Een van de mooiste dingen die je mag doen als Papa is je kind een naam geven. Met een naam geef je jouw kind iets bijzonders van jezelf mee.
Maar het kan ook een hele uitdaging zijn, want bedenk maar eens een leuke, originele naam die goed klinkt en waar je kind niet gelijk de eerste dag op school mee gepest wordt. Het geven van een naam kan dus voor de nodige slapeloze nachten zorgen. En dat is ook niet voor niets, want uit onderzoek is gebleken dat een naam een grote invloed heeft op de ontwikkeling van het kind.
Domme vragen bestaan niet? Dus wel!
Afbeelding: Shutterstock
Sinds drie maanden mag ik mezelf, dankzij een ongelofelijk lief en mooi meisje, als moeder betitelen. Het was even wennen, deze titel, want moeder worden is een verandering in het leven die je alleen maar kunt ervaren. Hoe goed ik mezelf ook had voorbereid, dat er zoveel liefde voor een ander in me zat, had ik nooit kunnen weten.
Maar, laten we eerlijk wezen, het moederschap put je ook uit en het maakt je behoorlijk humeurig op zijn tijd. En natuurlijk heb ik dat overal al gelezen, maar aannemen deed ik het blijkbaar niet.
‘Het zal allemaal wel meevallen. Bovendien, ik krijg gewoon een baby die slaapt. En anders zorg ik wel dat het slaapt.’, dacht ik, arrogant als ik was.
En omdat ik dus helemaal geen realistische voorstelling van het moederschap kon maken, stelde ik achteraf gezien dus ook best wel domme vragen aan nieuwe moeders. De ervaren moeders hebben waarschijnlijk ontzettend zitten gniffelen over mijn onnozelheid. Want hoe bedoel je slaapt de baby al door? Ze is drie dagen oud! Lees meer
De interessante – waar komen baby’s vandaan – fabeltjes
Als kind werd mij altijd verteld dat ik uit de klei getrokken was. Geen idee wat dat inhield, maar ik nam het voor lief. Ik was er, ik had een vader en een moeder, elke avond eten op mijn bord en een warm bed. Wat kon mij het verder schelen waar ik vandaan kwam. En met de vraag ‘waar komen baby’s vandaan’, was ik ook zeker niet bezig.
Mijn kinderen daarentegen wel. Toen laatst mijn kleintjes vroegen ‘hoe komt de baby eruit?’, ging ik me afvragen waar die fabeltjes eigenlijk vandaan kwamen? En wat bedoelden ze daar eigenlijk mee? Want onze generatie kon je nog wel voor de gek en tevreden houden met die gekke fabeltjes, maar tegenwoordig wordt er een eerlijk en uitgebreid antwoord verwacht.
Ik ging op onderzoek uit. Waarom die ooievaar? Hoezo komt een baby uit de boerenkool of uit de klei? Waar komen de ‘waar komen baby’s vandaan fabeltjes’ vandaan?
Het ooievaar fabeltje
De ooievaar wordt gezien als een gelukbrenger. Zijn naam betekent namelijk ‘geluksdrager’. Vandaar dat hij altijd met een baby (het geluk) in zijn bek komt aanvliegen.
Het ontstaan van de fabel over de ooievaar bij een geboorte van een kindje dateert uit de middeleeuwen. Ja, toen werd de vraag ‘waar komen baby’s vandaan’ blijkbaar ook al gesteld! De terugkeer van de ooievaar was één van de meest opvallende signalen voor de komst van de lente. De winterperiode was voorbij en de boeren gingen hun land weer op.
Lees meerVind je het nou niet jammer dat je geen meisje hebt?
Afbeelding: Shutterstock
Vroeger, toen ik zelf nog kind was, was ik ervan overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Dat was voor mij eigenlijk net zo vanzelfsprekend als dat ik moeder zou worden. Op die leeftijd denk je nog helemaal niet na over eventuele problemen met zwanger worden enzovoort. Ik voerde hele gesprekken met mijn toekomstige dochter, plande leuke uitjes en zou elke dag mooie vlechten in haar haren maken.
Moeder ben ik inderdaad geworden, maar niet van een meisje. Wel van twee heerlijke jongens. Ik ben helemaal compleet met ze en een derde kindje gaat er zeker niet komen. Zelfs niet als ik de garantie zou hebben dat het een meisje is, dat mijn lijf een derde zwangerschap goed doorstaat en dat ik een gezin van drie kinderen zomaar kan managen. Als ik zie hoeveel moeite, energie, tijd, en ruimte twee kinderen al ‘kosten’ weet ik echt niet waar ik een eventuele nummer drie nog zou moeten plaatsen. Eigenlijk ben ik soms best jaloers op die moeders die dat allemaal maar doen, kunnen en regelen. Lees meer
Een verzakking: Moeders zijn onmisbaar, of valt dat wel mee?
Eens in de zoveel tijd schrijf ik een blog op deze site. Als ik iets bijzonders meemaak, in mijn drukke leven en de tijd vind dit van mij af te schrijven. En ik maak wat mee… En tijd zat! Na het verhaal van de kut operatie nu het vervolg.
Herstel van een verzakking operatie
Moeders zijn onmisbaar, of valt dat wel mee? Het herstel van mijn verzakking operatie gaat nu goed. De eerste twee weken waren vreselijk. Extreem moe, veel pijn en aanhoudend bloedverlies. De eerste dagen kon ik niks. Buiten het feit dat mij was aangeraden heel rustig te doen, kon ik ook niet anders. Na het douchen was ik te moe om mij aan te kleden. Omdraaien in bed was gruwelijk pijnlijk. En dan de kinderen die een knuffel wilden, bij mij in bed klommen en hun knietjes bijna in mijn buik planten. Ai! Het is fijn om door de ergste periode heen te zijn.
