Ik ben niet pro-borstvoeding, ik ben niet pro-flesvoeding, ik ben pro-geef-je-kind-te-eten

Gutte-gutte-gut, daar gaan we weer. Er is weer een plaatje van een fles verschenen op een newborn rompertje van een groot, bekend winkelketen (Hema).

‘Mummy! Milk’ staat er naast het flesje. Best een leuk rompertje en dat voor maar € 5,00, koopie!

En hoewel ik vind dat iedereen een mening mag hebben, word ik lichtelijk gefrustreerd van ieders mening over dit onderwerp: Borstvoeding. Zo lichtelijk gefrustreerd dat ik mijn mening er ook maar weer eens ingooi: ‘Het kan me niet schelen hoe jij je kind voedt, als je het maar te eten geeft!’

Zo. Hoppa. Ik heb het gezegd. 

Lees meer

De grote “borst” in de kamer!

“Mama, wat heb jij een grote buik…” Terwijl hij mijn borsten indeukt!

“Nee, schat dat zijn mijn borsten!”

“Waarom zijn die zo groot?”

Ja… en daar zit je dan, hoe ga je dit nu weer uitleggen?! Iets met hormonen en het feit dat die van mij per kind maar weer een maat groter lijken te worden.

“Ja, de borsten van meisjes als ze groot zijn, zijn nu eenmaal groter dan die van jongens!”

“Waarom?”

Slik… “Omdat er melk uit komt voor de baby! Weet je nog bij je kleine broertje?”

Op dat moment vraagt mijn kerel verbaasd of ik hem nu al voorlichting geef! Nou, die taak had ik eigenlijk voor jou weg gelegd, maar ja… je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen lijkt mij. Waarom er omheen draaien als je het neutraal zou kunnen uitleggen.

“En, dan is dit je buik…. die gaan over in je benen?”

“Ja lieverd”, zeg ik opgelucht!

Mijn kleintje lijkt tevreden met de zojuist uitgegeven uitleg, maar ik voel me toch heel ongemakkelijk! En nee, ik weet niet waarom…

Speelkamer opofferen… Echt niet!

Wij wonen in een prachtige buurt van Amsterdam in een ruim appartement. Niets te klagen! Nou ja… geen tuin, boven- en onderburen waar je rekening mee moet houden, steile trap, super duur en …

Maar goed, we wonen er fijn. Maar toen de tweede op komst was, kwam toch de vraag. Hoe gaan we dat herbergen? De opties waren: 1) verhuizen, 2) verbouwen en 3) creatief samen slapen.

Financieel is verhuizen niet de gunstigste optie, dus steken we wat verhuizen betreft onze kop in het zand en hopen we dat het perfecte en betaalbare huis vanzelf komt aanwaaien.

Dus de focus ligt op het appartement. Ons appartement heeft 2 grote slaapkamers, eet- en woonkamer en een klein (slaap)kamertje die de vorige bewoners bij de woonkamer hebben getrokken. Hier staat de computer, boekenkast en bergen aan speelgoed. En is sinds kort door onze kleine man als Speelkamer gedoopt.  Lees meer

Leugens die ik mezelf vertel… om de dag door te komen.

Ik ben een thuisblijfmoeder. Of zoiets. Sommige noemen het een thuiswerkende moeder, aangezien ik niet alleen maar moeder kan zijn en ik er allerlei dingen bij moet doen. Zoals schrijven enzo. Maar op de eerste plaats komen de kleintjes, dus misschien ben ik dan toch gewoon thuisblijfmoeder.

Thuisblijfmoeder zijn is best zwaar. Soms. Überhaupt moeder zijn is zwaar. Soms. En daarom kan het geen kwaad om jezelf af en toe een leugentje om eigen bestwil te vertellen. Want als we dat niet doen, dan grijpen we waarschijnlijk om 10.00 ’s morgens al naar de fles (en nee, niet de appelsap fles) en leggen we onszelf in een foetushouding terug in bed.

En daar wordt niemand beter van. Dus dat doen we niet.

We pakken onszelf bij elkaar, we vermannen ons (belachelijke uitdrukking zeg, ik hoor liever ‘we vervrouwen ons’) en we liegen tegen onszelf de hele dag bij elkaar om het een beetje dragelijk te maken.  Lees meer

De hel die (spoed)keizersnede heet!

spoed keizersnede

Afbeelding: Shutterstock

Je kunt wel stellen dat ik lichtelijk geïrriteerd raak als ik de woorden ’te lui om te persen’ en ‘keizersnede’ in één regel voorbij zie komen. Natuurlijk, iedereen heeft zijn eigen verhaal en dat mag ook. Ook snap ik bepaalde statements zoals: Een keizersnede maakt je niet minder moeder. Een keizersnede maakt de band met je kind niet minder. Een keizersnede is óók een manier van bevallen. Maar toch heb ik de behoefte om te laten weten dat een (spoed)keizersnede niet bepaald een ‘bioscoopje pakken’ is. 

Te lui om te persen? Te uitgeput om te persen! 

Op een gegeven moment kwam ik op een punt (na ongeveer 28 uur weeën opvangen en anderhalf uur persen) dat ik niet meer kon. Ik wilde nog wel, maar ik was volledig uitgeput. En toen alle hulpattributen ook niet meer mochten baten, belandde ik op de OK. Onder volledige narcose. Zeg maar doei tegen die romantische bevalling. 

Het moment suprême heb ik daardoor ook volledig gemist. Geen baby’tje op mijn buik, maar bij het ontwaken een aangekleed baby’tje in het wiegje en ik moest maar geloven dat dat mijn kindje was.  Lees meer

De veelzijdige en indrukwekkende babyfysio

Daar stond ze dan in de deuropening… ♥ Sweater, skinny jeans en sneakers ♥
Shit, dacht ik bij mezelf, waarom heb ik me niet na die sollicitatie toch omgekleed. Ik wil ook m’n chill trui en sneakers aan!

