Daar zitten we dan. Op een zondagochtend om 9:30 uur in een vrijwel verlaten bioscoopzaal!
Ik hoor je denken; Ja hoor, krijgen we zo’n verhaal over dat kinderen vroeg wakker zijn en je dus om half 10 naar de bios kan. Weet ik! Maar deze gaat anders.
Nee, we zitten in de bios zonder kinderen! Ja, je leest het goed, zonder kinderen op een zondagochtend! Lees meer
“Nee mama, ik vraag papa wel even of hij mijn autootje kan repareren”
“Nee mama, papa moet mij over raketten en astronauten vertellen”
“Nee mama, ik wil met papa klussen”
“Nee mama, ik kan veel harder rennen want ik ben een jongetje” Lees meer
En dan ben je aan je nieuwe baan begonnen, na een jaar van wikken en wegen en bedenken wat het nu is dat je echt wilt. Maar, ik denk het gevonden te hebben.
Vol enthousiasme en motivatie, ga ik ervoor! Na wat stress over de opvang, zijn ook de kinderen ondergebracht. En ze vinden het mooi. Ze hebben er minder een probleem mee dan ik dacht.
Ik ben super druk, niet zo zeer met het werken, maar vooral met het rennen en vliegen buiten het werk om! Lees meer
Extreme Flex® loopschoenen van Shoesme zijn een Extreme goede aankoop (als je van de kleur houdt)!
Schoenen van Shoesme? Ja, natuurlijk wil ik die wel reviewen… ik ben namelijk al aardig fan van dit merk! Mijn oudste loopt al jaren op Shoesme schoenen. Sterker nog, er is zelfs één paar (zijn krokodillenschoenen) waar hij 1 jaar lang bijna dagelijks op heeft gelopen. Dus, die ervaring wil ik mijn jongste met alle het plezier ook geven.
Mijn jongste loopt nu, na ja loopt… zit, staat, loopt, rent, valt, kruipt, zit, staat en loopt weer. Maar hij gaat hard en het echte kneuterige is ervan af. Ik kies dus voor de Extreme Flex® eerste loopschoenen. Ik maak me dan ook helemaal geen zorgen over zijn hoge wreef, want ik ken de Shoesme schoenen, dat komt wel goed.
Ik browse door de website en zie op de meisje pagina allemaal super leuke modelletjes. Super schattig, meisje-meisje, stoer, tom-boy, klassiek en hip. Voor alle stijlen en typetjes is wel wat te vinden! Maar ja, ik heb twee mannetjes, dus op naar de jongens sectie. Lees meer
“Hierbij ons voorstel! En, als akkoord kan je per de eerste beginnen.”
Yes, champagne!!! Na een zeer lange zoektocht heb ik die (hopelijk) perfecte baan gevonden! En direct schiet ik in de stress. Nou ja, andere stress dan. Niet meer de ik-wil-een-baan stress, maar de ik-moet-als-een-gek-opvang-gaan-regelen stress.
Automatisch zoek ik naar de mailtjes van de Buiten Schoolse Opvang waar ik ons twee jaar geleden ooit eens voor had aangemeld. Check, en bellen. Wat? Er zijn nog steeds drie wachtende kinderen voor ons? Op een woensdag? Je weet wel, die minst populaire dag van de week?
Fuck, ja Fuck! Oké, snel die andere bellen! Wat? Hebben jullie besloten dat die nieuwe locatie nog niet ophaalt bij de school omdat mijn kind dan de enige is van deze school. Oké, wel bij die andere locatie! Hmmm, dat is wel een behoorlijk eind uit de richting. Nou, doe dan maar! Alleen op vrijdag? Maar ik heb minstens drie dagen opvang nodig!
Ik wist het al na de eerste, maar kon m’n vinger er niet precies op leggen. Nu na de tweede is het overduidelijk: Ik vind die eerste anderhalf jaar toch verdomde zwaar!
De tweede keer was ik al niet zo enthousiast meer om de zwangerschap in te gaan, omdat ik me nog goed kan heugen dat het niet allemaal zo tof is. Ik keek zeker niet uit naar de super slechte nachten (om alvast voorbereid te zijn zeggen ze dan, ammehoela) en het verschrikkelijke dat-had-ik-van-niemand-nog-gehoord maagzuur. Natuurlijk, strakke jurkjes en je buik niet hoeven inhouden zag ik wel weer zitten.
