeren is. Overal zie ik ze opduiken. Op beurzen, verschillende shops en zelfs als jurylid. En ook blijven ze uitbreiden met hun verzorgingsproducten. Onlangs brachten ze een verzorgende en verzachtende crème voor de babybilletjes op de markt: de NAÏF Diaper Cream.

Yes! Was het eerste wat ik dacht, want ik ben al best wel een beetje fan geworden van de Naïf verzorgingslijn. En shit (hoe toepasselijk) was het tweede wat ik dacht, want ik heb geen baby meer. Maar hé, ik heb er nog wel één in de luiers, dat telt ook! Dus ook dit product testten we maar al te graag voor Naïf.

De creme zit in een tube, dat is al +1 voor Naïf! Want hoe goor is het eigenlijk om steeds je vinger door een potje te moeten halen? Een tube is een stuk hygiënischer lijkt mij. Ik vind het in ieder geval prettiger. En dan die geur weer… HEERLIJK! Echt, ik houd er zo van. Ik omschreef het al eens eerder als een (kinderloze) vakantie naar Mexico! Liggen in het zonnetje in een prachtige binnentuin bij het zwembad van een heerlijk hotel. Ik denk er nog precies hetzelfde over. Vervolgens gaan we smeren. De crème bevat ingrediënten die helpen om luieruitslag te voorkomen en te herstellen. En ik weet het, beter voorkomen dan genezen. Toch smeer ik niet dagelijks de billen van de minipeuter in, eigenlijk alleen als er al een beetje rode uitslag verschijnt.
De creme smeert gemakkelijk uit, klontert niet en er blijft ook geen vetlaag op je vingers achter. En belangrijker nog, het herstelt het huidje volledig!

Naif-billencreme

Het geheugen van de baby

Uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat baby’s positieve belevenissen beter onthouden dan negatieve. Dat is een goed teken natuurlijk, want van positiviteit worden we vrolijk! De onderzoekers van de Brigham Young University zeggen ook dat jouw vijf maanden oude dochtertje het zich de volgende dag nog kan herinneren, als je haar in slaap zingt. Althans als het slaapliedje gepaard gaat met positieve emoties.

Aan deze conclusie ging een uitgebreid onderzoek aan vooraf. De onderzoekers bestudeerden een groot aantal vijf maanden oude baby’s. De baby’s werden met z’n allen in een afgesloten ruimte voor een televisiescherm geplaatst. Ze keken minutenlang naar beelden van mensen die op een opgewekte, neutrale én boze manier tegen ze spraken. Direct na de beelden verscheen er een vorm op het beeldscherm.

Na vijf minuten én na een dag moesten de baby’s opnieuw naar twee verschillende vormen kijken. Eéntje daarvan hadden ze al eerder op het beeldscherm voorbij zien komen en het andere figuurtje was nieuw. De onderzoekers bestudeerden en registreerden hoe lang en hoe vaak baby’s de vormpjes bekeken.

De baby’s herinneren de beelden van de vorm die gekoppeld was aan een negatieve stem niet, maar ze scoorden aanzienlijk beter in het onthouden van vormen die gekoppeld waren aan positieve stemmen.

Conclusie: Heb je een baby, zet je happyface op en zing zo positief mogelijk ‘Don’t worry be happy’.

blijebaby

Bron: BYU

Zoeken we versimpeling?

Er is weer een onderzoek geweest. Leuk, ik ben gek op percentages, cijfertjes en uitkomsten. Waar val ik onder? De grote massa of ben ik zo een konijn die de snelweg over rent?

Dit keer komt het onderzoek van Ouders van Nu, uitgevoerd door The Choice onder een groep van ruim 1100 respondenten, ouders met kinderen van 1 tot en met 16 jaar.

Het eerste opmerkelijke wat ik lees is Het leven met kinderen brengt structuur en dat biedt vrijwel elke ouder (96%) rust. Vooral dat laatste. Ik heb geen moment meer rust sinds ik kinderen heb.

Om de, wil een deel van de ouders (31%) het kind (meer) eigen verantwoordelijkheid geven. Ja dat snap ik, het is inderdaad heel makkelijk om te zeggen dat het hún verantwoording is. Wil je de hele dag tv kijken? Prima, het is jouw verantwoording. Wil je de hele snoeppot leegeten? Prima, jouw verantwoording. Maar ook consequenter zijn in ‘nee is nee’ (33%) moet de opvoeding versimpelen. Consequent zijn simpel? I wish!
Niet dat ouders zichzelf nu te makkelijk vinden, voor streng zijn geeft de Nederlandse ouder zichzelf met 6,6 een dikke voldoende, net iets hoger dan het cijfer voor de striktheid van de partner (6,5).

Versimpeling

Gezelligheid aan tafel belangrijker dan het bordje leeg eten. Zeker weten! Soms moet ik al blij zijn dat er überhaupt wat in gaat. Ik vind het wel fijn als ze van alles wat zouden proeven.

