Ze huilt. Niet even, nee langdurig. Zo lang dat je er zelf moe van wordt. Haar tranen maken je nek kleverig en je shirt is op je schouder en borst inmiddels klam. Je loopt heen en weer, je schommelt, je wiegt. Je ogen beginnen te prikken. Is het de vermoeidheid of zijn het de tranen? Je trekt dit niet, waarom huilt ze zo? Waarom stopt ze niet, ziet ze dan niet dat je er alles aan doet? Wat wil ze nou van je? Je houdt haar strak tegen je lichaam. Stop, stop, stop, galmt het door je hoofd. Je onbestemde gevoel stopt en je bent bereid om nogmaals alle stappen af te gaan. Lees meer
Kan ik zonder kinderen op vakantie? Doe de test.
Zonder kinderen op vakantie gaan. De één heeft er iets meer moeite mee dan de ander. En weer de ander moet er zelfs helemaal niet aan denken! Dat kan, dat mag er is wederom geen goed of fout. Vind jij van wel, ga dan even heel snel je hersenen spoelen met zeep, want oordelen over andere moeders doen we hier niet.
Goed, behoor jij tot de twijfelmoeders, die wel willen, maar het niet zeker weten? Fantaseer je over een paar dagen, of zelfs een week vakantie zonder de kinderen? Maar weet je niet of je dit wel aankan? Of je je nageslacht wel veilig kunt achterlaten? Of ben je bang dat je zelf geen hoopje ellende wordt tijdens een vakantie zonder kinderen? Doe dan de test om te kijken of je klaar bent voor een vakantie zonder kinderen. Lees meer
Ik ga brandschoon door het leven
Wij hebben een interieurverzorgster. Dat is een duur woord voor wat vroeger een schoonmaakster werd genoemd maar dit vindt men tegenwoordig denigrerend klinken, dus pas ik me aan.
Zij komt twee keer per week de boel onder handen nemen en oh wat vind ik dat fijn. Ik word altijd heel blij als ze weer binnen komt wandelen want zij is echt steengoed in wat ze doet.
Ik ben namelijk op z’n zachts gezegd, nogal perfectionistisch. Je zou het ook neurotisch kunnen noemen, want als ik een dag niet gestofzuigd en gedweild heb, ben ik van de leg. Daar heb ik dan echt last van. Ik schaam me er dood voor, maar de schoonmaakster snapt me gelukkig helemaal. Met een hele grote knipoog vraagt ze of ik toch wel iedere dag stofzuig? Lees meer
Offline
Onlangs bereikte wij in huize Jo&Co een emotionele mijlpaal in mijn carrière als moeder. Het was zeker blog waardig, maar niet iets wat betreffende kind X zou willen delen met de hele wereld gok ik zo.
Daar waar ik pakweg twaalf jaar geleden social media (Hyves!) bestookte met iedere ontwikkeling van peuter X hul ik mij tegenwoordig steeds meer in stilzwijgen. Die kwijlende, nachtbrakende, tandeloos lachende mini mensjes zijn uitgegroeid tot pubers. Nog steeds de wereld ontdekkend, maar binnen hun eigen comfortzone die zeker niet moeders Instagram pagina heet. Lees meer
Thuisblijfmoeder; detoxen van het moeten
Het is 6:00 uur. De wekker gaat. Aan twee kanten. De ene heeft wat weg van klassieke muziek, de andere is een ware oerkreet. Mijn man, een snoozer, drukt zijn wekker weg en draait zich nog eens rustig om. Het andere alarm gaat steeds harder. De hint is duidelijk: hop, eruit! Etenstijd!
Nadat ze heerlijk tevreden haar flesje heeft leeggedronken is ze klaarwakker. Ze brabbelt, probeert te gaan zitten, dat lukt nog niet dus begint ze te krijsen. “Ik wil zitten! Help me, het lukt niet!”. Ja, het is bijzonder dat je op den duur alle huiltjes en hun betekenis kent. Ik geef twee vingers aan en hop, ze zit weer recht. Tevreden! We spelen nog een tijdje verder. Lees meer
Help! Hoe ga ik goed met kritiek om?
