Ik ben gezegend met twee prachtige mensjes. Een meisje en een jongen die alles voor mij betekenen, ze zijn het beste wat me is overkomen, het mooiste wat ik ooit gemaakt heb. Ik kan me niet inbeelden hoe het zonder hen zou zijn en dat terwijl de jongste pas twee maandjes jong is.
Het is nu 3.00 ’s nachts en ik ben al een uur bezig om de baby koest te houden, zodat de oudste rustig slapen kan. Of eigenlijk dat ze niet ook wakker wordt, zoals gisteren. Dit is mijn leven nu. Overdag sleep ik mezelf voort met koffie en powernaps en de gedachte aan een lange nachtrust, want dat doorslapen moet toch een keer lukken? En ’s nachts, als iedereen slaapt behalve ik en mijn schreeuwerige en nooit verzadigde baby, denk ik na over de volgende dag, waar ik weer een aantal powernapjes inplannen kan.
Het leven met twee kinderen, twee jonge kinderen is zo anders dan dat ik me had voorgesteld. Natuurlijk had ik niet verwacht dat het alleen maar rozengeur en maneschijn zou zijn. Ik wist wel dat het hard werken was, maar zo hard werken… Nee, het valt me zwaar en dat is vervelend om toe te geven, want op hetzelfde moment weet ik dat het een wonder en een voorrecht is om moeder van deze twee kleintjes te zijn.
Ze zeggen wel eens, of eigenlijk zei Kim-Lian van der Meij het; “één kind is een accessoire, twee kinderen is een gezin.” Het klinkt fout en bruut, maar ik kan het beamen, ik begrijp nu wat ze bedoelt. Want opeens moet je rekening houden met twee mensjes en die twee mensjes moeten onderling ook weer rekening houden met elkaar. Zo werkt dat in een gezin.
En moeder zijn van zo’n gezin, is wel even wennen. Want hoe kan ik de baby rustig voeden als de peuter ondertussen allerlei fratsen uithaalt? Uiteraard zijn er verschillende oplossingen, maar hoe los je het op als ze besluit om midden in de kamer haar poepluier uit te trekken en in de rondte te zwaaien?
Er is altijd reuring, er is altijd wel iets te doen. Als de baby slaapt, is de peuter wakker. Als de peuter slaapt, is de baby wakker. Als mama slaapt, is er ook altijd wel één wakker.
Wanneer je denkt even rustig je koffie te drinken, wil de peuter een spelletje doen. Wanneer je denkt even naar de wc te gaan, krijgt de baby ook acute kramp.
Ik weet het, mijn kleintjes zijn klein en dit gaat voorbij. De peuter wordt een kleuter en de baby wordt een peuter. En uiteindelijk worden het zelfstandig nadenkende volwassenen, althans dat is het doel.
Maar voor nu ben ik een moeder van een peuter en een baby en damn, wat is dit een voorrecht. Maar damn, wat is het ook zwaar!
Afbeelding: Shutterstock
Update 2016/2022
Herkenbaar! Mijn oudste is bijna 4 en de jongste net 1, en het is druk. Heel druk haha!
Zo herkenbaar en zo fijn dat er iemand is die dit goed kan verwoorden naar hoe het in de werkelijkheid is! Ik voelde mij soms echt schuldig omdat ik het helemaal niet leuk vond of niet van kon genieten want ik was zoooo druk en zooo moe! Nu is mijn zoon 2,5 en dochter lief bijna 7 maanden en bevinden wij ons al een tijdje in rustig vaarwater! Heerlijk!! We kunnen nu echt van ons gezin genieten!
Heel herkenbaar, bij de geboorte van mijn jongste had ik nog eentje van 2 en eentje van 4. Dat waren hele drukke tijden. Inmiddels zijn ze 7, 9 en 11 jaar. En die drukke tijd was ik alweer bijna vergeten. Maar wat is het leuk om.kinderen te zien opgroeien ! En ja, het zal steeds makkelijker worden. Iedere periode heeft zo zijn charme.