Als moeder van vijf heb ik weinig met commercie, ondanks mijn opleiding tot etaleuse (aka miscalculatie van de eeuw). Ik ben waarschijnlijk de enige meisjesmoeder in des lands die nog nooit een Belgisch drietal heeft zien optreden of correctie: ambieert te willen zien. We eten geen koekjes verstopt in verpakkingen van tv idolen en het speelgoed is redelijk vrij van Nickelodeon achtige spam. Geen dekbedhoezen in primaire Studio 100 kleuren en de ‘let it gooooo’ hype heb ik letterlijk genomen en beperkt tot de verkleedkist.
Ooit kreeg het enige mannelijke aandeel onder ons een gele Teletubbie van ‘hij is er zo gek op’ omalief. Om meelezende bevriende pubers gerust te stellen: hij was net 1.5 jaar. Het gedrocht verstofte al snel en verdween ‘plots’ uit ons midden.
De Woezel&Pip liefde van Vlinder beperken we tot knuffels en boeken. Toegeven, ik ben net zo verliefd op die schattige hondjes, maar dat komt omdat ik altijd moet huilen bij het liedje ‘ik blijf altijd dicht bij jou’. Na 5x 9 maanden zwangerschap en dubbel zo veel aantal maanden ben ik een sentimenteel weekdier geworden. Feit.
Er is 1 uitzondering op mijn commercie allergie en dat is Nijntje. Wellicht omdat zij alle hypes en diverse generaties overleefde. Toen ik net zwanger was van kind 5 was het eerst wat ik kocht DE Nijntje lamp die al maanden op mijn verlanglijstje stond. Omdat ik verondersteld was een jongensvariant te baren vond ik dat wel stoer op het babykamertje. Inmiddels zit ik geregeld ’s avonds met de meisjesversie onder het schemerlicht van haar idool te een boekje te lezen.
Al vanaf dat beeb een beebje was heb ik het Nijntje museum hoog op mijn prioriteiten lijstje staan voor de zeldzame momenten van ‘even alleen met ons tweetjes ipv de hele bende die allemaal iets anders willen bezoeken dus we komen er nooit uit’. Maar tot op heden is dat niet gelukt niet alleen vanwege de schaarste in tijd, maar ook omdat de drukte mij altijd deed afschrikken. Ik dwaal liever rustig in het Nijntje paradijs met een verwonderde peuter dan schouder aan schouder gefrustreerd op mijn tenen met een ongeduldige peuter puber krijsend om haar idool gok ik zo. Desalniettemin gaan we binnenkort maar eens een gokje wagen.
Lieve Dick Bruna, bedankt voor ons icoon. Inspiratie. Vertrouwenspersoon. Bedankt dat u moeilijke situaties zo mooi en helder kon uitleggen in kindertaal (RIP oma Pluis). Ik vergeef u al die delen leesplezier die mij een fortuin hebben gekost, want er was altijd wel weer een nieuwe versie uit (en de eerste inmiddels opgegeten dus moest worden vervangen; kassa!) Sorry dat ik af en toe mopperde dat ik voor de 163e keer in 12 jaar tijd ‘Nijntje gaat naar zee’ moest lezen. En dat ik het hele huis moest omkeren omdat de badversie van ‘Nijntje gaat in bad’ weer eens was verdwenen (tot op de dag van vandaag vraag ik mij af hoe die ooit onder mijn matras is beland) zij u vergeven. Nijntje gaf mijn vierde ’s nachts letterlijk kalmerend licht zodat mijn nachten wat stabieler werden. Dank U wel voor Nijntje, Nina en Snuffie namens generatie Jo en velen er na.