Ja ik geef nog stééds borstvoeding!

Toen ik zwanger was, werd er van alle kanten aan mij gevraagd of ik mijn baby borstvoeding zou gaan geven. In eerste instantie was ik daar helemaal niet mee bezig. Ik was allang blij dat ik zwanger was en dat de zwangerschap vlekkeloos verliep. Met borstvoeding was ik niet bezig, dat zou ik wel zien wanneer de kleine geboren was. Ik vond het wel een fijne en rustgevende gedachte, want als het niet zou lukken, ging ik er ook echt niet moeilijk over doen. Dan was er immers altijd nog flesvoeding.

De eerste week na de geboorte van mijn zoon, was ik nogal aan het klungelen met de borstvoeding. Sowieso is moeder worden al een dingetje op zich en dan ook nog de hele dag (publiekelijk) met mijn borsten in de weer zijn, vond ik een drempel waar ik even overheen moest stappen. Toch deed ik het gewoon en weigerde ik om mezelf terug te trekken tijdens ‘voedertijd’.

De mensen om mij heen moesten maar gewoon wennen aan die borsten van mij.  Lees meer

14x wat alleen een werkende moeder herkent

Moeder zijn en een baan hebben is allesbehalve makkelijk. Het is fijn om even ergens anders dan thuis te zijn, het is lekker om geld binnen te harken en het voelt goed om ook een andere rol te hebben dan alleen moeder. Maar makkelijk is het zeker niet. En natuurlijk is het moederschap voor elke moeder, thuis of werkend, wel eens zwaar, vermoeiend en ingewikkeld. Maar bij het lezen van deze situaties zal elke werkende moeder instemmend knikken van herkenning.

Alleen een werkende moeder…

1. Een vraag die elke werkende moeder te horen krijgt: “Waarom wilde je kinderen als je ze vervolgens de hele dag naar de kinderopvang brengt?” 

Lees meer

Mama en juffrouw. En politieman!

‘Maar ik moet nog poepen!’ Fijn, als je nog net drie minuten hebt om jassen aan te trekken, naar school te rijden om de kinderen nog net voor de bel achter de deur te schuiven.

Wat vond ik hier ook al weer leuk aan? Waarom wilde ik in vredesnaam kinderen? 

I love you copy

Heel rollenpatroonbevestigend wist ik al op jonge leeftijd dat ik kinderen wilde. Ik hoor het mijn dochters nu ook zeggen bij het invullen van de o zo fijne vriendenboekjes.
‘Wat wil je later worden? Mama en juffrouw. En politieman!’

Zou zij met mij ook zo enthousiast geweest zijn als iemand duidelijk had kunnen maken in wat voor een hel je met enige regelmaat terecht kunt komen? Dan heb ik het niet over de slapeloze nachten, de vieze luiers. Kortom de grote ondankbaarheid na het baren van het parasietje uit je buik.  Lees meer

Oermoeders met draagdoeken

Voordat ik kinderen kreeg had ik een plaatje in mijn hoofd van de moeder die ik wilde worden: een vrouw die door de stad slentert met een baby op haar buik. Het had iets oermoederigs vond ik. Als je met een peuter op je buik rustig boodschappen kunt doen, dan zeg je eigenlijk “Kijk mensen, Ik heb dat moederschap onder controle”.

Dus, zodra ik zwanger was bestelde ik een draagdoek. Het was een van de belangrijkste dingen op mijn verlanglijstje die ik huis had en ik was superenthousiast. Ik haalde de doek uit de verpakking en begon hem uit te vouwen, er leek geen eind aan te komen. Serieus, die lap stof ging van mijn keuken helemaal naar het andere eind van de woonkamer. Echt, ik meen het, dat ding was 6 meter lang. Verbaast, maar vastberaden besloot ik een poging te wagen.

draagdoek-mama Lees meer

Het monster in mijn kind

Wanneer je iemand ziet die sociaal onhandig uit de verf komt, wanneer hij het moeilijk heeft met zichzelf en met zijn omgeving, dan is dat een vervelende waarneming. Wanneer diegene je eigen vlees en bloed is, dan is dat hartverscheurend.

Al jaren probeer ik hem te helpen, te begeleiden en advies te geven, maar helaas is hulpeloos toekijken het uiteindelijke resultaat. Goed bedoelde adviezen van vrienden en familie, zelfs professionele hulp van een psycholoog mocht niet baten. Het helpt mijn zoon niet om mee te komen met de rest van de maatschappij.

Het maakt mij als moeder gefrustreerd en boos, soms zelfs een beetje bang. Bang voor de toekomst, bang voor zijn toekomst. 

Lees meer

Een gezin met twee kinderen… Dat wil toch iedereen?

Maar je hebt toch al een jongen en een meisje? – Een titel die mij opviel en ik had meteen door waar het blog over ging. Een opmerking die in eerste instantie ook door mijn hoofd gaat als ik gezinnen zie met meerdere kinderen. Twee gezonde kinderen, wat wil je nog meer?

Uiteraard is het helemaal niet aan mij om te bepalen wat jij nog meer wilt. Ieder mens heeft zo zijn eigen gedachtes die gevormd zijn door hun eigen verleden en ervaringen. En sommige mensen laten hun gedachtes weleens over hun lippen glippen. En voor je het weet is de misplaatste opmerking gemaakt.

