Vroeger (als in; voordat ik kinderen kreeg) had ik als stelregel dat ik minimaal 8 uur slaap nodig had en de wekker ná 7 uur s’ochtends moest gaan om overdag goed te kunnen functioneren.
Tegenwoordig (nadat ik kinderen kreeg) weet ik wel beter.
Er zijn periodes dat ik het met gemiddeld 4 uur slaap of minder per nacht moet doen, al dan niet met meerdere onderbrekingen. En die onderbrekingen zijn divers:
– kids die verkouden zijn en continue hoesten terwijl het snot overal zit;
– kids bij bij je in bed willen en vijf minuten later weer naar hun eigen bed willen;
– kids die naast je liggen te draaien en te woelen en ondertussen met hun benen op hardhandige wijze je rug masseren;
– kids die gewoon huilen om onduidelijke redenen;
– kids die klaarwakker zijn en filmpjes willen kijken op de I-pad om 03:30 uur AM;
– kids die heel ziek zijn en eerst hun eigen en daarna papa en mama’s bed onder spugen;
– kids die zindelijk worden en vervolgens hun hele bed onder plassen;
-….
Wat ik heb gemerkt is dat, ondanks dit soort nachten, ik over het algemeen nog prima kan functioneren overdag. Mijn stelregel is nu dan ook: na één (of meerdere) brakke nachten eerst een goeie bak koffie en dan pas beoordelen we of we die dag goed kunnen functioneren.
Afbeelding: Shutterstock
Hate to break it to you, maar dat betert niet echt 😀 Eens die koters groter worden is het wel door andere zaken dat je zo laat je bed inrolt. Tegen dat je je tour gedaan hebt om van hobby naar hobby te hossen, ze allemaal gevoederd hebt, ze hun huiswerk hebben gemaakt (en je hen daarbij geholpen hebt), ze frisgewassen hun bed inkruipen, moet jij vaak nog beginnen met alles voor het huishouden en jezelf. Met als gevolg dat je pas tegen middernacht je eigen bed ziet.
The upside: ipv maar 4 uurtjes slaap worden het er 6 per nacht. Jeej! 😀 😀
yep, hier ook!