Eten is genieten – Eetkalender

Eetkalender 2017 helpen koken

Ligt het aan mij, of zien we in kookboekland een nieuwe hype opkomen. Kookboeken met boodschappenlijstjes om het ons nog makkelijker te maken. Ik ben helemaal voor weekmenu’s maken en één keer in de week boodschappen doen. Eén keer in de week denk ik na over wat voor lekkers ik allemaal ga eten komende week. Ik pak een heel aantal kookboeken erbij en probeer alles zo handig mogelijk te plannen. Rond 17.00 of 18.00 uur trek ik de koelkast open en vraag me oprecht af, wat eten we vandaag? Uiteraard kan ik dan alleen kiezen uit wat ik heb bedacht, maar ok.

Soms vergeet ik wat ik allemaal gepland heb, en gebruik dan spullen die ik eigenlijk nodig had bij een ander gerecht. 🙂 Sinds kort hou ik bij wat ik heb bedacht. Streep gerechten door als ik ze gemaakt heb, en weet wat ik allemaal nog kan maken. Dit allemaal doe ik in een gewone papieren agenda.

Francesca, reeds bekend van het kookboek ‘Mag ik nog een hapje’, heeft een agenda met weekmenu’s bedacht. Het idee van deze agenda is om inspiratie op te doen en er vooral mijn eigen draai aan te geven. Ik heb week 1 van haar eetkalender voorgeschoteld aan mijn gezin en niet alles viel in goede aarde.  Lees meer

Ja klopt, hij is groot!

Eerder kwam er al eens een blog voorbij: Ja klopt, ze is klein. En nu schrijf ik: Ja klopt, hij is groot!

Want ja, dat is mijn zoon. Die jongen waar je hardop over praat. “Wie is die grote jongen? Hoort hij wel tussen die kleintjes? Hij is zo groot!”

Ik kan je vertellen, hij is geen jongen die graag jullie ‘kleine kinderen’ opzij duwt om eens even te laten zien wie er de grootste is. En nee, sommige dingen begrijpt hij nog niet. Hij is niet lomp of wild en ook al lijkt het alsof hij jouw kind als ontbijt kan nuttigen, hij is ook niet gevaarlijk. Hij is vijf, geen zevenjarige. Hij hoort gewoon in deze leeftijdscategorie.

Maar hij is ook gewoon groot. En lief, slim en zachtaardig.

Ja, ik weet het zeker, hij is vijf! Ik lieg niet over zijn geboortejaar. En nee, ik geef hem ook geen pokon, dat is namelijk iets wat je aan plantjes geeft, niet aan kleutertjes.

Oh, dat wist je al? Waarom stel je dan zo een gekke vraag? 

Lees meer

Beste moeder van een zorgenkindje

Afbeelding: Shutterstock

Ik zie het in je ogen, je bent moe, ze schreeuwen om hulp. Maar je wilt het er niet uitlaten, want wie begrijpt jou nou? Wie begrijpt jouw situatie. Wie snapt hoe het is om te moeten zorgen voor jouw kind, jouw zorgenkind. Iedereen kan het zich voorstellen hoe vreselijk het moet zijn. Maar niemand die het voelt.

Je werkt hard, je strijdt door. Je cijfert jezelf weg.

Ik zie je lachen naar je kleintje die jou voor de honderdste keer hetzelfde plaatje laat zien. Ik zie je genieten van je kleintje dat voor het eerst zelf zijn naam geschreven heeft. En ik zie je diep van binnen huilen omdat je niet weet wat de toekomst te bieden heeft.

Je stelt je toekomstbeeld bij. Jouw kind zal nooit meegaan met schoolkamp. Jouw kind zal nooit gaan stappen met zijn vrienden. Jouw kind zal misschien nooit echt vrienden kunnen maken.

Het steekt, het doet pijn.  Lees meer

Samen slapen, borstvoeding… Borstslapen!

Samen slapen, borstvoeding… Borstslapen! Jaja, we hebben weer een nieuwe term. Een term die verder gaat dan de term der termen (wat dat ook wezen mag).

Borstslapen.

