Ik weet nog zo goed mijn allereerste nacht als moeder. Ik was alleen. In het ziekenhuis. Mijn dochter in een plastic schaaltje naast me, wat me nogal aan een Ikea SAMLA opbergbak deed denken. Perfect voor sportuitrusting, tuingereedschap of was- en schoonmaakattributen, maar nu lag mijn pasgeboren baby erin.
Durf niet te bewegen
Ik durfde mijn benen nog niet te bewegen, bang voor de ravage die ik eventueel zou voelen. Ik lag aan een infuus. En nog één. Eigenlijk lag ik gewoon compleet in de knoop met al die draden die uit mijn polsen kwamen.
Ik wist niet wat me was overkomen. Ik was bevallen. Ik was moeder geworden. En ik was moe. Héél moe.
Mijn newborn wist ook niet wat haar was overkomen. En daarom brulde ze nogal. Midden in de nacht. Ik wilde haar troosten, maar door mijn angst voor elke beweging die mijn lichaam maakte en alle draden waarmee ik in de knoop lag lukte het mij niet om haar uit het schaaltje te pakken en bij me te nemen.
Even zelf leren
Ik drukte op het rode knopje en de verpleegster kwam er aan gehobbeld. Blij was ze niet met mijn vraag om mijn kersverse dochter even aan te geven. Dat moest ik toch zeker wel even zelf gaan leren. Ze bood me nog wél aan om mijn baby even mee te nemen, zodat ik het gehuil niet aan hoefde te horen.
Achteraf heb ik allerlei scherpzinnige reacties zitten bedenken, waarmee ik had kúnnen reageren. Maar ja, dat is altijd achteraf.
Nu zag ik deze foto op Facebook voorbij komen en wat had ik deze co-sleeper toch graag die allereerste nacht als nieuwbakken moeder aan mijn ziekenhuisbed gehad.
bron: Facebook
Maar goed, ik denk ook graag aan de medemens en zou het niet fantastisch zijn als deze co-sleepers standaard in het ziekenhuis komen? Want of je nou een keizersnede hebt gehad of het gevoel van ‘ik kan nooit meer lopen, want er hangt een bowlingbal tussen mijn benen’, dit is natuurlijk wat we allemaal willen, ons baby’tje zo dichtbij mogelijk.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Eens!! Ik voelde me ook bezwaard toen de nachtzuster wat mopperig aankwam om zoonlief aan te geven! Snapte trouwens ook de zes miljard knopjes om het bed te verstellen niet, dus duurde ff voor ik rechtop zat en hem überhaupt kon pakken
Ik ben 4 keer mama geworden en het werd wat ik deed was de kleine mee in bed nemen in mijn arm. Dit heeft tot veel pijnlijke schouders geleid omdat ik bang was om te bewegen. Dit bedje zou in zoveel opzichten zo veel gemakkelijker zijn… Zowel voor mama’s als baby’s.
Hallo,
Bij isala zwolle. Bieden ze je dat aan zodra je bent bevallen..
In begin vondt ik het griezelig dus lag met kleine man nog in zh bedje …
2e nacht lag hij naast me want ik erg fijn vondt…
De verpleging kwam altijd met een lache en hadden alle tijd voor ons ondanks het onwijs druk was toe.
Ik vindt ook dat standaard in je kamer hoort
Geinig, hebben ze daar een cosleeper? Oh die ga ik echt vragen voor deze bevalling. Ik vond ook dat de mensen in het ziekenhuis met vriendelijke liefdevolle energie je benaderden en zodra je op het knopje drukte altijd met een glimlach je kwamen ondersteunen.
Dank je wel voor dit mooie compliment!
De nacht zuster 😉
Ik ben ook in Isala bevallen, en mn kleintje lag heerlijk bij mij in bed het grootste deel van de eerste nacht. De zuster verschoonde de baby, lette op de tijd en hielp met aanleggen. Het was net een hotel!
Ik heb de 1e luier pas na 60 uur verschoond, thuis 😀
O ja, en er staat gewoon een bedbank voor papa bij!
Ook goede ervaring met de Isala in Zwolle. Ruim 2 jaar geleden hadden ze daar al de co-sleeper. Fijne zusters daar!
Wat een leuk ding!
