Jammer voor mijn kinderen, maar ik ben niet zo een moeder. Ik hou niet van spelen met poppen, van schooltje spelen of elk ander rollenspel dat kinderen graag spelen. Ik hou ook niet van spelen met auto’s. Als we spelen met klei kom ik niet verder dan een dobbelsteen of pannenkoek. Van bouwen word ik nerveus en van spelletjes spelen krijg ik een acute moeheids-aanval.
Ik heb het wel gedaan en ik doe het nog steeds. Natuurlijk, de kleintjes moeten toch van iemand leren hoe ze met het speelgoed spelen moeten. Maar mezelf verliezen in het spelen, dat is lang lang geleden. Toen had ik zelf in ieder geval nog geen kinderen.
Je begrijpt, ik koop daarom ook graag speelgoed waar mijn kleintjes zichzelf uren mee kunnen vermaken. Voor een korte opstart ben ik de beroerdste niet, zolang ik maar weet dat ze zich vervolgens lang met het speelgoed kunnen vermaken, zónder mijn hulp.
Geef kinderen speelgoed waar ze zelf mee aan de slag kunnen
Dat ik liever niet meespeel, betekent niet dat de kinderen niet zelf mogen spelen. Ik vind het juist heerlijk als ze zelf lekker spelen. Er uren naar kijken kan ik dan weer wel. Ik geef ze dan ook graag speelgoed waar ze zelf mee aan de slag kunnen.
Hier een paar voorbeelden:
De knikkerbaan van Hubelino. Toen mijn kinderen nog peutertjes waren, hadden ze wel even hulp nodig met het opbouwen van de knikkerbaan, maar wanneer deze eenmaal stond, konden ze zich daar uitstekend mee vermaken. En daar gaat de knikker nog een keer én nog een keer. Het bleef fascinerend voor ze om te zien en voor mij heerlijk om naar te kijken.
Een speelgoedkeukentje, daar is verder geen uitleg voor nodig. Rollenspelen spelen vooral mijn meiden graag. Vadertje en moedertje is een populair rollenspel en ik kon ze niet blijer maken door met ze mee te spelen in dat rollenspel. Soms speel ik weleens mee, maar dan wil ik wel de baby spelen, pak ik meteen mijn kans om een powernap te maken.
Houten treinbanen of die van DUPLO. Van dat bouwen word ik dus een beetje nerveus, zeker wanneer de brug van de treinbaan telkens weer instort. Maar wanneer de treinbaan ook eenmaal lag, lag hij daar voor dagen en werd er ook dagen mee gespeeld. Soms moet je gewoon even investeren om er vervolgens de vruchten van te plukken.
Het is oké, je hoeft niet altijd mee te spelen
Ik ben geen speelkameraad voor mijn kinderen. Dat weten ze inmiddels en dat is ook helemaal niet erg, want zo is er ook ruimte voor hun eigen fantasie en ideeën. Het spelen voor kinderen hoeft niet altijd voorgekauwd te worden en zelfs wanneer ze zich vervelen is dat helemaal niet erg. Verveling houdt de fantasie namelijk scherp en levendig en daar krijg je weer hele creatieve kinderen van.
