Deze titel wekt ongetwijfeld vervelende gevoelens op bij de pro-borstvoeders. Want hoezo ben je blij dat de borstvoeding gestopt is? ‘Borstvoeding is het mooiste en beste wat je je kindje geven kunt’, galmt er regelmatig over het internet. En dat kan wel zo zijn, maar wanneer moeder er niet (meer) gelukkig van wordt, dan zijn er echt wel redenen om blij te zijn dat de borstvoeding gestopt is.
Ik heb zelf mijn jongste dochter tot twee jaar gevoed met mijn borst. En natuurlijk was ik best trots op het feit dat mijn lichaam haar al twee jaar voeding gaf, maar ik was ook zó klaar met sommige dingen die het geven van borstvoeding met zich meebracht.
Dit waren dan ook de redenen om blij te zijn dat de borstvoeding stopte.
– Eindelijk kon ook iemand anders mijn ‘baby’ naar bed brengen. De ontwenningsverschijnselen waren niet mis, de man heeft een week lang elke avond met een krijsende peuter in bed gelegen. En af en toe ging het absoluut door merg en been, maar na een week was ik zó blij dat ze niet meer afhankelijk was van mij om in slaap te komen.
– Ik kon weer zoveel koffie drinken als ik wilde.
– Belangrijker nog; Ik kon weer zoveel wijn drinken als ik wilde. Een wijntje teveel? Geen probleem! Alleen ikzelf was degene die daar ‘last’ van zou hebben.
– Geen lekkende borsten meer! Hoewel het lekken na twee jaar borstvoeding het grootste deel van de tijd onder controle was, was het zo nu en dan toch nog weleens raak. En niets is zo vervelend als toeschieten midden in de supermarkt.
– Weg met de lelijke voedingsbh’s! Eindelijk weer een normale bh, met schuimlaagje, beugels en normale sluitingen.
– Beter nog; weg met de afgedragen ‘borstvoedingskleding’. Na twee jaar hoef je niet elke ochtend meer na te denken over welke kleding geschikt is met borstvoeding. Maar ik was zo klaar met het gemakkelijke hemdje en shirtje. Eindelijk kon ik weer aantrekken wat ik écht leuk vind.
– Ik kon eindelijk flink lijnen. Want van borstvoeding viel ik niet af, maar lijnen mocht ook weer niet.
– Mijn lichaam was weer van MIJ. Na een zwangerschap én twee jaar een soms ietwat dwingend kindje voeden, was ik eindelijk weer van mezelf. Geen taferelen als het uitgelichte plaatje van dit artikel meer.
– Geen kind meer die je dwingt om je borsten eruit te gooien. Jengelend in strijd met een dreumes die je shirt omhoog duwt terwijl jij een tikkie gegeneerd het shirt naar beneden probeert te houden. Hoe ongegeneerd ik mijn baby in het openbaar voedde, een dreumes vond ik toch een ander verhaal en ik heb mij dikwijls zeer ongemakkelijk gevoeld.
Ik was er klaar mee en daarom was ik blij dat er een einde kwam aan het borstvoedingstijdperk. Tot ik die ene moeder in het openbaar zag voeden…
Afbeelding: Shutterstock
