Eén van de grootste vragen in het leven (er even van uit gaande dat je een relatie hebt) is: Willen we kinderen?
Nu zijn er vele redenen te bedenken waarom je wel kinderen zou willen, er zijn ongeveer net zo veel redenen te bedenken waarom je er niet aan zou beginnen.
Meestal gaat het als volgt: je vrouw/vriendin krijgt last van klapperende eierstokken, jij wil het nog even uitstellen, ze krijgt er echt heel veel last van en opeens zijn jullie zwanger! Joehoe!
Na de eerste euforie begint de realiteit in te zakken en denk je, waar zijn we aan begonnen? Om jezelf een beetje voor te bereiden op wat gaat komen ga je eens bij ‘ervaringsdeskundigen’ rondvragen wat dat zoal inhoudt zo’n kind en of dat allemaal wel zo fantastisch is. Eén van de uitspraken die je dan vaak hoort is: ‘je krijgt er zoveel voor terug’. Maar is dat zo? Krijg je er iets voor terug? Of is het alleen maar investeren en nul incasseren.
Laten we nu eens heel eerlijk zijn, waar doen we het allemaal voor?
Het begint al bij de geboorte, die vindt om één of andere reden over het algemeen ‘s nachts plaats, waarna je de rest van de nacht van al het geregel en de opwinding niet meer kan slapen. Dat is vast één gemiste nacht die je niet meer in gaat halen.
Vervolgens gaat dat hummeltje mee naar huis, totaal onbekend met het begrip dag-nacht ritme, dus die houdt je lekker bezig. Nog meer gemiste nachten. Overdag wordt er wel weer verwacht dat je nog iets presteert op je werk, maar jij kan je ogen niet openhouden. Daar gaat je carriére.
En dan komt de dag dat de kleine in een Maxicosi kan en jullie lekker op pad willen. Wat moet er veel mee dan! Luiertas, kinderwagen, speelgoed, flesjes, voeding, campingbedje enzovoort. Exit 2-persoons sportauto, je moet een praktische station! Die vooral niet teveel mag kosten, want je halve maandbudget gaat op aan luiers, babyvoeding, kleertjes, speelgoed, opvang, fietsen, schoenen en ga zo maar door.
Uit onderzoek is gebleken dat het zelfs de helft van je mannelijkheid kost.
En wat krijg je er voor terug?
Het simpele feit dat er iemand op deze aardbol is die jij hebt gewild, waar jij aan bijgedragen hebt, die je eigen vlees en bloed is, die jij door en door kent, die jij opvoedt, grootbrengt, die jij iets mee geeft en waarvan jij hoopt dat die iets groots gaat doen, iets groters dan jij en die misschien, heel misschien, ook nog wel eens op je oude dag bij je langs komt in het bejaardenhuis.
Daar doe je het toch voor?