Sorry schat!

Mijn arme kerel heeft het thuis zwaar te voortduren! Ik ben namelijk sinds de geboorte van de tweede een monster. Dat was ik de eerste keer ook (tot hij 1,5 werd) maar heb nu pas door wat voor impact zo’n baby is dat eerste jaar. Maar, monster of niet, uit mijn mond zal je zelden sorry of het spijt me horen…

Dus bij deze een ODE aan mijn kerel!

Sorry… dat ik je negeer als je voor de zoveelste keer vraagt hoeveel schepjes er in de fles melk moet. Ik weet dit van nature en heb dat niet op het pak gelezen.

Sorry… dat je toch moet vragen wie er gaat opstaan als ik besluit niet direct op te springen wanneer de baby ’s nachts ligt te blèren!

Sorry… dat ik niet liefdevol je een knuffel geef en zeg dat je gelijk hebt als je het argument “maar ik moet morgen werken” aandraagt! 

Sorry… dat ik zo gewoontjes ben dat ik mijn slaap tussen 23.00 en 7.30 het hardst nodig heb en dat niet overdag kan inhalen terwijl ik thuis zit.

…

Sorry… dat jij weer die volle wasmand ziet staan, terwijl ik er nog maar één zie staan van de 10 die ik heb weggewerkt!

Sorry… dat die laatste wasmand eeuwig blijft staan tot deze vanzelf weer leeg is!

Sorry… dat ik altijd gelijk heb! Is gewoon zo… kan het niet helpen!

Sorry… dat ik soms jouw hulp niet zo behulpzaam vind, omdat ik er meer werk aan heb wanneer je vergeten bent te checken of de baby nog een drolletje aan z’n billen heeft hangen terwijl je hem enthousiast in bad zet!

Sorry… dat ik zo gewend ben te knuffelen met de kleintjes dat knuffelen met jou een beetje gek voelt.

Sorry… dat ik niet luister! Ik heb een mute-knop ontwikkelt voor het geluid van jullie kletskousen die ’s ochtends “aan” gaan en pas bij slapen “uit” gaan.

Sorry… dat ik de baby niet vasthou zodat jij je jas kan aandoen! Ik heb namelijk superkrachten waarmee ik mijn jas kan aandoen én de baby kan vasthouden.

Sorry… dat de peuter niet wil opschieten als jij haast hebt! Doet ie bij mij anders nooit!

Sorry… het is gewoon een fase! Bare with me, ik heb er vertrouwen in dat dit monster naar zijn hol terug kruipt wanneer de jongste 1,5 jaar is.

Sorry… maar jij bent nog steeds de allerliefste papa! Ook al is dat van mijn hoofd niet af te lezen!

Sorry… X

Afbeelding: Shutterstock