Ik ging laatst bij een vriendin op bezoek en veegde met mijn vinger over de rand van de kast. Een laag stof verscheen er op mijn vinger. Toen ik naar haar slaapkamer ging, constateerde ik een stapel was op de grond en zag dat haar bed niet was opgemaakt. Ik checkte haar wasmachine, of deze wel gevuld was, maar trof drie volle wasmanden vóór de wasmachine aan. Ook rook ik even aan haar haar, of ze dat onlangs nog wel gewassen had. En ik controleerde haar kleding op vlekken.
NEE NATUURLIJK DEED IK DAT NIET!
Niet alleen omdat ik geen creep ben. Het zou ook nooit in mij opkomen om op deze manier het huis en het leven van mijn vriendin te beoordelen. Als ik haar bezoek, dan kom ik daar voor haar. Niet voor haar huishouden, die wel of niet op orde is.
Ik heb geen oordeel over hoe lang het geleden is dat ze haar haren gewassen heeft. Ik heb geen interesse in het beoordelen over de stof op haar kastrandjes of de hoopjes was in de slaapkamer. Al deed ze de deur open met hangende borsten in een veel te groot shirt van haar man. Al zaten haar haren in een knot en is het beetje make-up van de dag daarvoor. Het maakt mij niet uit.
Ik kom voor haar. En voor haar koffie.
Ik wil weten hoe het met haar gaat, niet met haar huishouden. Ik wil weten of ze gelukkig is, ik wil weten waar ze mee bezig is, ik wil weten of ik haar ergens mee helpen kan.
Moeders kunnen elkaar zo goed beoordelen. En zelfs veroordelen. Maar waarom zouden we elkaar niet iets meer helpen, in plaats van afkraken.
Een moeder is niet haar huishouden. Een moeder is niet hoe ze eruit ziet. Een moeder is een vrouw die ups en downs doormaakt. Die af en toe wat steun kan gebruiken. Die af en toe een koffie-date nodig heeft. Of een wijnavond. En daar kom ik voor. Voor jou, voor je verhalen en indien nodig voor je vraag om hulp.
Afbeelding: Antonio Guillem/Shutterstock