Beide newborns van mij hebben de eerste nacht op m’n buik geslapen. Had keizersnede dus draaien doe je dan niet. Heerlijke herinnering
Wat herken ik mezelf in je verhaal !
Ik ga deze blogpost even delen, want zo’n co-sleeper op de materniteit zou me enorm geholpen hebben.
Dit lijkt me inderdaad echt een fijne toevoeging in het ziekenhuis!
Zelf ben ik thuis bevallen en had het niet echt nodig; mijn man kon hem uit het bedje tillen, maar zelf was ik gelukkig ook redelijk mobiel, dus het was niet nodig 🙂
Dit had ik maar wat graag willen hebben! De verpleging stond er bij mij ook niet om te springen om de kleine aan te geven. Maar na een keizersnee was zelf opstaan de eerste nacht echt geen optie. Ik hoorde de kleine smakken en wilde hem aan de borst leggen. Niet nodig vond de verpleging. Gewoon wachten tot hij echt gaat huilen. Met al die hormonen moest ik toen zelf bijna huilen.
Bovendien ongelooflijk foute informatie van de verpleging. Een kindje dat huilt van de honger, is eigenlijk al veel te ver. Bij het minste smakkende geluidje, zou je je kindje onmiddellijk moeten aanleggen. De eerste drie dagen (en bij uitbreiding de eerste zes weken) leggen de basis voor een lange borstvoeding, als je dan niet genoeg aanlegt, lukt dat gewoon niet. Schandalig advies, werkelijk schandalig!
1000 mama’s, 1000 meningen… Voor ons werkte dit afvies perfect. Als ik mijn zoon bij elk smakkend geluidje had aangelegd, was hij nooit gestopt met drinken… “walgelijk” is dus misschien ietwat overdreven. “niet voor ons” was wat genuanceerder geweest…
Huilen is het laatste signaal om een baby aan de borst te leggen. In feite ben je dan te laat.
Zeer slecht dat dit Door de verpleging aan je is verteld…..
Zoeken. Smakken. Sabbelen op handjes zijn de signalen waar je op moet inspelen..
Gr een borstvoedingscoach
Wat ziet dat er mooi uit! En handig ook. Ik had de eerste paar weken mijn kindje ook niet bij me. (ik mocht er wel elk moment naartoe natuurlijk, maar ja…) Raar idee achteraf hoor.
Natuurlijk horen kindjes zo lekker bij de mama’s te liggen.
Herkenbaar hoor! Ik had een keizersnee gehad en kon mijn kindje ook niet zelf oppakken. En de nieuwe moeder tegenover mij net zo. Haar kindje huilde en ze drukte op het knopje. Niemand kwam. Ze was in paniek en ging roepen, maar niemand kwam. Ik ben mijn bed uitgegaan, was al een dagje eerder bevallen dan zij, en klopte aan bij de verpleegsters. De nachtzuster zei geïrriteerd dat ze met de overdracht bezig was en ze maar even moest wachten. Ik heb dat later nog wel gemeld, want dat vond ik niet kunnen. Zo’n co-sleeper was een uitkomst geweest.
Inderdaad zo herkenbaar! Voordat je met de knopjes je bed omhoog hebt zit de leuning weer in de weg naar voeteinde bed schuiven en met veel pijn van keizersnede was mijn 3925 gram baby ook nog beetje zwaar zo uit bedje te nemen… maar wat heerlijk dan die knuffel. Alweer 10 maanden geleden <3.
Ik wil jullie niet teveel teleurstellen, maar ik had zo’n cosleeper na mijn keizersnede en kon alsnog mijn kindje niet bij me nemen. Het bedje zat een beetje ter heuphoogte en ik kon niet schuin tillen met die grote wond 😉
Desalniettemin is het zeker beter dan zo’n plastic bak. Die had ik de eerste nacht en dat was zo afstandelijk en naar…
Leuk voorstel! Ook hier zeer herkenbaar, ik ben bevallen op kerst rond 18u, dus die eerste nacht was alles nog heel erg gevoelig en kreeg ik het ook niet voor elkaar om het kleintje uit het bakje te vissen. Gezien de feestdag was er erg lage bezetting en kwam er pas iemand te voorschijn na 20 lange minuten… Die Co-Sleeper zou ik heerlijk vinden en bovendien maakt het de moeders ook veel zelfstandiger en ontlast het het ziekenhuispersoneel…
ben in mei 2014 middels een keizersnede (de 4e) bevallen en kreeg ook een co-sleeper aan mijn bed. Ik vond het een fantastische oplossing. Je kleine heerlijk in de buurt. Ik gun het iedere moeder!