Super fit en vrolijk maakt ze complimenten over ons huis en heeft ze direct een klik met mijn kinderen! Hoe doet ze dat?!!!!

Terwijl ze al vriendelijk kletsend de overstrekkende bewegingen van mijn baby bestudeert, denk ik alsmaar… Ik wil ook mijn lekkere kleren aan! Misschien moet ik een carrière als babyfysiotherapeut overwegen, fijne werkkleding en leuk met baby’s werken!

Nadat ik klaar ben met het adoreren van onze nieuwe therapeut begin ik op te letten naar wat ze zegt.
– Oh, hij is dus echt sterk… ik dacht dat altijd dat dit baby small-talk was.
– Ah, hij heeft dus veel prikkels nodig… klinkt logisch!
– En ook avontuurlijk… ja, vond hem al zo enthousiast.  Lees meer

Te lui om te persen

Bevallen, het brengt nogal wat teweeg bij de vrouw. De één schijt letterlijk in z’n broek voor een bevalling en de ander is zo zen dat ze het liefste volgens de laatste trends dat kind er al hangend aan een boom, midden in het oerwoud uit laat ploepen.

Een natuurlijke bevalling, zonder pijnstilling, zonder aanwijzingen van wie dan ook. Baas over eigen buik wordt wel heel letterlijk genomen.

Maar zelfs voor de niet zo trendgevoeligen onder ons, is de grootste angst om tijdens die bevalling te eindigen op een snijtafel en de o, zo gevreesde keizersnede te moeten ondergaan.

Er wordt namelijk beweerd dat bevallen door middel van een keizersnede niet echt bevallen is. Het wordt je namelijk wel heel erg gemakkelijk gemaakt…

keizersnede

Zet een groep (pas)bevallen vrouwen in één ruimte en het ene hysterische bevallingsverhaal na het andere vliegt om je oren. En alle verhalen die in een keizersnede zijn geëindigd krijgen een teleurgestelde blik en de opmerking ‘wat balen joh!’. De bevallen vrouw in kwestie probeert zich nog te verantwoorden door zeer teleurgesteld te zijn in haar eigen lichaam.  Lees meer

5 -zeg dit niet tegen een moeder met een baby- feitjes

Zoals jullie misschien wel weten, heb ik een klein beetje een hekel aan de geijkte lijstjes over wat je allemaal niet zeggen mag. Want ja, eigenwijs als ik ben, dat bepaal ik toch zeker zelf allemaal wel.

Maar soms is het niet geheel onverstandig om bepaalde uitspraken voor je te houden. Zeker tegen een moeder met een baby, want ja… Slaapgebrek!

Dus vandaag deel ik toch maar een aantal uitspraken die je in het bijzijn van deze moeder gewoon lekker voor je moet houden. Want ze willen het niet horen, dat is een feit.

Uitspraak 1. “Zo, jouw buik trekt ook niet snel weg.” Holy Fuck! Bedoel je nou serieus dat ik nog een dikke pens heb? Ik bedoel… Ja, het klopt ook wel, ik ben 30 kilo aangekomen. Maar hallo heb je enig idee wat er in mijn buik heeft gezeten? Dit! Een 4 kilo zwaarlijvige baby die blijkbaar tijdens de zwangerschap heel veel cheeseburgers met me mee at.  Lees meer

Kritiek op borstvoeding in het openbaar

Afbeelding: Shutterstock

Ik heb er in mijn carrière als moeder heel wat borstvoeding mogen geven. In één geval, namelijk het laatste geval, deed ik dat zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Jij misschien niet. Want wat de één lang vindt, vindt de ander kort en vice versa.

Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nu heb ik er zelf nooit een punt van gemaakt om in het openbaar te voeden. Ik deed dat gewoon en met gewoon bedoel ik niet dat ik met mijn lekkende tieten in de rondte stond te schudden, nee ik voedde gewoon mijn kleintje omdat hij of zij honger had, of omdat ik op ontploffen stond, kan ook.

Ik deed dat gerust op een bankje in het park. Op een terrasje in de stad en ja, ook gewoon bij mijn schoonmoeder op de bank. Gewoon omdat ik dat gewoon vond.  Lees meer

Wanneer dit opvoed-gebeuren wel een keertje lukt

opvoeding succes

Ik ben niet veeleisend. Denk ik. Alles wat ik vraag is om hun schoenen een keertje na één keer vragen aan te trekken, of dat ze gewoon zonder zeuren een keer de helft van hun bord leegeten. Of dat ze een keertje de hele nacht in hun eigen bed doorslapen.

Dat is alles. Valt mee toch?

Ik weet niet waar het aan ligt. Ja, waarschijnlijk aan mijn humeur. Aan het humeur van mijn kleintjes. En de samenloop van omstandigheden in deze chaos. Maar ondanks dat ik niet zo veeleisend ben, gaat dat opvoed-gebeuren maar al te vaak de mist in. Het eindigt met vooral veel gekrijs en nadat ik een half uur heb zitten koken van binnen, ploft er in mij ook dikwijls een bommetje.

Maar soms, heel soms dan lukt dit opvoed-gebeuren wel. Bijvoorbeeld wanneer ik mijn kleintje naar bed breng en hij genoegen neemt met een verhaaltje, een liedje en een kusje. Geen gezeur om nog een verhaaltje. Geen gezeur dat ik bij hem moet liggen. Gewoon niks. Hij draait zich om en gaat slapen.  Lees meer