Veel ouders hebben het over hun makkelijke baby. De baby die nooit huilt en al heel snel de nacht doorslaapt. Of over hun makkelijke peuter. De peuter die altijd vrolijk is, nooit boos of gefrustreerd. En hij eet ook altijd zonder problemen de biologisch gekweekte bleekselderij, de links gedraaide yoghurt met stukjes of dat waarvoor je dan ook drie uur in de keuken hebt gestaan. En het makkelijke kind. Het kind dat zijn ouders altijd helpt met opruimen. Altijd lief is voor zijn zusje. En wanneer je het vraagt, trekt hij gelijk zijn schoenen aan!
Makkelijke kinderen onzin?
We noemen het ‘makkelijke kinderen’. Ik noem het ‘onzin’.
Toen ik voor het eerst moeder werd, hoopte ik ook op zo’n makkelijk kind. Nou ja hoopte, ik had het natuurlijk zelf in de hand. Een kwestie van opvoeden was het. Kinderen slapen in hun eigen bed, alleen wanneer je ze daar ook daadwerkelijk neerlegt. Lijkt me logisch. Een pasgeboren baby zegt niet ‘ik ga nu even in mijn eigen bed verder pitten hoor mam’. Nee jij bent daar verantwoordelijk voor, jij moet die baby daar neerleggen. Nogmaals, lijkt me logisch.
Maar daar begon het al. Mijn niet zo ‘makkelijke’ baby wilde daar niet neergelegd worden. Sterker nog, ze schreeuwde haar longen uit d’r lijf. Wat ging er hier in vredesnaam mis? Wat deed ik fout?
Makkelijk kind bij een ander
Gelukkig waren er ook momenten dat ze wel makkelijk was. Bij een ander bijvoorbeeld, waar ze zich altijd keurig gedroeg. Wat een makkelijk en beleefd kind heb je toch! Kreeg ik dan als reactie. En terwijl zij het een ‘makkelijk kind’ noemt, noem ik het ‘onzin’.
Lieve kinderen bestaan, grappige kinderen bestaan, slimme kinderen bestaan, gezellige kinderen bestaan. Maar makkelijke kinderen? Ik ben ze nog niet tegengekomen.
Een beknopte definitie van een makkelijk kind
- Slaapt vanaf, pak ‘em beet, 5 weken elke nacht minimaal 8 uur door. Het gehele eerste jaar. Nou oké, laten we genadig zijn, het eerste half jaar.
- Slaapt overal en altijd zonder problemen. Bij opa en oma, op de crèche, zelfs tijdens het krijgen van tandjes. Je legt het neer, geeft het een kus en het slaapt.
- Eet en drinkt alles op, zonder te klagen. Zegt zelfs, lekker mam! Bedankt voor het koken.
- Makkelijke kinderen onzin? Peuterpubertijd is onzin! Het kind zegt nooit nee en is nooit driftig.
- Zindelijkheidstraining is niet nodig. Dit ging vanzelf binnen een week.
- Aankleden doet hij helemaal zelf. Klaarmaken voor school ook. Begint meteen aan huiswerk en zeurt nooit om de iPad.
Natuurlijk zit je weleens in een flow en lijkt het allemaal makkelijk te gaan. Thank God dat we soms zulke fases hebben, hoe zouden we anders het ouderschap overleven? En sommige ouders zijn zelfs gezegend met een makkelijke eter of een makkelijke slaper. Maar makkelijke kinderen? Die bestaan alleen in sprookjeswonderland.
Afbeelding: Shutterstock