Hoe dat is gelukt? Een strakke planning, daar ben ik altijd wel van. Precies weten wat er moet gebeuren, gym, zwemles, oppashulp alles staat op de kalender. Elke ochtend brengt mijn moeder de kinderen naar school. Om half 8 is ze bij mij, op dat moment gaat manlief de deur uit. Half suf roep ik iets over een gymtas. ‘Staat al klaar’, hoor ik terug. Als de kinderen mij om kwart over acht een knuffel brengen, constateer ik nieuwe kledingcombinaties, maar ik ben te duf om er iets van te vinden. Lees meer
Voordat ze in slaap valt
Mijn kleuter heeft aan het einde van de dag even de tijd nodig om de dag te verwerken. As we speak, ik zit op dit moment, terwijl ik dit tik, aan het voeteneind van haar bed. Dit is een ritueel wat er bij ons ingeslopen is. We proberen het er af en toe wel uit te krijgen, maar na een hoop gedonder en frustratie zitten we toch weer braaf aan het voeteneind van het bedje van de kleuter te wachten tot ze in slaap valt.
Het leuke aan dit ritueel is dat ik te horen krijg wat ze die dag zoal gedaan heeft. En aangezien we over het algemeen op de vraag, hoe was het op school? als antwoord ‘goed’ krijgen, is het eigenlijk best leuk om aan het voeteneind van het bedje van mijn kleuter te zitten. Want zo hoor ik nog eens wat, nou ja… een soort van.
Ze kwebbelt namelijk niet tegen mij. Ik probeer haar te negeren en dus reageer ik ook niet op haar gekwebbel. Eigenlijk kan ik er helemaal niks van maken, want het zijn zinnetjes in haar hoofd die er willekeurig uit moeten.
“De hulpjes gaan met stoeltje aan tafel”
“Oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje”
“Echt pakje, echt pakje, echt pakje, echt pakje”
“Jij gaat bij de deur staan”
“Tot tien, dan ben je af” Lees meer
Varianten op ik zag twee beren
Vanaf de geboorte hebben we een vast ‘naar bed breng’ ritueel en naarmate de kinderen ouder worden verandert dat uiteraard mee. Steeds weer andere kinderliedjes, maar… ik vergeet de tekst/ik neem niet de moeite om ze te onthouden. Resultaat: ik verzin zelf wat. Het begon onder andere met:
“Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een konijn, konijn die vindt dat helemaal niet fijn, die had veel liever binnen willen zijn, slaap kindje slaap, daar buiten loopt een konijn”
Waarom je man een fantastische vader is
Wanneer je samen met je partner een kindje krijgt, verandert je relatie. Er komt een rol bij. Jij wordt moeder, hij wordt vader. Je zult elkaar leren kennen van bepaalde kanten waarvan je niet wist dat ze er waren. Je relatie komt onder vuur te liggen en voor de gelukkigen onder ons zal de relatie na het krijgen van kinderen versterken.
Je zult je hoe dan ook zo nu en dan gaan ergeren aan de opvoedkeuzes die je partner maakt. Want hoe verzint hij het om de kinderen om 9.00 ’s morgens cola en een gevulde koek te geven als ontbijt? Of wordt die kerel nooit wakker van dat gehuil midden in de nacht? Later blijkt dan dat zijn geweten begint te knagen en hij toch nog iets opbiechten moet. Mosterd na de maaltijd noemen we dat.
Het komt wel goed
Afbeelding: Shutterstock
Hi! Ja jij, in je oversized shirt en je verschrikkelijk lelijke joggingbroek. Met je rommelige knot en vieze kindersnoet mouwen. Is dat pindakaas of… Nee, je hoeft het niet weten, het interesseert je geeneens.
Ik zie je. Ik voel je! Ik zat daar ook. Het gevoel alsof je verdrinkt in het moederschap. Je spendeert zoveel energie aan het verzorgen van anderen, dat je je laatste restje energie niet ook nog aan jezelf besteden wil. Je wil gewoon even niks. De inspanning van de gedachte alleen al, is genoeg om nog even te blijven zitten.
Ondertussen denk je bij jezelf, wat stel ik me nou aan? Vooruit met de geit. Ik ben een moeder, ik ben een vrouw. Ik heb taken te vervullen.
Maar hetzelfde moment puf je het weer uit. Voel je je totaal onaantrekkelijk en je maakt jezelf wijs dat de man je ook niet meer ziet zitten. Stiekem vind je dat eigenlijk helemaal niet erg. Want eerlijk? Aan het einde van de dag heb je geen trek in nog meer ‘geknuffel’, je wil gewoon alleen nog maar slapen. Lees meer
Omgaan met weerstand
Het opvoeden van kinderen heeft veel overeenkomsten met het managen op de werkvloer. Men zegt ook wel eens dat vaders/moeders de beste managers zijn.
Een lastig onderdeel van het managen van collega’s en medewerkers is het omgaan met weerstand. Vaak schiet men in de weerstand als er veranderingen in de organisatie moeten worden doorgevoerd en men het gevoel krijgt dat de verandering er door het hoger management doorheen gedrukt wordt, men niet bij het proces is betrokken en de verandering te snel gaat. Vaak helpt het dan om gewoon even stil te staan, te luisteren naar het verhaal van de collega of medewerker en de tijd te nemen om de ander te laten wennen aan de verandering. Lees meer