Ik slaak een zucht van verlichting. Mijn stuk is goed ontvangen. Toch moet ik even slikken als ik naast alle complimenten toch nog twee kritische punten lees.
Het liefst spring ik het kantoor rond van blijdschap, maar ik moet even zoeken naar het juiste evenwicht in mezelf.
Ik vind kritiek lastig en ik denk dat veel mensen dit net zo ervaren. Ook al komt de kritiek die ik soms krijg uit een goede hoek, ik doe het graag op mijn eigen manier en wil liever niet horen dat wat ik mijn hoofd had anders zou kunnen.
Hoezo anders?
Het voelt niet altijd prettig om een mening van een ander aan te horen. Het vergrootglas mag wat mij betreft zo snel mogelijk weer opgeborgen worden.
11 onprettige dingen aan hoogzwanger zijn
Zo rond deze tijd denk ik weer terug aan de laatste loodjes van mijn zwangerschappen. Mijn zoon is net jarig geweest en mijn meiden zijn bijna jarig. En hoewel ik me zo’n gigantische hoogzwangere buik niet meer kan voorstellen, kan ik me nog goed herinneren hoe ik er een aantal jaren geleden bijliep. En dat was op z’n zachts gezegd, niet erg charmant.
Hoogzwanger zijn doet iets met een vrouw. De vermoeidheid stijgt naar ongekende hoogte, je waardigheid is ver te zoeken en lichamelijk weet je van boven niet meer dat je van onderen voeten hebt. Maar je gaat maar door en door, je moet wel, want een kind komt pas wanneer het komt. Lees meer
Nog een baby…?
Drie gezonde jongens, dat is toch heel mooi! Dat is prachtig! Dat is druk genoeg! Anders wordt het echt een ongeorganiseerde bende. Waarom twijfel ik dan toch soms? Toch nog een vierde? Ik ben nu nog niet te oud…
Als ik de foto’s en filmpjes van hun baby/peutertijd zie, dan verlang ik terug naar die tijd. Eerste keer omrollen, eerste hapjes en stapjes. Zwanger zijn vond ik ook niet erg. Ik had nooit ergens last van. Ik had juist een soort van hormoon waardoor ik straalde. En bevallen… Ja, uhhh… aan dat soort dingen denk ik nooit zo aan. Dat stop ik altijd weg, dat zien we dan wel weer.
Lees meerDe kindvriendelijke kustroute van Bretagne
Uren struinen over het strand. Samen met de kinderen zoeken naar schelpen en krabbetjes. Klauteren over de rotsen. Is de zomer al begonnen? Ik heb zin in vakantie. Ik heb zin in Frankrijk, Bretagne. Daar waar de fantasieën over heldhaftige kapers en piraten tot leven komen. De zoute geuren en de wind door onze haren. Misschien vinden we wel een verlaten eiland waar we de familie Robinson Crusoé kunnen evenaren. De Bretonse kustlijn nodigt uit om kleine pleziertjes te beleven, die uiteindelijk grote verhalen worden. Vakantieverhalen die de kinderen nog lang zullen navertellen. Lees meer
Een nieuwe carrière: thuisblijfmama
Deze mama besloot na de geboorte van haar dochtertje al snel een carrière switch te maken en werd thuisblijfmama!
In oktober ben ik voor het eerst mama geworden van onze schitterende dochter. Nu weet ik wel dat alle mama’s dit zeggen over hun kleintje, maar ons dochtertje is echt een super lief, mooi, vrolijk en heerlijk meisje. Ik geniet echt van het samen zijn met haar. Oké toegegeven, de nachten zijn soms best zwaar als ze voor de 10e keer haar tutje kwijt is, niet wil slapen, wil eten, zich suf hoest van de verkoudheid en ga zo maar door. Maar eerlijk waar: als ze me dan weer met haar lachende, lieve oogjes aankijkt, is voor mij alles weer goed.
Lees meer