En dan ben je aan je nieuwe baan begonnen, na een jaar van wikken en wegen en bedenken wat het nu is dat je echt wilt. Maar, ik denk het gevonden te hebben.
Vol enthousiasme en motivatie, ga ik ervoor! Na wat stress over de opvang, zijn ook de kinderen ondergebracht. En ze vinden het mooi. Ze hebben er minder een probleem mee dan ik dacht.
Ik ben super druk, niet zo zeer met het werken, maar vooral met het rennen en vliegen buiten het werk om!
… op tijd op school zijn,
… maar eerst de kleine nog bij het kinderdagverblijf afzetten,
… plek bij de fietsenstalling zoeken,
… metro nemen en gelukkig redelijk op tijd,
… op kantoor waar ik krapjes mijn 8 uur maak (ik heb geleerd snel te lunchen),
… hup metro in,
… fiets op,
… BSO in en uit,
…. racen naar het kinderdagverblijf,
… en eindelijk thuis!
Pfff hèhè!
Oh nee, wacht, ik kan nog niet gaan zitten! Die kids moeten ook eten.
… koken dus,
… ik trek die koelkast open,
… mmm, lekker, aardappelgratin,
… maar wacht, dat moet 30 minuten in de oven,
… en voordat die warm genoeg is, is het al bedtijd,
… nou dan maar snelle pasta, alweer,
… zonder gehakt, want dat was op! Maar ach, dat eten ze toch niet (althans niet bij mij).
Ondertussen switch ik van job naar een nog beter passende maar nog drukkere baan. En, een aantal maanden verder begint het toch te knagen! Waarom? Waarom wil ik zo graag werken?
In gesprek met een vriend stelt ook hij mij de vraag. Waarom wil je nu echt werken en waarom daar? Het zet me aan het denken en een antwoord als menselijke interactie (#goingcrazyathome) en bijdragen aan de samenleving wegen mee, maar de echte reden om te werken en te blijven werken is financiële onafhankelijkheid.
Niet omdat wij het financieel nodig hebben, maar omdat ik realistisch ben en ik er klaar voor wil zijn als in het ergste geval mijn partner wegvalt, door scheiding, overlijden of anders en ik ineens een gezin moet onderhouden. Niet dat ik op zo’n moment in een gat val en in een super moeilijke periode me ook daar nog druk over moet maken.
Ja, het is zeker niet idealistisch, maar wel realistisch! Gelukkig heb ik een super leuke baan en krijg een hoop vrijheid, maar heel soms klinkt er in al die drukte toch een stemmetje met … waarom?
Afbeelding: Shutterstock
Ik werk niet en ik krijg soms de vraag ‘Wat als….’. Mijn antwoord? ‘Dat zie ik dan wel weer.’
Voor mij is onze rust op dit moment belangrijker dan eventuele financiële onafhankelijkheid in de toekomst. Voor hetzelfde geld is die zorg nooit nodig.
Ik heb bewondering voor elkeen die dag in, dag uit meedoet aan de drukte en het allemaal draaiende houdt. Chapeau 😉