Vind je het nou niet jammer dat je geen meisje hebt?

Afbeelding: Shutterstock

Vroeger, toen ik zelf nog kind was, was ik ervan overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Dat was voor mij eigenlijk net zo vanzelfsprekend als dat ik moeder zou worden. Op die leeftijd denk je nog helemaal niet na over eventuele problemen met zwanger worden enzovoort. Ik voerde hele gesprekken met mijn toekomstige dochter, plande leuke uitjes en zou elke dag mooie vlechten in haar haren maken. 

Moeder ben ik inderdaad geworden, maar niet van een meisje. Wel van twee heerlijke jongens. Ik ben helemaal compleet met ze en een derde kindje gaat er zeker niet komen. Zelfs niet als ik de garantie zou hebben dat het een meisje is, dat mijn lijf een derde zwangerschap goed doorstaat en dat ik een gezin van drie kinderen zomaar kan managen. Als ik zie hoeveel moeite, energie, tijd, en ruimte twee kinderen al ‘kosten’ weet ik echt niet waar ik een eventuele nummer drie nog zou moeten plaatsen. Eigenlijk ben ik soms best jaloers op die moeders die dat allemaal maar doen, kunnen en regelen. 

Toen ik zwanger was van de tweede, vertelde de echoscopist me dat het wederom een jongetje zou zijn. Ik geloofde hem eerst niet. Ik was zo overtuigd van het feit dat het een meisje zou zijn. Het klopte niet, dat piemeltje zou op miraculeuze wijze nog wel verdwijnen. Want dit was een dochter. Toch? Het was voor mij best even slikken en daar schaam ik me niet voor. Ik doe mijn kind daar niet mee tekort, ik houd daarom niet minder van mijn kind en ik ben hartstikke blij met hem. Het was gewoon een idee/beeld van 20 jaar wat zomaar ineens uit elkaar spatte. Gelukkig verdween het piemeltje niet en werd er een prachtig, mooi, gaaf jongetje geboren. En ja… het is echt een jongetje. Zonder twijfel. Druk, baldadig, stoer en gek op alles wat veel jongens leuk vinden. Superhelden, play-station en Lego, heel veel Lego.

Ik beken heel eerlijk, dat ik soms best nog wel eens ‘verlang’ naar een meisje. Zeker als de Lego over de hele tafel uitgestald ligt, de PlayStation in gebruik is of ik weer achterna gezeten word door een Hulk of Superman. Als ik al die leuke meidenkleding zie hangen of als ik van vriendinnen hoor dat ze een leuke prinsessenparty hebben gehouden voor hun prinsesje. Maar mijn kind is gelukkig met zijn jongetjes-lijf en ik ben maar wat blij met hem. Ik houd van hem om wie hij is en om hoe hij doet. Piemeltje of niet, hij blijft mijn kindje van wie ik ontzettend veel houd!