Bij 68% nemen sociale contacten drastisch af.  Drastisch vind ik een groot woord, maar de prioriteiten komen ergens anders. En dan komen we dus bij de 93% waar de kinderen met stipt op één staan op het prioriteitenlijstje. Hier staan ze zeker weten bovenaan.

90% probeert de richtlijnen van de schijf van vijf te volgen. Ik heb werkelijk geen idee wat er op de ‘schijf van vijf’ allemaal staat. Ze krijgen hier gewoon ontbijt, lunch en avondeten. Een tussendoortje en fruit. Melk moeten ze niet, maar daar heb ik me werkelijk nog nooit druk om gemaakt. De één drinkt hier water en thee de ander limonade. Zolang ze maar niet uitdrogen en van mijn wijnrek afblijven, vind ik het prima.

En dan hebben we nog die wisselende berichtgevingen over wat wel en niet goed is voor de gezondheid van je kleintjes. De ene keer is het het beste om de eerste 6 maanden exclusief borstvoeding te geven, de volgende keer is het beste om met 4 maanden een broccoli naar binnen te schuiven. Maar liefst 36% wordt daar onzeker van. Hoe je het ook went of keert, perfect doe je het nooit. En of je nou bij de grote massa hoort, of dat gekke konijntje bent, zolang je maar het beste voor je kleintje wilt en doet, dan doe je het goed genoeg!

En toen kwam er toch een vierde…

Na jaren lang ‘zaadjes planten’ door de man, ben ik om. Maar wat bezielt me? ’s Nachts eruit, weer van alles aan moeten schaffen, nog eentje om op te voeden, nog één extra om oppas voor te zoeken, al die aandacht die zo een kleintje vraagt en nóg meer chaos in huis…

Maar dat zaadjes planten, zeuren of drammen, hoe je het noemen wil, heeft gewerkt. Het lukte de man om mij mee te krijgen naar een nestje. En het waren niet eens zozeer de puppies, hoe lief ook, die de doorslag gaven. Maar het was de chemie die ik zag tussen mijn peuter en een puppie, om kippenvel van te krijgen. Neus aan neus stonden de twee elkaar dolgelukkig aan te kijken. Hier kon ik niet omheen. Pure liefde wat ik zag. En wilde ik dit mijn peuter onthouden? Nee natuurlijk niet!

Dus mensen… Dit is Lily. Ons vierde kleintje.

lily

Thuisblijfmoeders…

Ik ben, zoals ze dat noemen, een thuisblijfmoeder. Volgens de encyclo.nl is de definitie van een thuisblijfmoeder; een moeder die niet werkt, maar thuisblijft om zoveel mogelijk tijd met haar kind of kinderen te kunnen doorbrengen; niet-werkende moeder. En als ik die leuke tegeltjes moet geloven is de definitie; iemand die al het werk doet, helemaal voor niks!

Er is al veel gezegd en geschreven over en door thuisblijfmoeders. Voor de één is het een voorrecht om thuis bij de kinderen te zijn, voor de ander is het een noodzaak. Wat de reden ook is dat je een huissloof, senior planner, corrupte politie, kapper, serveerster, kunstenares, verpleegkundige, beveiliging, chauffeur, schoonmaakster (valt onder huissloof), actrice, uuh ik bedoel dus 24/7 moeder bent, er zijn een aantal dingen die alleen de ‘Stay-at-home-moms’ zullen begrijpen.

Onze baas, of bazen, zijn echt de allerschattigsten aller tijden! Wie kan dat nou zeggen over haar baas?? Daar tegenover is onze baas (of bazen) ook de meest dwingende, ongeduldige, luidruchtige en af en toe zelfs krijsende aller tijden… En de baas gaat ook nooit weg. Blijft altijd eten en blijft zelfs slapen.

Op promotie moeten we héél lang wachten, die krijgen we pas als we oma worden. Een bonus zit er ook niet in, behalve die in de luier.

Een vrijdagmiddagborrel kun je heel goed met je kleintjes uitvoeren, of met de moeder van de speeldate van je kleintje. We proosten vrijdagmiddag op het weekend met ranja (túúrlijk).

Schuldgevoel… Werkende moeders voelen zich weleens schuldig tegenover hun kinderen dat ze werken. Ook thuisblijfmoeders hebben schuldgevoel. Althans, ik wel. Schuldgevoel, omdat je regelmatig verantwoording lijkt te moeten afleggen…
Je krijgt namelijk vragen als: “Waarom werk je niet?”. Dan kan ik natuurlijk beginnen over ‘moeder zijn is ook een baan’, maar dat laat ik terzijde. “Wat als je gaat scheiden?” Dan kan ik natuurlijk zeggen dat dat geen basis is van je relatie… Doe ik ook niet, ook dat laat ik terzijde.  “Wat doe je nou zo de hele dag? Vind je dat niet saai?” Oef! Nu kan ik weer beginnen over ‘moeder zijn is ook een baan’. Maar dat vind ik eigenlijk helemaal niet, moeder zijn is geen baan.

