De afgelopen maanden zijn weer voorbij gevlogen. Mijn zoon werd alweer vijf jaar. De peuter werd een minikleuter en mijn oudste dochter werd acht jaar.
ACHT JAAR alweer, hoe is dat zo gebeurd?
Acht jaar moeder, acht jaar deze rol. Een achtbaan ritje dat voorbij is gevlogen en tegelijkertijd voelde het af en toe alsof de dagen nooit voorbij gingen. Extreme slaaptekort heb ik ervaren en overwonnen. Frustraties gevoeld wanneer ik niks van hun gebrabbel begreep, maar ook blijdschap, heel veel blijdschap als er een mijlpaal gezet werd.
Er zijn nu van die dagen dat ik naar mijn kleintjes kijk en me realiseer dat het echte mensjes zijn. Mijn mensjes, mijn team. En mijn team heeft mij veel geleerd de afgelopen jaren.
Zo weet ik nu dat niks voor eeuwig is, het gaat voorbij. Ook de nare dingen van het moederschap. Slapeloze nachten, een ziek kind, borstvoeding, afhankelijkheid, het leek voor eeuwig en onmogelijk om te handelen. Maar je leeft, je doet en je accepteert.
Wijn is essentieel.
Dat accepteren is een dingetje dat ik echt heb moeten leren. Zeker toen de derde kwam moest ik accepteren dat ik niet alle ballen tegelijk de lucht in kon houden. Er was er altijd wel één teleurgesteld in mij, omdat ik niet drie kinderen tegelijk aandacht kon geven. Dat uitte zich hoogstwaarschijnlijk in huilen, heel hard huilen. Eerst voel je je tekort schieten, een slechte moeder. Maar zodra je accepteert dat je maar twee handen en één tonnetje geduld heb, zullen je kleintjes dat ook doen.
Wijn is essentieel.
Elk kind is anders en het beste wat je kunt doen is ze niet met elkaar vergelijken. Tuurlijk is het leuk om de groeicurve naast elkaar te zien en zijn er van die standaard fases waar ze doorheen moeten (vaarwel ‘ik ben twee en ik zeg nee’). Maar laat elk kind zijn eigen pad volgen. Ze hebben allemaal hun eigen karaktertje, hun eigen eigenschappen, hun eigen kwaliteiten en hun eigen willetje.
Wijn is essentieel.
Wanneer er hulp wordt aangeboden, accepteer het! Aanvaard het. Omarm het! In het begin voelde ik mij schuldig, want ik moest dit toch kunnen, alleen. Maar naarmate de jaren verstreken en de boel steeds meer verwaarloosde, leerde ik om hulp te accepteren en inmiddels omarm ik het zelfs!
Maar toch; wijn blijft essentieel.
Go with the flow, oftewel laat het los. Of word knettergek, dat kan ook. Dat gebeurt ook. En uiteindelijk ervaar je, zoals ik al eerder zei, dat alles voorbij gaat. En dan word je nog steeds zo nu en dan gek, maar niet meer knettergek.
Pluk de dag. Geniet van het moment.
Acht jaar moederschap. Het heeft me veel geleerd. Over mijzelf en over het leven. Het heeft me geleerd om mijn gevoel te vertrouwen, ook al is niet iedereen het eens met mijn gevoel. Het zijn mijn keuzes, onze keuzes, niet die van de ander.
Acht jaar moederschap, ik kan niet wachten op de volgende acht jaar!
