Oh, wat zijn ze schattig en lief. Om op te vreten! Maar ondertussen vernielen ze je lichaam en op den duur ook je huis. En nee, dit is geen overdreven uitspraak. Ik kan na twee kinderen echt niet meer niezen zonder dat mijn kruis nat wordt. Natuurlijk wist ik dat voordat ik aan kinderen begon. Ik bedoel, artikelen genoeg over ‘wat ze je niet vertellen’. En toch is er niemand die je vertelt dat je baby je continu aan het vernielen is, ook na de bevalling.
Wat dacht je van die kleine scherpe nageltjes aan die oetsiekoetsie vingertjes. Hoe kort je die dingen ook wiekt, ze blijven op magische wijze ontzettend scherp! Ik heb weleens overwogen om ze er helemaal af te trekken. Zeker die ene keer toen mijn baby plots met zijn vingertjes mijn neusgat te pakken had. Mijn NEUSGAT! Hoe kwamen zijn vingertjes überhaupt daar?
Maar het zijn niet alleen de nageltjes, ook die babyvingertjes kunnen knijpen zoals niemand dat kan. Ik heb tijdens de eerste levensjaren van mijn kinderen nog nooit zoveel onder de blauwe plakken gezeten. Een vriendin heeft weleens geopperd om naar een blijf van mijn lijf huis te gaan, toen ze alle blauwe plekken op mijn bovenarm zag. Echter bleek de reden niet goed genoeg voor een aanmelding.
Die handjes gebruiken ze overigens niet alleen voor het venijnige knijpen, haren trekken kunnen ze ook als de beste. Geen wonder dat alle nieuwe moeders hun haren in een knot dragen. En opeens begrijp ik alle pittige korte kapsels ook.
Maar handjes eraf hakken was geen optie, bovendien zou ik het hoofd dan ook moeten meenemen, Want mijn hemel, wat zijn die koppies hard. En om de één of andere reden springen baby’s altijd omhoog wanneer jij er net met je hoofd boven hangt. En ook nog je tong tussen je tanden had zitten.
Wist je trouwens dat ze bij psychologische martelingen baby huilgeluiden gebruiken, in combinatie met wakker houden? Na drie dagen vertel je alles wat ze maar horen willen, zolang dit maar stopt. Niets doet meer pijn aan je hersenen, daar kunnen geen scherpe nageltjes tegenop.
Langzaam maar zeker takel je af, je eigen baby is je aan het vernielen. De kleine terrorist. Maar oh, wat zijn ze schattig en je krijgt er zoveel voor terug.
Afbeelding: Shutterstock
Hahaha, leuk geschreven blog, met heel veel herkenbaar heden. Maar ze blijven je kleine monster