De kraamweek

De kraamtijd is een bijzondere tijd, dat weten we allemaal. Want wat er zo bijzonder aan is, is dat er binnen een korte tijd meer emoties door je lijf gieren dan in heel je pubertijd bij elkaar. Je huilt, je lacht, je huilt, je verwondert, je baalt, je lacht, je huilt, je voelt je hopeloos, je verwondert je nog meer, je vreest, je kan de hele wereld aan, je ziet het niet meer zitten, je huilt, je lacht.

En dát allemaal in één week.

Dag 1. Ik kan de hele wereld aan!

Een dag om nooit te vergeten, je hebt namelijk een baby op deze aardkloot neergezet. En niet zomaar een baby, nee de mooiste, slimste, knapste en meest geweldige baby ooit. En daarnaast was jouw bevalling niet zomaar een bevalling, nee het was de meest zware, langste, heftigste, gecompliceerde, makkelijkste en snelste bevalling ooit! Ondanks dat je zojuist een marathon zonder training hebt afgelegd en je nog kampt met pijn en uitputting, zit je vol adrenaline en ben je vol verwondering en euforisch over je eigen baby met tien vingertjes, tien teentjes en een gezichtje met een neusje. Dít mensen, dit komt uit mij! Dit zat negen maanden lang in mijn buik!

Kijk nou toch!!!

Dag 2. Ik zei het toch, mijn baby is geweldig! 

Eigenlijk beleef je op dag twee nog een keer dag een, maar dan een mildere versie. De eerste nacht zit erop. Ondanks dat je 88x wakker werd en 36x een luier hebt verschoont, was het een goede nacht! Want wow, de baby sliep al 4 uur door! De verwondering zit nog steeds in je lijf en de adrenaline ook. Je vraagt je af wat iedereen toch zit te zeuren over hoe zwaar het leven met een baby toch wel niet is. Het leven is goed, mooi en prachtig!

En mensen, kijk nou toch eens! Is het niet het allermooiste mensje wat er is? Ja toch?

Dag 3. Ik knijp je in je testikels! 

De dag dat je wakker wordt, naar beneden kijkt en onwijze melkzwabbers (grote volle borsten) ziet, oh ja én een doorweekt shirt. Welke melkkoe is er in jouw lichaam gekropen? Het gevoel alsof je elk moment een melkexplosie kan veroorzaken zit hoog en man, wat doen die kanonnen pijn! Het enig wat zou helpen is de baby aanleggen, maar die zuigt alsof hij tegelijkertijd een piercing met een centimeter doorsnee door je tepel heen ramt.

Je probeert de kersverse vader uit te leggen hoe je je voelt, maar die heeft alleen maar oog en bewondering voor die gigantische jetsers. Bewondering kun je niet waarderen en je hebt plotseling de onweerstaanbare behoefte om knetterhard in zijn testikels te knijpen zodat hij eens zal voelen wat jij voelt en wellicht zal een tweede keer van dit daarmee voorkomen kunnen worden.

Baby waarom huil je? Heb je honger? Drink dan gewoon die tiet even leeg! Auw, nee dit doet pijn! Je voelt je langzaamaan veranderen in een of andere tiran.

Dag 4. De kraamtranen.

De dag dat je realiseert wat er allemaal wel niet gebeurd is. Je bent bevallen, je kon de hele wereld aan en je veranderde in een tiran. En nu ben je zó gevoelig,  dat je alleen nog maar huilend kan reageren op alles wat er tegen je gezegd wordt.

„Zal ik een lekkere fruitsalade voor je maken?”, vraagt de kraamverzorgster.

„Jaaaaa *huil*, dat heb ik echt zooo nodig, je bent zo ontzettend lief!”, antwoord jij.

En opeens realiseer je je dat die kerel van je nog geen eens een bosje bloemen voor je gekocht heeft. Bloemen! In godsnaam, geef me bloemen! Kan er niet eens een bloemetje vanaf? Ik heb negen maanden lang lopen sjouwen met het resultaat van jouw zaad, vervolgens is het zo groot geworden dat het niet meer op een normale manier naar buiten kon. Nee, het was alsof je een basketbal door een muizenhol moest stampen en wonder boven wonder kwam die basketbal er ongeschonden doorheen! En jij, jij de aanstichter van dit alles heeft nog niet eens een bosje bloemen voor mij gekocht! *Huil*

„Zal ik je bed even lekker verschonen?”, vraagt de kraamverzorgster.

„Jaaaaa *huil*, dat heb ik echt zooo nodig! Wat ben je toch geweldig!

Er is niet anders wat je kunt doen, dan wachten… Wachten tot deze dag weer voorbij gaat. En geloof me, het gaat voorbij! Je gaat je weer normaal voelen. En vaders: het ligt niet aan jullie, nou ja… een beetje dan. Maar wees lief voor haar, geef geen antwoord op vervelende opmerkingen, doe gewoon wat ze je vraagt (tenzij ze je vraagt om te emigreren naar de andere kant van de wereld). Geef haar complimenten, loof haar, heb haar lief ook al lijkt dat op deze dag volslagen nutteloos, het heeft daadwerkelijk wél nut! En onthoud, dit gaat voorbij!

Dag 5. Daar komt de realiteit weer om de hoek kijken

Je begint je weer een beetje jezelf te voelen, maar dan de vermoeide versie van jezelf. Als of je een nacht in de kroeg hebt doorgehaald en iets te diep in het glaasje hebt gekeken, je hebt er alleen geen herinneringen aan overgehouden.

De tranen nemen af en nu huil je vooral omdat je zo moe bent en alleen nog maar slapen wilt. Maar weer komt er bezoek en dan komt er ook nog eens iemand een scheut bloed uit je newborn tappen terwijl hij eindelijk net lag te slapen.

Opeens bekruipt het gekke gevoel je dat dit wezentje echt niet meer weggaat, het is bij jou en het blijft bij jou voor de komende… 18 jaar? Je nieuwe realiteit.

Dag 6. Oh, heeft de rest van de wereld doorgedraaid?

Voor het eerst kijk je weer eens naar buiten en je ziet dat de bloemetjes opeens gegroeid zijn en het onkruid in de tuin ook. Je checkt het nieuws en je hoort dat de rest van de wereld gewoon doorging terwijl jij op je roze wolkje zat, eraf mieterde en er weer langzaam op terug krabbelde.

Dag 7 en 8. Welkom in de wereld van het moederschap.

Dag kraamhulp, fijn dat je er was, maar nu kan ik het zelf. En op het moment dat ze vertrekt denk je voor even ‚holy fuck, kan ik dit echt?’

Ja dat kan jij! Want je bent de moeder van de meest fantastische, mooiste, slimste, knapste en geweldigste baby die in de geschiedenis geboren is. Je aanvaart je nieuwe rol en je nieuwe doel in het leven. Je accepteert de vermoeidheid, verantwoordelijkheid en alles wat bij zo een mensje komt kijken, want je weet de volgende 5567 dagen (en meer) zal dit mensje op jou rekenen en op jou alleen.

Afbeelding: Shutterstock