Je wordt makkelijker…

Naarmate je meer kinderen krijgt, word je als moeder in je doen en laten steeds makkelijker. Volgens mij is dat een feit. Het is voor mij in ieder geval een feit.

Als iemand mij nu om advies vraagt over de opvoeding, oké dat gebeurt eigenlijk nooit, dan kan ik geen zinnig antwoord geven. Behalve dat ze een paar jaar te laat zijn met advies vragen, dat hadden ze namelijk beter bij de eerste kunnen doen. Toen ik alles nog onder controle had.

Juiste manier van opvoeden

Bij mijn eerste kind volgde ik namelijk serieus richtlijnen, in mijn ogen de juiste manier van opvoeden. Er was namelijk ook een minder juiste manier. Nu weet ik, drie kinderen verder, dat de juiste manier van opvoeden een onhaalbare en uitputtende zaak is en dat het leven je dwingt om los te laten. Het is de enige manier.

Of ik ben mijn principes gaandeweg verloren.

Of ik ben heel lui geworden. Dat kan ook.

Om maar te beginnen met het altijd rustig blijven praten. Ik geloofde niet in schreeuwen. Ik geloof er nog steeds niet in, toch gebeurt het. Als je één kleintje hebt, is het zo veel makkelijker om rustig te blijven communiceren. Er is ook gewoon niemand anders die aan je hersenen krabt, of in je irritatie-zone zit. 

Of thuis blijven omdat je kleintje moet slapen. Bij een eerste kind hou je misschien nog wat rekening met de slaapjes en plan je je afspraken eromheen. Een derde? Die pleurde vanzelf wel een keer om als ze moe werd. Als ik daar ook nog rekening mee moest gaan houden, had ik echt geen leven meer. Middagslaapjes deed ze maar in de auto, of op de bank, of in de buggy, of gewoon op de grond…

Nog een paar voorbeeldjes:

Maaltijden

Het eerste kind voer je met een speciaal lepeltje tot een jaar of twee. Tjoeketjoek… Een derde krijgt de fles, ondersteund door een teddybeer in de wipper. En werkt ze met acht maanden haar maaltijd nog niet zelf naar binnen? Daar moet wat op verzonnen worden.

En

Uitgebreid in de keuken staan voor de biologische worteltjes maaltijd, dat doe je voor je eerste. Bij een derde, lolly als lunch? Oké.

Klimmen en klauteren

De eerste werd overal vanaf gehaald zodra het een halve meter hoog was. Een derde is voor haar eerste jaar al 88x van de bank afgemieterd en dan realiseer je je dat kinderen eigenlijk best stevig en flexibel zijn. Ja hoor, klim maar op het aanrecht, dat kun je best.

Luiers

De eerste krijgt elke twee uur een schone luier, behalve als ze gepoept heeft, dan gebeurt het natuurlijk meteen. Bij een derde kom je er aan het einde van de dag achter dat er iets op haar enkels hangt. Oh, het is de luier, ja die had je wel een keer kunnen verschonen… Nou ja, dat scheelt weer.

Sociale vaardigheden

Als je eerste kleintje een ander kind slaat, wegduwt of iets afpakt, staat de wereld even stil. Het gevoel van falen als moeder gaat door merg en been en je verontschuldigt je voor je eigen kind. Je derde kleintje die een ander kind slaat, wegduwt of iets afpakt… Ja hallo, daar is ze zelf verantwoordelijk voor hoor! Ik ga geen excuses maken, ik draai me even om.

Drie kinderen, ik kan mij niet voorstellen dat je niet makkelijker wordt.

Of ik heb echt geen principes meer. Of echt geen energie. Kies jij maar.