Het was ongeveer een klein half jaar na de diagnose ‘burn-out’ dat ik mijn haarborstel begon te beschouwen als mijn grootste vijand. Normaal haalde ik er een paar niet alarmerende aantal haren uit na een dagelijkse ontklit beurt, echter mijn handpalm raakte steeds voller met haren die het plots hadden opgegeven.
Een verandering van seizoenen, oftewel de rui zoals ik mezelf voorhield. Een korte Google sessie had mij bijna een hartaanval bezorg, want Google ‘stress’ en ‘haren’ en de meest ernstige verhalen en foto’s komen boven. Nu is Google sowieso niet meer mijn eerste toevlucht nadat ik een half uur na mijn moeders diagnose ‘longkanker’ op dodelijk was gestuit een vooruitzicht dat zij pas een week en vele onderzoeken later kreeg te horen, maar dat terzijde.
Dat het ernstig was (niet te vergelijken met de laatste zin hierboven) bleek wel nadat ik wekenlang de borstel negerend met een recept werd weggestuurd door de huisarts. Inmiddels nog maar een halve haardos en vele kale plekken rijker, moest mijn stress reactie worden getemperd met een speciale Ketanol shampoo, die ik twee keer in de week zorgvuldig 5 minuten moest laten intrekken op de aangedane hoofdhuid.
Dat ook een shampoo een extreme stress reactie niet kan verdoezelen bleek een feit. Pas na voorschrijven van een supplement door de homeopaat kwam er een kentering; er bleef steeds minder haar in de vernietigende grepen van mijn borstel hangen. Ook vond ik geen wimpers meer op het kussen. Er was een wapenstilstand tussen stress en ondergetekende.
Inmiddels verschijnen de eerste plukken in het slagveld dat haaruitval heet. Krullend; niet sexy a la Katja Schuurman, maar eigenwijs fier tegen de richting ingroeiend. Vaak grijs alsof ze mij er aan willen herinneren dat ik ze 1 voor 1 heb verdiend na veel onzekerheid en tranen. En ik denk aan hen die moeten dealen met een haarziekte of haar verliezen door chemo of andere ingrijpende medicatie. Geen keuze. Je haar verliezen is een hele grote stap in je zelfbeeld heb ik ondervonden, maar ik had al bijna de stap gezet naar kaal. Want wie jij bent heeft niets te maken met je uiterlijk, maar de persoon die in dat jasje zit. Met of zonder haar.
Ik heb nog een aantal jaren tegoed voordat het weer is bijgegroeid. En wie weet wat er onderweg nog gebeurd in de rollercoaster die burn-out heet. De komende winter draag ik vaker een muts niet om het te verdoezelen, maar omdat mijn hoofd zo snel koud is. En ik spaar uit op de kapper waar ik voorlopig toch niet meer kom voor een driemaandelijkse verf- en knipbeurt. Alles heeft zijn voordelen ja zelfs stress dat mij leert stil te staan en te beseffen dat niet alles vanzelfsprekend is.
Note; het aantal burn-outs is zeer sterk gestegen zoals de Volkskrant op 15 november jongstleden al vermelde. ’15 procent van de Nederlandse vrouwen zegt een burn-out te hebben of te hebben gehad. Twee jaar geleden was dit nog 9,4 procent. Het aantal opgebrande of overspannen mannen steeg in diezelfde periode van 6 naar 9 procent.’ Voor het volledige artikel lees hier.
Afbeelding: Shutterstock