Een term waar menig man waarschijnlijk wel oren naar heeft en menig vrouw niet aan denken moet. Echter is dit zogeheten ‘borstslapen’ niet voor hen bedoeld, maar voor de kleintjes.

Borstslapen

Borstslapen is kort gezegd samen slapen én borstvoeding geven. De hele nacht. Of nou ja, wanneer de baby of peuter daar behoefte aan heeft. Ik kan veel, heel veel nadelen bedenken om dit zeer af te raden. Ik bedoel, zie je jezelf al liggen met je tieten paraat voor wanneer de grijpgrage baby maar wil? 

Lees meer

Open je ogen voor mij

Bijna zes jaar na de geboorte van mijn middelste begin ik er eindelijk aan. De fotoalbums. Achthonderd mapjes met willekeurige afbeeldingen blijken nog een behoorlijk uitzoek werk te zijn. Een klusje waar je echt even voor moet gaan zitten en dat doe ik dan ook. Ik pak er een wijntje bij en zet een achtergrond muziekje aan.

Kom maar op.

Uren struin ik door de afbeeldingen van mijn kleintjes. Waren dit mijn baby’s? Wanneer dan? Vraag ik mezelf af.

“Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij”, galmt het uit de speakers (BLØF). Tranen rollen over mijn wangen. Ik ga terug in die tijd, ik voel het gevoel en ik ruik de geuren van toen. Wat was het een fijne tijd. Maar het is alsof de baby op het scherm, mijn kind, mijn zoon het zeggen wil. ‘Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij.’

Lees meer

Een origineel geboortekaartje zelf maken

foto geboortekaartje

Wanneer je zwanger bent, zijn er ontzettend veel dingen die je regelen moet. Het kiezen van een geboortekaartje is daar één van. De één heeft een heel ontwerp in zijn hoofd zitten en de ander weet niet waar hij het zoeken moet. Zelf was ik erg tevreden over onze geboortekaartjes. Vooral het geboortekaartje van onze derde vond ik erg tof. Wat ik er zo leuk vond, was dat mijn twee andere kindjes erin meespeelden. “Ons sprookje kende al een Prinsje en een Prinses… en daar is nu nog een prinsesje bijgekomen’, luidde de tekst.

Het krijgen van een broertje of zusje is toch een grote gebeurtenis in het leven van een kind en in die van de papa en mama trouwens ook. Dat het gezin centraal staat en dus ook de broer en zus, vonden mijn kleintjes geweldig. Ze stonden als ware afgebeeld op het geboortekaartje van hun zusje.  Lees meer

Review: Shoesme Extreme Flex®

Extreme Flex® loopschoenen van Shoesme zijn een Extreme goede aankoop (als je van de kleur houdt)!

Shoesme review

Schoenen van Shoesme? Ja, natuurlijk wil ik die wel reviewen… ik ben namelijk al aardig fan van dit merk! Mijn oudste loopt al jaren op Shoesme schoenen. Sterker nog, er is zelfs één paar (zijn krokodillenschoenen) waar hij 1 jaar lang bijna dagelijks op heeft gelopen. Dus, die ervaring wil ik mijn jongste met alle het plezier ook geven.

Mijn jongste loopt nu, na ja loopt… zit, staat, loopt, rent, valt, kruipt, zit, staat en loopt weer. Maar hij gaat hard en het echte kneuterige is ervan af. Ik kies dus voor de Extreme Flex® eerste loopschoenen. Ik maak me dan ook helemaal geen zorgen over zijn hoge wreef, want ik ken de Shoesme schoenen, dat komt wel goed.

Ik browse door de website en zie op de meisje pagina allemaal super leuke modelletjes. Super schattig, meisje-meisje, stoer, tom-boy, klassiek en hip. Voor alle stijlen en typetjes is wel wat te vinden! Maar ja, ik heb twee mannetjes, dus op naar de jongens sectie.  Lees meer

Lach, waardeer, complimenteer

Afbeelding: Shutterstock

De kerstdagen komen er weer aan en kerst is een tijd van bezinning, je leven overdenken en samen zijn.

Vrede op aarde. Iets wat tegenwoordig niet vanzelfsprekend lijkt te zijn en ook nooit is geweest. Vriendelijk zijn voor de ander, de ander iets gunnen, het goede zien in de ander. Waarom is het zo moeilijk?

