Een derde kind… Ja of nee?

Zal ik nog voor een derde kindje gaan of niet? Regelmatig krijg ik de vraag hoe het nou is om moeder te zijn van drie kinderen. Ik kan daar uren over lullen, negatief ‘Een derde? Zou je dat nou wel doen?’ dan denk ik nee, alleen die zwangerschap van een derde al. Maar ook positief. Ja echt. En die positieve kant zal ik vandaag eens belichten. Want een derde kleintje kan ik iedereen aanraden!

Voor we verder gaan… Laat ik even voorop stellen dat als je zeer content, gelukkig en compleet bent met twee kleintjes, je daar niets meer aan moet doen en lekker zo verder leven!

Een derde kind, wel of niet?

Maar ben jij die moeder die twijfelt, zich nog niet ‘compleet’ voelt of gewoon een beetje gek is en aan Google vraagt of je wel of niet voor een derde moet gaan? Lees dan gerust verder.

Hoewel ik denk dat als je aan Google vraagt of je een derde kind zou willen, je het antwoord allang weet. Maar dat terzijde.

De chaotisch hysterische wereld met drie kinderen

Over ruim een maand wordt mijn jongste vier jaar. Het waren vier chaotische jaren, hysterische jaren. Ze noemen het tropenjaren, hoewel ik bij de term tropenjaren altijd een beeld had van een zonnig relaxed wit strand met palmboompjes en hangmatjes, bleek de realiteit een stampvol strand bij Zandvoort aan zee met een donderbui op komst. Dat is wat ze bedoelen met tropenjaren, een beetje gek eigenlijk. Hoe dan ook, ik neem na drie kinderen afscheid van de tropenjaren.

En toch is er geen moment geweest dat ik er spijt van had dat ik in deze chaotisch hysterische wereld stapte. Je snapt, ik heb alle slapeloze nachten, het missen van een derde hand en (mijn eigen) hysterische huilbuien uit mijn geheugen gewist.

En nu, na bijna vier jaar met drie kleintjes, kan ik ik zeggen dat het heerlijk is om moeder te zijn van zes kleffe handjes, drie snotneusjes, zes stralende oogjes, drie om op te vreten spekbuikjes en drie eigen(wijze) persoonlijkheidjes.

Een derde kind? Ja!

Maar even serieus en alle gekheid op een stokje, het hebben van drie kinderen is echt heel leuk. Er is altijd wel iemand om mee te kletsen, altijd iemand om mee te knuffelen, altijd iemand om mee te discussiëren. Dus vraag je je af of je wel of niet voor een derde kind moet gaan? Bedenk dan dat het leven met drie kleintjes nooit saai is.

Het is misschien wat chaotisch en hectisch, maar er is altijd wel wat te doen. Eén op één tijd is ook zo fijn, zo speciaal. Het hebben van drie kinderen leert je loslaten. Loslaten wat niet haalbaar meer lijkt te zijn. Een schoon huis, een vol sociaal leven, er financieel lekker bij zitten, alles piekfijn in orde, onhaalbaar. Loslaten en het imperfecte omarmen is je enige optie.

Imperfect, het heeft zo z’n voordelen.

Het hebben van drie kleintjes is een zeer goed excuus als je ergens te laat aan komt, als je hoofd er als een Godzilla uitziet of wanneer je gewoon geen zin hebt.

Ja, omarm het leven met drie kinderen. Voel, geniet, bewonder! Voor je het weet komen er aan die tropenjaren een einde en is er geen excuus meer. En ik weet het, vier jaar worden betekent niet dat ze op hun eigen benen moeten staan. Ze hebben mij nog steeds nodig, zo een jaar of dertig. Maar ik denk wel dat de eerste vier jaren met drie kleintjes de cruciale jaren zijn.

Minpunten van een derde kind, het moet gezegd worden

Je kunt de minpunten van een derde kleintje niet negeren, want uiteindelijk negeert het jou ook niet. Je huis is altijd vol, je hoofd is altijd vol, je armen zijn altijd vol, er is weinig tijd voor jezelf.

Maar buiten het feit dat een derde kind af en toe echt zwaar is en er heel veel meer bezwaren zouden kunnen zijn, is het geweldig! En zou ik het nooit hebben willen missen.

Dus als je het mij vraagt…

Een derde kind? Ja!

Afbeelding derde kind: Shutterstock
Update 2016/2023