Champagne
“Hierbij ons voorstel! En, als akkoord kan je per de eerste beginnen.”
Yes, champagne!!! Na een zeer lange zoektocht heb ik die (hopelijk) perfecte baan gevonden! En direct schiet ik in de stress. Nou ja, andere stress dan. Niet meer de ik-wil-een-baan stress, maar de ik-moet-als-een-gek-opvang-gaan-regelen stress.
Are you kidding me?
Automatisch zoek ik naar de mailtjes van de Buiten Schoolse Opvang waar ik ons twee jaar geleden ooit eens voor had aangemeld. Check, en bellen. Wat? Er zijn nog steeds drie wachtende kinderen voor ons? Op een woensdag? Je weet wel, die minst populaire dag van de week?
Fuck, ja Fuck! Oké, snel die andere bellen! Wat? Hebben jullie besloten dat die nieuwe locatie nog niet ophaalt bij de school omdat mijn kind dan de enige is van deze school. Oké, wel bij die andere locatie! Hmmm, dat is wel een behoorlijk eind uit de richting. Nou, doe dan maar! Alleen op vrijdag? Maar ik heb minstens drie dagen opvang nodig!
Jaha, ik was even vergeten dat ik in Amsterdam woonde! Oké, denk! Oppasjes bellen… In mijn studententijd had ik zeeën van tijd doordeweeks, jij echt niet? Niemand?
Aaaaah, gastouders! Hé, had ik eerder moeten bedenken! Krijg je nog toeslag ook, super! Ajh, niets in de buurt! Nou, die ligt soort van een beetje op de route. Super, ze kan! Hop kind op de fiets en even kennis maken… Kind na 45 minuten: “Mama, ik heb alles weer opgeruimd, zullen we gaan?”. En schatje, hoe vond je het? “Ja, ze is wel lief… en waar kan ik anders heen”. Euh juist, dit gaan we dus zeker niet doen! En omg wat was dat ver fietsen.
Wat leuk mam, dat jullie 3 weken op wereldreis gaan! Precies wanneer ik dan net start, vriendlief op zakenreis is en het ook nog eens vakantie is. Nee joh mam, ik regel het wel! Komt goed! Shit shit shit shit.
Ah, jullie gaan ook op vakantie! Ow maar relaxt dat jullie hem mee willen nemen. Het is dan alleen geen vakantie meer, maar dat zijn details. Hij zal het fantastisch vinden. Ah, we moeten ‘m dan wel komen ophalen… met vliegtuig! Oké, we can do this! Nee, dit is echt niet praktisch. Maar super lief dat ze het aanbieden.
Adem in, adem uit! Het schema is bijna rond… Wie had dat gedacht? Ik, die een soort professionele planning aan het bouwen ben. Het is een baan op zichzelf!
Echt, is het 1 april of zo? Een studiedag bij een opvang? Precies in mijn eerste werkweek? De eerste keer voor de kleine? Wat probeert deze wereld mij te vertellen? Eerst een aspirientje, het is nog te vroeg voor wijn!
Een maand later…
Whoehoe! Door mijn proeftijd heen…. Met alle dank aan onze ouders die met me mee hebben gedacht en flexibel de kinderen hebben opgevangen! Dank aan mijn zusje die als vliegende keep de maand heeft gered. Dank aan alle mama’s van vriendjes waarmee ik een speeldate heb kunnen plannen. En lief, wat fijn dat jij nog vakantiedagen over had… we hebben het gered!
Vanmorgen…
“Door wie word ik vandaag opgehaald?” – Euhm juist!
Afbeelding: Shutterstock
Niet alleen in de grote stad heb je daar last van. Ook in het dorp waar ik woon is geen geschikte opvang te vinden. Dat is de rede dat ik maar twee dagen per week kan werken. De enige twee dagen dat mijn (schoon)ouders op kunnen passen….