Net als velen ben ik ook zo’n moeder die viel voor alle pro-praatjes rondom borstvoeding. Wie zegt er nou ‘nee’ tegen al die voordelen voor je kind? Minder kans op dit en dat. Om nog maar te zwijgen over de slanke lijn die je er van zou krijgen. Het zou voor het eerst in jaren zijn, maar toch…
Minder kans op borstkanker, yes, ik ga er voor!
Met een gevolgde cursus (die kwam toch voorbij, dus waarom niet) en melkapparaten in de aanslag was ik er helemaal klaar voor.
Dacht ik.
Uiteraard had ik natuurlijk niet kunnen voorspellen dat ik een ziekenhuis melkmoeder zou worden. Met geen kind in de buurt de eerste drupjes er uit kolven was geen feest. Jemig wat duurt dat allemachtig lang. Daar heb je als net bevallen vrouw in het ziekenhuis toch helemaal geen tijd voor?
Tussen krampachtig en pijnlijk uit bed komen om te wassen en aan te kleden, poepluiers, badderen en weer aankleden van de baby, aanleggen (ja zo noemen ze het koppelen van de baby aan de tiet), zelf eten en de nodige kraamvisite heb je daar toch helemaal geen tijd voor!
En, o ja, tussendoor nog even herstellen van, wat ik heb begrepen, een zware operatie. De altijd tussen-neus-en-lippen-door-genoemde keizersnede.
Vervolgens zou je denken dat het hongerige mormel wel gewoon drinken wil, maar niets is minder waar. Het aanleggen leek wel met meetkundige precisie te moeten. Het warme moeder-kind moment ervoer ik voornamelijk als een ongemakkelijk geworstel wat beloond werd met pijn. Borstontstekingen met hoge koorts op onmogelijke momenten en slechts bewondering voor je enorme voorgevel in plaats van een beetje begrip van mijn liefhebbende wederhelft.
Bij de tepelhoedjes ben ik de charme van het borstvoeding geven, volledig verloren. Het raakte onzekerheden waarvan ik niet eens wist dat ik ze bezat. Wel genoeg gedronken of niet. Hoe dan ook, ik doe het vast niet goed. Maar alles voor mijn kind dus ploeterde ik door op een manier waarbij zelfs de lactatiekundige er geen brood meer in zag.
Elke dag besloot ik om morgen te stoppen.
Dus voor alle aankomende melkmoeders: zou ik je adviseren om borstvoeding te geven? Tiet of niet? Dat moet je zelf weten. Hoe goed het is en de voordelen: het is allemaal waar. Alleen kun je nu niet meer zeggen dat ik je niet gewaarschuwd heb voor alle mogelijk ‘fijne’ bijkomstigheden. Beter goed voorbereid dan overdonderd worden door tepelhoedjes.
Het gaat vast bij iedereen anders, maar ik doe het na twee keer in ieder geval niet nog een keer!
Ik heb enorm respect voor mama’s die dit doen. Echt wel.
Ik ben er heel eerlijk in, ik heb vanaf dag 1 flessenvoeding gegeven. Ik zag mezelf dat echt allemaal niet doen na een zware keizersnede en tijdens een moeilijk herstel. Dan was ik liever een ontspannen, snel herstelde moeder voor mijn zoontje dan een kapotte, gestresseerde kip (want zo zou ik me echt wel gevoeld hebben) 😀
Dat borstvoeding het beste is voor je kind, tja… is dat zo? Kan zijn. Ik weet het niet, ik kan het niet echt vergelijken, hè 😉 Al wat ik weet is dat ik hier een beer van een zoon heb rondlopen die kerngezond is ook al is ie de eerste maanden grootgebracht met flesjes. Maar volgens mij is dat allemaal toch wel afhankelijk van kind tot kind ook 😉
En zoals je zegt: iedere vrouw moet dit gewoon voor zichzelf uitmaken. Uiteindelijk moet zij het doen en moet zij zich er goed bij voelen 😉
Dank voor je respect Anneke. Ook respect voor jouw keus! Misschien in jouw herkenbare situatie wel de meest verstandige! Niet afhankelijk van kind tot kind, aar ook van vrouw tot vrouw ;-).