Prachtig en oh zo fijn als kersverse mama!
Heerlijk je kindje zo dicht bij je. En inderdaad, ook praktisch.
Echter……thuisgekomen werd het principe co-sleeper ‘afgekeurd’ door de Kraamzorg….. Nou ja, we mochten hem wel gebruiken maar dan onder eigen verantwoordelijkheid….? Kraamzorg nam er afstand van ivm veiligheid…..
Er is al zoveel onderzoek geweest.
Wij zijn de enige zoogdieren die hun broed in een ander nest plempen.
De kraamzorg zou naar de wetenschap van 2015 moeten kijken ipv naar de zure vooroordelen van jaren her.
Puck ik begrijp helemaal je reactie en ik denk dat ik haast in de ‘wijvorm’ kan spreken, dat wij al die richtlijnen ook regelmatig beu zijn. Niets liever het prille geluk niet verstoren door irritante veiligheidsvoorwaarden.
Echter ze zijn niet voor niets opgesteld.
Het probleem in deze is altijd dat er een hele vervelende aanleiding is, waarom de kraamverzorgster deze veiligheidsvormen hanteren. Als er namelijk wel wat gebeurd ( 1e in Engeland) dan is de kraamverzorgster opeens niet zorgvuldig geweest.
Vanuit een kraamzorghart
Deze foto is van het ziekenhuis gelderse vallei in ede. En idd ze bieden elke moeder dit bedje aan. Leuk hè.
Ik heb een jaar geleden ook een geplande keizersnee gehad. En had ook een co-sleeper. Ik vond het erg prettig. Ondanks dat ik hem er niet zelf uit kon halen. Kon ik wel hem wat gerust stellen met mijn hand.
Wij hebben ook 1 nachtje in het ziekenhuis doorgebracht na de bevalling. Met het leuke protocol bloedsuiker prikken, wat ik zo belachelijk vond omdat ze hem eerst wat glucose gaven, ja ja tegen de pijn. Arm kind. Maar goed ook in zo’n bakje. Hij lag bij me en toen ik naar het toilet moest, heeft de verpleegster hem in het bakje gelegd, maar eenmaal terug in bed gaf ze hem niet terug. Ik heb het bakje naar me toe getrokken en o ja ik heb hem er later zelfs weer uitgehaald en bij me in bed genomen. Slapen deed ik toch amper van alle hormonen. Mijn baby ! hier ermee. 🙂
Was een uitkomst geweest na mijn bevalling. Zoontje lief snachts flink mopperen en huilen. Paar keer de zuster laten komen en kreeg hem toch echt niet bij me. Gelukkig een lieve nachtzuster bij de wisseling van de wacht en heeft hij heerlijk bij mij in bed geslapen!
Ik heb exact hetzelfde meegemaakt!! Dit zou inderdaad overal moeten.
Wat handig zeg!
Na mijn bevalling in t ziekenhuis lag mn dochtertje ook in een apart bedje. Heb 3 dagen in ziekenhuis gelegen , gelukkig alle zusters waren super behulpzaam en was niks teveel moeite. Ik zie in de reacties dat dat niet overal zo is. Jammer is dat.
Het is inderdaad een geweldig ding! Ik trof na mijn keizersnede een hele lieve nachtzuster die bedacht dat ze ‘ergens wel eens zo’n ding had gezien’. Even zoeken, vastmaken, klaar. Zuster blij, mama nog bljjer:-) Een volgende keer vraag ik het zeker van tevoren!
Bijna 1 jaar geleden heb ik een geplande keizersnede gehad en toen had ik ook zn cosleaper aan mijn bedje.. wat een uitkomst… zelf de kleine verschonen op bed.. zelf pakken als het huilt.. hele goede ervaring nee gehad.
