Ik ken een moeder en ik kan het me niet voorstellen hoe het is om haar te zijn. Op het eerste gezicht lijkt ze gewoon een doodnormale moeder, geen perfecte moeder, maar gewoon een leuke moeder. Ergens in de dertig, drie kinderen en prima gekleed, als in ze draagt niet de hele dag haar pyjama. En wanneer ze met haar kleintjes naar een speeltuintje gaat, checkt ze gerust zonder schaamte even haar telefoon. Ze drinkt gerust een wijntje op het verjaardagsfeestje van haar dochter en windt ook geen doekjes om haar zo nu en dan falende moederschap. Ja, ze schreeuwt weleens, ze verliest weleens haar geduld en ze is het ook weleens compleet beu. Ik zou het het prima kunnen vinden met deze moeder.
Toch kan ik het me niet voorstellen hoe het is om haar te zijn. Ze heeft een ziek kind, een écht ziek kind. Doodziek. Kanker.
Ze doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is, alsof ze het er even bij doet. Openlijk en sterk. En ondanks de ellende die het kleintje meemaakt, ondanks dat ze weet wat er zou kunnen gebeuren, staat ze daar. Rechtop. Zo nu en dan zelfs met een glimlach.
Hoe kan iemand zo sterk zijn? Hoe kan iemand elke dag weer opstaan, kijkend naar het gebroken lichaampje van haar eigen kind. Hopend dat het de dag doorkomt. Hopend op betere tijden. Hoe verbergt ze haar woede? Haar onzekerheid. Hoe kan ze zo ‘normaal’ overkomen als er zoiets abnormaals gebeurd in haar leven?
Je kunt het je toch niet voorstellen. Ik zou kapot gaan. Eén van de ergste nachtmerries. Het zal je gebeuren zeg!
En dan is daar de realiteit. Nare dingen gebeuren in levens. Miskramen, ongewenst kinderloos, ziektes en zelfs overlijden er soms kinderen. Kinderen van moeders en vaders. Het is leven en voor sommige realiteit. Maar ondanks dit lijden, deze worstelingen, dit verdriet, blijven mensen overeind staan.
Je bent sterker dan je denkt!
Die moeder, dat was ik. Mijn leven was op dat moment normaal. Ik maakte er het beste van. Want dat is wat je overeind houdt, geen bovennatuurlijke krachten, maar het beste uit jezelf halen. Uit alles. Ik was sterker dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Sterker nog, ik zou het me niet kunnen voorstellen om dit traject nogmaals te moeten doorgaan.
Maar die moeder, die doodnormale, maar zeker geen perfecte moeder, liet me zien dat wij mensen sterker zijn dan we denken. Ik ben sterk, jij bent sterk! Dus mocht je op een dag wakker worden en denken dat je het allemaal even niet meer aankan, weet dan: Je bent sterker dan je denkt!
Prachtig gschreven.Toen mijn dochtertje hartproblemen kreeg met 4 mnd en twee zware operaties moest ondegaan. Zakte ik ook wel even in elkaar. Maar je moet blijven doorgaan. Ze heeft je nodig en dat is op dat moment het enige wat telt. Dus inderdaad een mens kan heel veel hebben. Je bent zelf sterker dan je denkt.
<3
Wat ben je toch een sterke vrouw. Respect.
Mijn zoon heeft een ernstige handicap. Ondanks het feit dat dit alle energie uit mij zuigt, en hij daarnaast ook al 8 weken in het ziekenhuis ligt nu probeer ik ook die leuke moeder voor mijn 6 jarige dochter te zijn. Niet altijd makkelijk, maar van een moeder die de hele dag de zielepiet uithangt wordt een kind ook niet beter.