Vriendelijkheid, een kostbare en zeldzame diamant die ergens verscholen zit. Ik weet het zeker, iedereen heeft het.

Je hoeft niet met iedereen samen te zijn, je hoeft niet met iedereen door een deur te kunnen, je hoeft niet iedereen te redden. Maar een beetje vriendelijkheid zou de wereld mooier maken.

En het is zo simpel.

Maar het is niet altijd makkelijk. Je hebt je eigen sores, je hebt je eigen vermoeidheid, je hebt je eigen persoonlijkheid. Vriendelijk zijn tegen iedereen is een opgave op zich. Maar is knokken voor iets, iets simpels, iets wat de wereld mooier maakt niet meer de opgave waard?

Het is zo simpel. Vriendelijk zijn.  Lees meer

Review: Mag ik nog een hapje? Kookboek van Francesca van Berk

Halleluja, wat is het toch lekker om weer één dagje als thuisblijfmoeder door het leven te gaan. Heerlijk een parttime dag.

Nu heb ik weer een dagje om lekker te sporten of een nieuw recept uit te proberen, of op te ruimen, af te spreken met vriendinnen, te shoppen, of gewoon even niets. Heerlijk, zonder kinderen.

‘Mag ik nog een hapje’ is een uitkomst

Ik blader al een tijd door het kookboek van Francesca van Berk ‘Mag ik nog een hapje’. Het eten begint natuurlijk in het babytijdperk waar ik al een lange tijd weer uit ben. Heerlijk vind ik het om de recepten te lezen, en ik denk met weemoed terug aan die tijd. Francesca heeft het over de ‘Repley-methoden’ en het boek ‘Eten voor de kleintjes’ van Stefan Kleintjes. Geweldig! Laat dat nou net het boek zijn waar ik 10 jaar geleden mee aan de slag ging. Ik vond het fijn om een naslagwerk te hebben qua voeding voor mijn kinderen. Echter met een maand of 9 werd het mij te moeilijk. Termen als boekweit, zuurdesembrood en doornsap kende ik niet. Nu klinkt het allemaal bekend, maar ik ga mijn kinderen geen babyhapjes meer voorschotelen. Zou bij de jongste misschien nog wel een goed idee zijn. 🙂 Als ik het over zou moeten doen, zou het boek ‘Mag ik nog een hapje’ zeker een uitkomst zijn. Zaken zoals teveel nitriet in babyvoeding zijn alweer achterhaald, dat wist ik bijvoorbeeld niet. Verder bevat het ook handige tips voor als je het toch een keer wat simpeler op wilt lossen, want je moet het jezelf vooral niet te moeilijk maken.  Lees meer

Stopt dit mijn roekeloze uitgaven voor de kinderen?

Mijn ING betaalpas-1“Dit keer ga ik naar de winkel en ik ga echt alleen voor mezelf kijken en kopen”, beloof ik mezelf plechtig. Wanneer die pinpas gaat roken, is dat enkel alleen maar voor kleding die ik voor mezelf koop. Ik kom niet op de kinderafdeling. Ik negeer de kinderafdeling!

Ik stap op mijn lege bakfiets en tuf naar mijn vertrouwde centrum. Vroeger ging ik hier regelmatig shoppen met mijn moeder. We deden dan een rondje door een aantal winkels en één daarvan was de C&A. Eén keer werd ik op slag verliefd op een verschrikkelijk kitscherig pakje. Ik weet nog dat mijn moeder het af probeerde te wimpelen omdat ze het waarschijnlijk een afgrijselijk pakje vond, maar ze zag mijn twinkelende oogjes en wist dat ze me niet blijer kon maken dan door dat pakje voor mij te kopen.

Ik weet ook nog dat het pakje in mijn kledingkast hing, ze was dus bezweken en kocht meer voor mij dan haar lief was. Want nieuwe kleding was aan mij eigenlijk helemaal niet besteed. Ik moest ongedwongen buiten kunnen banjeren door de boerenslootjes en het land, op mijn mooie kleertjes letten deed ik niet.

De geschiedenis herhaalt zich.  Lees meer