Ideaal zou zo’n bedje zijn + dat je partner mag blijven slapen! Ik had zelf alleen dat laatste en was daar al heel blij mee. Je hoeft dan niets steeds de verpleegkundige te bellen. Ik was door twee liter bloedverlies niet in staat om ook maar een stap uit bed te zetten zonder flauw te vallen maar wilde wel graag de borstvoeding goed op gang brengen door heel vaak aan te leggen. Maar stel dat je partner niet kan blijven slapen dan kan je er in ieder geval beter bij.
Van de laatste ben ik met een verplichte ks bevallen. Ze was prematuur dus had ze niet op de kamer. Dat vond ik heel erg jammer. Aan de andere kant, moest ze op mijn kamer geweest zijn, ik zou niet geweten hebben hoe dat klaar te krijgen. Door de epi was mijn been de volgende dag nog steeds gevoelloos. Mijn man kon niet blijven overnachten. Ik had het dus allemaal alleen moeten zien klaren.
In normale omstandigheden had ik het echter wel zalig gevonden om mijn kids zo naast bed te hebben. De tweede was gans de nacht wakker en huilde constant. Pas als ik heb bij me in bed nam werd hij wat rustig en kon ik zelf ook wat slapen. Met een half oog weliswaar uit schrik om op hem te gaan liggen bij elke beweging die je doet. Volgende dag ook volledig verstijfd van het ongemakkelijk liggen. Zo’n bedje was dus ook erg welkom geweest.
Bij mij stonden ze er ook niet op te springen om mijn ukje voor me te pakken en mij te leren hoe ik mijn baby aanlegde waardoor ik het na een dag niet eens meer kon had hele grpte blaasjes em werd steed emotioneler voelde niet fijn toen gauw overgegaam op fles
Wat had ik dit graag gehad naast mijn bed in het ziekenhuis. Echt heel graag!
Ik heb er een maand moeten verblijven door omstandigheden. Ik had altijd veel moeite mijn lieve kleine ventje uit het bedje te halen. Hierdoor was dat probleem misschien opgelost. En kon ik ook in de nachten voor hem zorgen.
Per direct in elk ziekenhuis aanschaffen zou mijn idee nu zijn!!
Helemaal mee eens!! Heb dit ook echt heel erg gemist nadat ik een keizersnede heb gehad en mijn hummeltje huilde en ik ‘m niet kon pakken. En sowieso; je wilt het liefst gewoon constant naar je baby kunnen kijken en ‘m even aan raken…
Absoluut noodzakelijk!! Heb zelf ook tweemaal een keizersnede gehad en je kan de eerste nacht (tot zelfs twee) gewoon niet aan je kind aan! Omdat ik het vervelend vond om telkens het rode knopje te moeten gebruiken, bleef manlief dan maar 2 nachtjes slapen om me te helpen.
Een echte must voor elk ziekenhuis!!
Zou echt super zijn!!
een goede investering!!
zelf mama van 3 kindjes, waarvan met 2 in het ziekenhuis gelegen,
en dit zou de uitkomst zijn, om ultiem van je kleine wondertje te kunnen genieten,
zonder dat je daar meteen een zuster voor nodig heb om te helpen!!!
Ooooh, wat had ik dit ook graag gehad in het ziekenhuis!!
Had 18j geleden ook een verschrikkelijke nachtzuster.
Net moeder geworden, helemaal overdonderd door de zware bevalling die eigenlijk een keizersnede had moeten zijn ..
’s Nachts huilde mijn dochtertje en ik wist niet goed wat doen, hoe te troosten ; je wil namelijk niets fout doen bij dat kleine hummeltje .. dus druk ik op de bel.
Komt me daar de meest chagrijnige vrouw binnen die kort en belerend tegen met zegt ; dat kind heeft het koud !
Ter info ; het was een warme week, net geen hittegolf en de mensen die me overdag bezochten kwamen in topjes en singlets langs.
Wist ik veel !
Ik voelde me zo rot en een slechte moeder, dat ik midden in de nacht mijn man uit zijn bed belde, al wenend, met de mededeling dat ik de slechtste moeder ooit was.
Nu weet ik dat dat niet waar is ; wat ik wel weet, is dat dàt mens de slechtste verpleegster ooit was.
