Pokkenklusjes voor een thuisblijfmoeder

Om maar meteen het volgende uit de wereld te helpen: ik zeg niet dat werkende moeders deze pokkenklusjes niet hoeven te doen. Maar hopelijk krijgen ze op zijn minst erkenning en bijstand en misschien zelfs wel gelijkmatige verdeling in de pokkenklusjes.

Ik heb het niet over de dagelijkse sleur van het huishouden. Ik heb het over die klusjes, dat als je ze vertelt aan je kinderloze vrienden, ze met een ongemakkelijk maar beleefd lachje knikken en acuut van je wegdraaien. Sinds de kinderen op school zitten heb ik ook tijd voor die pokkenklusjes, maar eerlijk? Ik zou er eigenlijk géén tijd voor wíllen hebben.

Pokkenklusjes als deze:

– Met stip op nummer 1: het schoonmaken van de GFT bak. Ik vraag me elke week weer af of de bak serieus geleegd is, aangezien de Senseo pads, de afgekloven korsten en de plakkaten boterhammenworst nog aan de zijkanten kleven. Oftewel, voordat de hogedrukspuit erin kan, moeten deze resten eerst verwijderd worden… En wie mag dat pokkenklusje uitvoeren? 

– Als we het dan toch hebben over achterstallige schoonmaak: de douche! En dan vooral al het speelgoed wat in de douche beland is. Duplo, lege flesjes, barbiepoppen… Ze zijn bijna te glibberig om vast te pakken, om over de badeendjes met een gaatje onderop nog maar te zwijgen.

– Het knippen van nageltjes. Je weet wel, die verhardingen aan de vingers en teentjes. Oké, dit kun je geen pokkenklusje noemen, maar het opruimen van die nageltjes wel! Helemaal als je zo een knippertje hebt waar de nageltjes in opgevangen worden. Op de een of andere manier zijn die dingen niet normaal te legen, maar moeten die nageltjes eerst alle kanten op vliegen. Ugh!

– De kledingkasten van de kinderen opruimen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk als de kasten weer geordend en up-to-date zijn, maar waar laat ik alle kleding die weg mag. Want ja… Eigenlijk mag het niet weg, je weet wel sentimentele waarde enzo.

– Alle kinderboeken ontzien van neus-pulken, echt als je je afvraagt waarom die ene bladzijde niet meer opengaat, doe jezelf een lol en mieter dat boek in de prullenbak. Maar ja, toch zonde hè en dus zit ik keurig alle loshangende bladzijdes weer vast plakken met plakband.

– Het verwijderen van stickers. Als ik klaar ben met dit pokkenklusje, komt er hier in huis een stickerverbod! Stickers op de deuren, muren, ramen, zelfs stickers op sokken! GRRR

– Ruiken aan kledingstukken die door het huis zwerven. En telkens als ik het doe, vraag ik mezelf af ‘waarom eigenlijk?’ aangezien alles regelrecht de wasmachine in kan.

– Puzzels sorteren en nee, dat kan ik niet aan de kleintjes overlaten. Waarom niet? Uiteindelijk ontbreekt er van vrijwel elke puzzel minimaal één stukje. En ja, dan moet er iemand besluiten om een einde te maken aan de incomplete puzzel. Een beslissing die kinderen niet kunnen nemen, dat heeft het verleden bewezen. En om te voorkomen dat we wéér een jaar incomplete puzzels in de kast hebben staan, is moeders de aangewezen persoon om dit pokkenklusje te volbrengen.

Afbeelding: Shutterstock