Het grote gezin, volgens het CBS gezinnen met 3 of meer kinderen, wordt steeds minder populair. Hier zijn verschillende redenen voor te bedenken.
Voordat de verzorgingsstaat in Nederland werd geïntroduceerd was het hebben van veel kinderen de verzekering voor verzorging op je oude dag. Zonder WW, AOW, VUT, AWBZ, ANWB en weet ik wat voor fantastische voorzieningen we tegenwoordig allemaal hebben, was je op je nakomelingen aangewezen om voor je te zorgen als je het zelf niet meer kon. Ook kon je, vanwege de vele ziektes en hoge kindersterfte, er nog wel eens één verliezen en om dan toch verzekerd te zijn van die verzorging kon je maar beter een buffertje inbouwen. In bepaalde regio’s speelde ook mee dat als je als getrouwd stel niet genoeg kinderen kreeg de pastoor nog wel eens op bezoek kon komen.
Tegenwoordig leven we in één van de rijkste landen van de wereld en is onze verzorging bij ouderdom en arbeidsongeschiktheid goed geregeld. Al is het natuurlijk nog steeds fijn als er op je oude dag nog iemand bij je op bezoek komt.
Ook de pastoor gaat steeds minder langs de deuren, al schijnt dit in bepaalde gebieden nog steeds voor te komen.
Toch blijft het een lastig onderwerp hoeveel kinderen je wilt, want wanneer is het genoeg? Ga je voor een groot gezin of is twee genoeg?
Voor de papa is dit toch vaak een praktische overweging. Hoeveel kamers heb ik in mijn huis, hoeveel plek heb ik in mijn auto. Hoeveel geld heb ik te besteden aan luiers, eten, schoenen, studie en alle andere kosten die bij het hebben van (veel) kinderen komen kijken.
Bij vrouwen spelen weer hele andere overwegingen een rol, waar wij als man slechts naar kunnen gissen, en zo kan het gebeuren dat als nummer 2 uit de babyfase is opeens de vraag gesteld wordt: “Zullen we er nog eentje doen?”
Om dit soort vragen voor te zijn heb ik een tip.
Afgelopen weekend waren wij namelijk een groot gezin. We waren met 3 stellen en 7 kinderen een weekend weg in een groot huis. Laat ik voorop stellen dat het een zeer geslaagd weekend was met veel lachen, plezier, goede gesprekken, wijn, en lekker en veel eten.
Maar zeven kinderen in één huis brengt de nodige herrie, geschreeuw, ruzie, onderhandelen, goed maken, corrigeren en opvoeden met zich mee.
En als je dan weer thuis bent, je twee schatjes heerlijk liggen te slapen, de rust is weergekeerd en je elkaar aan kijkt weet je het zeker:
Voor ons geen groot gezin!