Wat een herkenning en erkenning!! Het personeel in het ziekenhuis in Nieuwegein had het zo druk dat ze zelfs geen tijd hebben genomen om bij mij controles uit te voeren, de gevolgen waren niet te overzien.
Maar dat ze dus tegen kersverse ouders, die dus nogal onzeker zijn en niets weten wat betreft een baby verzorgen, zo kortaf en onvriendelijk zijn, heeft mij toen veel pijn gedaan!
De baby verschonen, dat moest ik thuis toch ook zelf doen en kunnen? Vreemd dat we daarover belde. Geen onwil maar totale uitputting. Wordt niet zo gezien door de verpleging, hebben het erg druk.
En ik scheer ze niet allemaal over 1 kam want er waren er ook bij die prima waren.
Maar als je als net bevallen moeder zo zwak bent en nog 2 nachten in het ZH moet blijven, verwacht je goede zorg voor moeder en kind! En ook zo’n Co sleeper zou prachtig zijn,
Zeer herkenbaar, en volledig mee eens!
Wat leuk dat de foto van mij en m’n dochter gebruiken! De Co-sleeper was echt ideaal.. En zeker na een keizersnede!
Het ziet er heel leuk uit. Maar, is het niet gevaarlijk? Als je als kersverse moeder helemaal uitgeput in bed ligt en een arm te ver uitzwaait of de deken van het bed er af gooit ligt je kindje er straks onder. Dan liever een mopperende nachtzuster en mijn kindje de dag erna mee naar huis, dan een wiegendood kindje.
Vooroordeel tot en met!
Onderzoek in de States: co sleeping geeft juist minder wiegedood.
Martini ziekenhuis werkt ook met co-sleepers.
http://www.martiniziekenhuis.nl/Bezoek-het-ziekenhuis/Afdelingen/Verpleegafdeling-2A-Verloskunde-/ (zie foto)
De eerste nachten in het ziekenhuis had ik ook een co-sleeper ideaal!! Mijn dochtertje is gekomen met een keizersnede. Na 2 dagen mocht ik naar huis maar ging heel slecht met mij. Mocht steeds weer terug komen in het ziekenhuis en toen had ik ook een wieg op wielen. Ik kon niet bij mn kindje komen en vroeg of er niet een co-sleeper over was. Steeds op het knopje drukken als er iets was en de verpleegsters waren er niet blij mee. Maar ik kon helemaal niets lopen deed zoveel pijn mn kindje optillen lukte gewoon niet. Co-sleeper was zo ideaal dat ik gewoon een kleine draai kon maken en mn meisje kon pakken.
Mijn dochter is in Almelo in het ziekenhuis dmv een keizersnede bevallen. De papa mocht gewoon blijven slapen in het ziekenhuis. Hierdoor kan je nog veel napraten , wennen en elkaar helpen. Om papa een nacht ook goed te laten slapen voor het nieuwe gezinnetje naar huis mocht, was het zelfs geen probleem dat ik een nacht bleef. Dit is toch veel mooier.
Ik was juist blij dat de klrine ’s nachts niet naast me sliep. Thuis ook nooit op kamer gehad. Wel veel overdag bij me in de wieg of naast me in bed.
Ik ben nog een moeder uit vervlogen tijden , en alle 4 mijn kinderen zijn thuis geboren , ik ken dus de ziekenhuis bevallingen niet ,
lekker thuis en vrij van regeltjes .. mocht ik de natuur volgen .. Ik snap dat dit niet voor iedereen is weggelegd , maar wat een mooie oplossing de Co-sleeper
ook voor thuis je heeft je bed niet uit , heel natuurlijk de baby bij mama !
Lang leve de vooruitgang !
groetjes aan iedereen xd.
Ik ben bij beide dochter bevallen in spanje. Daar ligt je kindje ook in een plastic bak. Maar wat een groot verschil is en wat heel erg fijn was is dat de vader bij ons mocht blijven. Er stonden banken in de kamer waar hij op kon slapen. Zo werd de verpleging in de nacht ontlast en alleen geroepen als er echt iets aan de hand was. En ook zo fijn voor de papa om bij zijn vrouw en kindje te zijn.
