Deze mama besloot na de geboorte van haar dochtertje al snel een carrière switch te maken en werd thuisblijfmama!
In oktober ben ik voor het eerst mama geworden van onze schitterende dochter. Nu weet ik wel dat alle mama’s dit zeggen over hun kleintje, maar ons dochtertje is echt een super lief, mooi, vrolijk en heerlijk meisje. Ik geniet echt van het samen zijn met haar. Oké toegegeven, de nachten zijn soms best zwaar als ze voor de 10e keer haar tutje kwijt is, niet wil slapen, wil eten, zich suf hoest van de verkoudheid en ga zo maar door. Maar eerlijk waar: als ze me dan weer met haar lachende, lieve oogjes aankijkt, is voor mij alles weer goed.
Weer aan het werk
Dat was de ‘roze-brillen-situatie’ voordat mijn werk weer begon. Wie heeft toch bedacht dat zwangerschaps- en bevallingsverlof maar 16 weken duurt?! Hoe doet iedereen dat? Ik kreeg steeds een beknellend gevoel als ik eraan dacht dat ik weer moest gaan werken. “Het hoort erbij”, zei ik tegen mezelf. “Je moet er maar aan wennen” en “Het is heel goed voor kindjes om naar de kinderopvang te gaan.”
Hoe doen andere mama’s en papa’s dat?
Na twee maanden werk en gezin combineren vroeg ik me steeds vaker af hoe andere mama’s en papa’s dat doen. Ik heb echt bewondering voor de mama’s en papa’s die beide werken en een gezin goed lopend weten te houden. Ik werd er vooral gestresst, ongelukkig en humeurig van. Ik voelde me uitgeput en leeg. Ik had het gevoel dat ik op alle fronten tekort schoot. Voor mijn gevoel deed ik alles half: zowel mijn werk als mijn gezinsleven. Ik was wel fysiek aanwezig op het werk, maar mijn hoofd was continu bij mijn kleine meisje. Als ik thuis was piekerde ik over het werk.
Mijn dochtertje was onlangs drie weken ziek geweest: griep en een luchtweginfectie. Het was een hele opgaaf om dit met werk geregeld te krijgen. Ze kon niet naar de kinderopvang, ouders wonen niet in de buurt en alle vrienden en buren werken overdag. Op het werk hoefde ik niet op begrip te rekenen. “Je regelt maar wat! Ik heb me voor je hard gemaakt om je zwanger aan te nemen, maar er moet ook flexibiliteit vanuit jou komen.”, zei mijn leidinggevende. En toen ik haar wees op de wet rondom kortdurende zorgverlof was ik ineens te zakelijk, rigide en oncollegiaal.
Wat wil ik?
Ik begon me dus steeds vaker af te vragen of dit wel echt is wat ik wilde. Ik had het er al vaker met mijn man over gehad. We hebben financieel gezien het geluk dat we hierin überhaupt een keuze kunnen maken. Ik vroeg me af of ik nu eigenlijk werk omdat ik het echt zo graag doe of uit angst welke doemscenario’s er op me af kunnen komen zonder werk.
Of maakte ik me stiekem vooral druk om wat anderen zouden vinden? Ja… dat laatste maakte mijn keuze moeilijk. Stom hè?! Als thuisblijfmama ben je toch in de minderheid en iedereen heeft er een ongezouten mening over. Die meningen van iedereen. Moeten die mij ervan weerhouden om mijn hart te volgen?
Nee… Nee, ik kies voor ons gezin!
Thuisblijfmama
Ik heb mijn ontslag genomen om te starten met mijn nieuwe uitdaging als thuisblijfmama. En die reacties uit de omgeving? Heel wisselend. Het was toch zonde dat ik met mijn HBO diploma en opgebouwde carrière stopte met werken? “Ga je je niet vervelen thuis?” (Die vraag werd overigens gesteld door een vriendin zonder kinderen.) Tot mijn verbazing heb ik ook regelmatig gehoord dat mensen het knap vinden dat ik deze beslissing heb genomen en dat anderen ook wel deze keuze willen maken, maar het niet goed aandurven of financieel niet konden doen.
Uiteindelijk is het allerbelangrijkste om te doen wat het beste bij jezelf en je situatie past. Wat een buitenstaander daarvan vindt, is niet relevant. Ik vind het heel erg jammer dat mama’s vaak zo hard zijn naar elkaar.
Ik hoop van harte dat deze blog geen twee kampen kweekt van de thuisblijfmama’s en werkende mama’s. We zijn allemaal mama’s en iedereen doet wat zij het beste vindt voor haar gezin en in haar situatie. Dus vraag ik jullie: respecteer elkaar, wees trots op wie je bent en wees lief voor elkaar!
Ik wil graag een eerlijk geluid laten horen over hoe ik deze keuze ervaar. Als gastblogger zal ik jullie dus meenemen in de verhalen over mijn ‘nieuwe job’ als thuisblijfmama. Tot de volgende keer!
