Ik ben een thuisblijfmoeder. Of zoiets. Sommige noemen het een thuiswerkende moeder, aangezien ik niet alleen maar moeder kan zijn en ik er allerlei dingen bij moet doen. Zoals schrijven enzo. Maar op de eerste plaats komen de kleintjes, dus misschien ben ik dan toch gewoon thuisblijfmoeder.
Thuisblijfmoeder zijn is best zwaar. Soms. Überhaupt moeder zijn is zwaar. Soms. En daarom kan het geen kwaad om jezelf af en toe een leugentje om eigen bestwil te vertellen. Want als we dat niet doen, dan grijpen we waarschijnlijk om 10.00 ’s morgens al naar de fles (en nee, niet de appelsap fles) en leggen we onszelf in een foetushouding terug in bed.
En daar wordt niemand beter van. Dus dat doen we niet.
We pakken onszelf bij elkaar, we vermannen ons (belachelijke uitdrukking zeg, ik hoor liever ‘we vervrouwen ons’) en we liegen tegen onszelf de hele dag bij elkaar om het een beetje dragelijk te maken.
– Ik zie er prima uit in deze grote sweater en joggingbroek.
– Ik ben overigens sowieso nog heel cool en tof, zelfs mét snot en kwijl aan mijn mouw.
– Ik ga straks even de was wegwerken. Of morgen. Of ik wacht wel tot de kinderen op zichzelf wonen.
– Ik ben niet moe. Echt helemaal niet.
– Het is prima dat de kleintjes iets later naar bed gaan vandaag, ze slapen morgen wel uit.
– Misschien dat de kinderen vanavond wel bietjes lusten.
– Ik heb echt zoete kinderen. Ze zitten alleen soms in een fase. Een fase die ongeveer een kwart eeuw duurt.
– Ik ga even rustig zitten, want de kleintjes spelen nu zo lief met elkaar.
– Ik ga vandaag een rondje hardlopen.
– Ik ga vandaag een keer alleen douchen.
– Ik ga vandaag het hele huis schoonmaken en schoon houden.
– Ik neem één stukje chocolade.
– Ik neem één wijntje.
– We gaan vandaag gezellig een dagje spelletjes doen met elkaar.
– En de telefoons leggen we weg.
– En we kijken vandaag ook een dagje geen Netflix.
– Ik zie mijn vriendinnen meer dan genoeg.
– En de man en ik hebben ook voldoende tijd samen. Ik bedoel, we zijn laatst nog samen een nachtje weg geweest. Twee jaar geleden.
– Ik vind eten koken voor mijn gezin zo leuk.
– Ik mis mijn leven voor de kinderen helemáál niet. Dat was zo leeg… Alleen maar gevuld met vrije tijd, leuke dingen doen en nog meer van die nietszeggende belevenissen.
En zo gaat er weer een dag voorbij. Soms.
Afbeelding: Shutterstock
Ik ben geen mama [wel oppas]
Maar zelfs zonder het kinderaspect zijn sommige dingen herkenbaar .. xD
Wat ben je toch een goede blog schrijfster