Een heel herkenbaar verhaal!! Mijn zoon is geboren met een keizersnede en werd in het ziekenhuis bedje naast mij gelegd. S’nachts bleef mijn man bij mij maar die lag zo diep te snurken van alle indrukken dat hij het huilen van ons zoontje niet hoorde. Ik heb op de rode knop gedrukt en de zuster kwam.. Die vertelde mij: baby’s huilen nou eenmaal laat hem maar even. Hij valt zo vast in slaap, rust jij ook maar even uit.
Oke zei ik, met pijn in mijn buik letterlijk en figuurlijk.
Na 10 minuten en 100 mislukte pogingen om hem zelf te pakken weer op de bel gedrukt. Weer dezelfde zuster die zei: hij valt zo echt wel in slaap en weg liep ze.
MENS.. Snap je niet dat ik net mama ben en mijn baby gewoon graag bij mij wil hebben als hij huilt?? Oke en nu??
Ik met al mijn kracht (dat was op dat moment vrij weinig) mijn kussen achter mij weg getrokken en op het hoofd van mijn snurkende echtgenoot gegooid.. Die schrikt wakker en ik zeg lichtelijk geïrriteerd: geef mijn kind!!!! (Tegen hem durfde ik dat wel)
Achteraf denk ik natuurlijk ik had erop moeten staan tegen de zuster Maarja ik dacht ook: zij zal het wel weten.
Oke zwangerschap nummer 2!! Wij krijgen een dochter.. Intake in het ziekenhuis en ik vertel mijn verhaal toen ze vroeg of ik “wensen” had. En dus dat ik alle tijden mijn dochtertje bij mij wil hebben als ik dat vraag. Inmiddels stond ik een stuk sterker in mijn schoenen en die vrouw vertelde toen van de CO-slaper. Ze hebben hem al jaren maar gebruiken hem eigenlijk nooit… Mijn mond valt open van verbazing.. Pardon?? Dit is er gewoon dat iedere kersverse baby bij hun mama mag liggen??
Uhm ja, maar hij is zo onhandig met opmaken etc. Oke in mijn dossier staat nu genoteerd dat hij bij mij aan het bed hangt. En inderdaad.. Na de keizersnede kwamen ze het “bakje” aan mijn bed hangen en was voelde dit geweldig.. Ondanks je weinig kan na de 2de keizersnede ik voelde mij direct verbonden met dit meisje en kon zelfs dingen zelf bij haar doen zoals een keer kleertjes aandoen.
Aan de Gyneacoloog, zusters en kinderarts.. eigenlijk iedereen die ik in het ziekenhuis tegen kwam vertelt HOE belangrijk het is geweest dat ze zo dicht bij mij lag. Ik hoop oprecht dat ze dit nu ook bij andere mama’s gaan doen!
Wat heb ik dan bij de eerste geluk gehad met de zusters. Ik had 35 hechtingen en de enige moeder met baby op de zaal. Maar iedereen keer als ik belde kwamen ze met liefde mij mijn kind aangeven. Na een voeding viel ik in slaap met de kleine nog aan de borst. Uurtje later schrik ik wakker en belde. Komt de zuster en ik zeg “oh ik viel in slaap met de kleine nog hier” zegt de zuster ” ja en? Ik ben al meerdere keren wezen kijken, jullie slapen eindelijk lekker en jij krijgt eindelijk je rust! Slaap lekker verder” en weg was ze. Heerlijk, de eerste keer dat ik sliep na de geboorte.
Na vier dagen, een bloedtransfusie en een operatie verder mocht ik weg. Eerste wat ik die ochtend deed toen de kleine man huilde was hem snel oppakken zonder er bij na te denken van de pijn…… Jep ik kon zeker naar huis! Bij mijn dochter kon ik na vier uur naar huis zonder ene hechting en volledig mobiel.
In ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede is dit al tijden in gebruik.
Ook onderwaterbevallingen, alles in overleg is mogelijk.
Ideaal, ik ben bevallen in het buitenland helaas met een keizersnede in de nacht, mijn kleintje huilde en ik drukte op de bel of ze hem wou aanleggen bij mij. Ze rolde het bakje waar mijn zoon in lag naar mijn voeteneinde en vertelde dat ik moest gaan slapen vervolgens klikt ze het licht uit en gaat weg.. Gemeen mens