Maar dan, na al die weken ploegen is nummer 2 er dan eindelijk. En, baby’tjes zijn super schattig! Zo klein, zo zacht, zo lief maar oh zooo vermoeiend!
De zomervakantie is nu echt voorbij, dus we zijn weer aangewezen om in de weekenden uitstapjes met de kids te maken. En hoewel we een aantal mooie dagen nog in het verschiet hebben, zijn er ook van die zondagen dat het weer ‘zo zo’ is. Je kent het wel, niet koud, niet warm, fors windje en zo af en toe een bui.
Thuis is de verveling toegeslagen, maar omdat we heel rustig zijn opgestaan is het te laat om een goed dagje pretpark te doen. Dus wat dan…
– Gebruikmaken van de dierentuinjaarkaart?
– Cultureel Museum?
– Of toch weer een kort rondje in dat verrekte park?
– Wordt er ergens niet wat verbouwd, kunnen we graafmachines kijken ofzo?
Inmiddels kan ik mezelf wel kenner noemer in de late ochtend uitjes. En omdat jullie zelf wel op Artis, Efteling, Duinrell, Aviodrome, Dolfinarium, NEMO, Spoorwegmuseum, zwembad of willekeurig park kan komen, wil ik een paar minder voor de hand liggende opties met jullie delen. Lees meer
Oké, voor degene die het nog niet wisten: Ik hou niet van koken!
Leuk, dank je! Weer zo’n kookboek waar ik niets mee doe, dacht ik telkens als mijn attente familie en vrienden weer met zo’n fantastisch cadeau aan kwamen zetten.
Op een enkel kinderkookboek na dan, maar ook dat was van korte duur. Want toen ik bij 11 maanden de spruitjesaardappelpuree eens probeerde viel ik van mijn stoel toen mijn oudste z’n hele bord leeg at. Waarom? Omdat hij bij 8 maanden besloten had ’s avonds niet meer te eten!
Helaas voor hem en de leidsters van het kinderdagverblijf heeft hij de dag erna de hele boel bij elkaar gekrijst van de pijn in zijn buikje! Goh, er stond inderdaad als voetnoot in roze onder het recept dat gevoelige darmpjes niet zo best op spruitjes reageren. Lees meer
Nou, bedankt joh! Heel fijn, kan ik echt ontzettend waarderen…
Weet je niet waar ik het over heb? Geen probleem, ik leg het graag uit!
Het gaat dus over dat Smurfenijs. Ja Smurfenijs, die je bij de ijscoman in dat parkje krijgen kan! Ow wacht, dat kan dus niet meer…
Echt, iedereen heeft recht op een mening! En het is prima als jij en het bij elkaar opgetrommelde clubje easy peasy gezondheidsfreaks, euh mama’s, lekker klagen over al die kleurstoffen in het ijs. Welgeteld drie ieniemini druppels kleurstof op weet ik niet hoeveel liter vanille/karamel ijs, maar dat terzijde, ik snap het! We voeden allemaal anders op en dat is ook prima. Lees meer
Wel of geen kinderen?
Wel of geen carrière?
Ben ik wel genoeg thuis?
Ben ik teveel thuis?
Kom ik blij thuis van mijn werk of ben ik vrolijker als ik niet werk?
Is dit alles?
Komen we rond als ik parttime ga werken?
Moeten we niet verhuizen voor ruimte en rust?
Trekken we ze niet uit hun vertrouwde omgeving als we gaan verhuizen?
Ben ik blij als we verhuizen?
Doe ik ze tekort?
Slepen we ze niet te veel met ze?
Geef ik ze wel genoeg uitdaging?
Ben ik nog wel tevreden?
Het zijn allemaal vragen en dilemma’s die dagelijks door mijn hoofd vliegen! Ik heb soms het gevoel dat ik alle mogelijke scenario’s heb bewandeld voor ik een keuze maak waar ik dan nog weken zelf maanden over twijfel. Het doel; iedereen zo happy mogelijk houden. Lees meer