Wel of geen kinderen?
Wel of geen carrière?
Ben ik wel genoeg thuis?
Ben ik teveel thuis?
Kom ik blij thuis van mijn werk of ben ik vrolijker als ik niet werk?
Is dit alles?
Komen we rond als ik parttime ga werken?
Moeten we niet verhuizen voor ruimte en rust?
Trekken we ze niet uit hun vertrouwde omgeving als we gaan verhuizen?
Ben ik blij als we verhuizen?
Doe ik ze tekort?
Slepen we ze niet te veel met ze?
Geef ik ze wel genoeg uitdaging?
Ben ik nog wel tevreden?
Het zijn allemaal vragen en dilemma’s die dagelijks door mijn hoofd vliegen! Ik heb soms het gevoel dat ik alle mogelijke scenario’s heb bewandeld voor ik een keuze maak waar ik dan nog weken zelf maanden over twijfel. Het doel; iedereen zo happy mogelijk houden.
Ik wik en weeg wat af, maar begin ook steeds meer te zien dat dit een vrouwen dingetje is. Het lijkt wel of mannen gewoon iets kiezen en dan pas kijken hoe ze de zelf gecreëerde problemen kunnen oplossen. Een bevriend recruitertje vertelde me laatst nog dat hun bedrijf de salesterm “Don’t pich the Bitch” hiervoor gebruiken. Omdat vrouwen graag alles willen afwegen en goedkeuring zoeken en dus moeilijker te sturen zijn.
Maar, het lijkt ook wel een soort 30ers dilemma te zijn. Ik zie veel moeders om me heen die vraagtekens hebben bij het werk wat ze doen en de hoeveelheid ervan. We willen graag meer thuis zijn, maar dat betekent vaak voor een baan kiezen die minder betaald of minder uitdagend is. Maar we zijn ook geëmancipeerd en willen graag zelfstandig zijn.
En ja natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar ik vind het heel erg fijn dat ik voor de verandering eens niet de uitzondering ben! Alhoewel?