Alle moeders zijn namelijk moeders, met of zonder baan. We zijn allemaal gek op die kleine draakjes, we hebben allemaal schuldgevoel en we zijn allemaal bang dat we onze kleintjes zo nu en dan helemaal verknippen. Maar dat maken we weer goed met kusjes, knuffels en er zijn op de momenten dat we er moeten en kunnen zijn. En aan het eind van de dag brengen we die kleine baasjes maar al te graag naar hun bed om ze te zien slapen. En dan realiseren we ons dat het de allermooiste wondertjes op de aardbol zijn.

En dat begrijpen we allemaal, ja toch moeders?

 

Kijkje achter de schermen? Volg Voormijnkleintje.nl op Instagram

OH MY… een vierling!

Stel je eens voor: Je probeert al jaren zwanger te worden en als je na de eerste IVF-poging meteen een positieve test in je handen krijgt, dan schiet je vol en komen de tranen uit je tenen, ja toch?

Het gebeurde Ashley, nu een ‘mommy to be’. Ook zij hield het niet droog op dat magische moment. Dat moment dat je je voor het allereerst realiseert dat het nu voor het ‘eggie’ is. Geen weg meer terug, je bent zwanger en je krijgt een kind!

Nu gebeurt dit op zich wel vaker. Iedere dag worden mensen zwanger, soms na de eerste maand al en soms na jaren proberen. Maar de kans dat beide teruggezette eieren zouden splitsen, is een kans van één op een miljoen! En je zult toch maar net die één op een miljoen zijn! Dat brengt me weer terug naar Ashley, de ‘mommy to be’. Ze is zwanger van een vierling! Twee eeneiige tweelingen! Wow!

En wat er dan in mij opkomt, hoe reageer je dan? Komen de tranen dan ook uit je tenen? Ashley en Tyson (de vader van de vierling) werden op dat moment supreme vastgelegd.

En dit is dus het gezicht (althans, dat zou kunnen) dat je trekt als je te horen krijgt dat je zwanger bent van een vierling!

[fb-e url=”https://www.facebook.com/gardnerquads/photos/a.533235543489604.1073741829.533156710164154/536774473135711/?type=1″]

 

Inmiddels is Ashley ruim 16 weken zwanger en weet het paar wat het geslacht zal worden van de vierling. Tyson kan op cursus harenvlechten, moet zich gaan verdiepen in balletpakjes en Barbies en hij kan maar beter een setje oordoppen gaan aanschaffen. Hij komt namelijk in een huis vol kakelende kippen. De vier kleintjes in de buik van Ashley zijn namelijk allemaal meiden! Eén voordeel is wel, in zijn huis zal altijd genoeg chocolade op voorraad zijn.

zwanger van een vierling

Borstvoeding en kloven

Het zal je niet ontgaan zijn, of misschien ook wel (logisch als het je geen bal interesseert) maar gisteren (ja overal is tegenwoordig een dag en als je geluk hebt een hele week voor) is de week van de borstvoeding van start gegaan. Voor sommige is borstvoeding een gevoelig onderwerp. En dan heb ik het niet over tepelkloven of stuwing die je zulke enorme dikke tieten geeft dat je denkt te ontploffen, maar over het feit dat het bij sommige simpelweg niet lukt of dat ze er überhaupt niet aan willen beginnen (wat ieders goed recht is natuurlijk).

Kloof tussen borstvoeding en kunstvoeding

Deze week is in het leven geroepen om de borstvoeding te promoten en het recht op borstvoeding te ondersteunen. Een heel goed initiatief natuurlijk, want goede en juiste informatie geven is belangrijk. Maar waar ik nou zo moe van word, ook al heb ik weinig meer met borstvoeding te maken sinds de man zijn rechten heeft terug geeist, is die eeuwige kloof tussen borstvoeding en kunstvoeding. Is het niet zo dat iedereen het beste wil voor zijn kindje? En als de tieten-moeders vinden dat dat de moedermelk is, prima! En als de flessen-moeders vinden dat dat de fles is, om bijvoorbeeld rust te krijgen voor zichzelf, ik noem maar een dwarsstraat, prima! Toch?

Ieder zijn eigen keus

Ik weet ook niet wat de oplossing voor deze kloof is. Ik gun iedereen het om borstvoeding te kunnen geven, omdat het heel mooi, intens en vooral heel handig kan zijn. Maar wat ik vind, kan een ander helemaal niet vinden. Diegene vindt het misschien ongemakkelijk, pijnlijk en super onhandig. En dan kom ik weer terug bij het feit dat iedereen anders is en het recht heeft om zijn eigen keuzes te maken zónder zich schuldig te voelen!