Zo heb ik als moeder van één kind ook te dealen met die gedachtes van anderen die over lippen heen glippen.

Ik ben een moeder van een driejarig meisje. En zoals het er nu op lijkt, blijf ik moeder van één meisje. Dit lag niet zozeer in de planning, maar zo ging het leven tot nu toe. En ondanks dat de maatschappij de verwachting heeft dat ik nu toch wel de drang zou hebben om mijn verwende en eenzame dochter een broertje of zusje te geven, blijft die drang bij mij uit.

„Wanneer komt de tweede?”
„Uhh niet.” 

Lees meer

jong moeder

Jong moeder worden heeft zo z’n voordelen en nadelen

Terwijl sommige vrouwen ervoor kiezen om een tijdje te wachten voordat ze beginnen aan kinderen, zijn er genoeg die ervoor kiezen om op een jongere leeftijd te beginnen aan kinderen. En met een jongere leeftijd bedoel ik niet 15/16/17, nee in de ogen van veel mensen ben je met 23/24/25 ook een érg jonge moeder. Ik val in die categorie en ik heb heel veel voordelen ervaren. Zo had ik genoeg energie, minder slaap ging mij prima af en mijn lichaam was zó weer de oude.

Voordelen van jong moeder worden

Maar er zijn nog meer voordelen van jong moeder worden…

Je hebt geen last van een biologische klok die tikt. Zo kun je prima eerst een paar jaar genieten van één kind en pas als je er aan toe bent, begin je aan de volgende.

Een jonge moeder kan zich makkelijker aanpassen. Je bent nog niet zo vastgeroest in een bepaalde levensstijl of gewoontes, dat de komst van een kleintje helemaal niet zo shocking is. Het accepteren van de chaos is een tweede natuur. 

Lees meer

Beste opa’s en oma’s… Stop hiermee!

Ik weet het, ik was geen makkelijke puber en als kind heb ik ook heel wat kattenkwaad uitgehaald. Ik heb snoepjes uit de trommel gepikt. Ik heb niet altijd naar jullie geweldige adviezen geluisterd. Maar lieve opa en oma van mijn kind, jullie hoeven mij daar nu niet voor terug te pakken. Het is geen payback time. Toch?

Laatst hadden we weer eens een familieweekend. Zo’n weekend gezellig met z’n allen bij elkaar. Opa, oma, broers en zussen en natuurlijk, het grootste trots, alle kleine nakomelingetjes. Tijdens zo’n weekendje probeer je bepaalde dingen los te laten. Je weet het, het is maar een weekend, laat het gaan, laat het losssss.

Zoals bij de supermarkt op het park, waar ik samen met oma snel even wat boodschapjes zou halen voor de lunch. Mijn kleintje wilde persé met oma mee, ik probeerde het nog tegen te houden.  Maar je kent het, oma zegt geen nee. Ik wist natuurlijk al lang dat het geen goed idee was en dat we dat ‚even snel boodschapjes halen’ wel konden vergeten. Maar goed, oma zei ‚ja’ en dus had ik even niks meer te vertellen.  Lees meer

alleenstaande moeders

Vooroordelen over alleenstaande moeders

Ik ben een alleenstaande moeder, daar heb ik niet zelf voor gekozen dat is zo gelopen. Ik had graag een gezin gehad met een mama én een papa voor mijn zoontje, maar wat er niet is, is er niet. Het leven gaat door.

Toch krijgt een alleenstaande moeder regelmatig blikken vol medelijden en troostende woorden toegeworpen. Ik heb daar een hekel aan, het doet me namelijk weer realiseren dat ik een alleenstaande moeder ben. Het zijn niet alleen de troostende woorden en de blikken vol medelijden, het alleenstaand moederschap komt namelijk met allerlei vooroordelen.

Weg met de vooroordelen

Het liefste zou ik die vooroordelen met dit artikel in een klap van de tafel schuiven en daarom doe ik een poging.

Een alleenstaande moeder is een makkelijke ‘prooi’… Uh, sorry??  Opvoeden is geen eenvoudig klusje. Een kind alleen opvoeden maakt dat klusje ook echt niet makkelijker. Denk je echt dat een alleenstaande moeder energie over heeft om te daten? Nee, mijn aandacht gaat echt alleen naar iemand die dat waard is en voor nu is dat mijn zoontje. Mocht ik ooit weer de energie hebben om een man toe te laten, dan moet hij toch van goede huize komen. 

Lees meer

‘Dat kind’ is van mij en dat is niet altijd makkelijk

Voordat ik moeder werd, vond ik nakomelingen van een ander altijd bloedirritant. Nou ja, niet altijd. Als ze gewoon beleefd en stil op een stoeltje zaten, dan kon ik ze wel aan. Maar aan de rest van de kinderen (zo’n 99%) moest in mijn ogen gewoon wat gebeuren. Ze moesten wat beter opgevoed worden.

En toen werd ik voor het eerst moeder. Mijn kind zou niet zo’n uit de kluiten geschoten gedrocht worden. Nee, ik zou haar vormen en kneden tot een goed opgevoed kindeke.

En het gebeurde. Eerlijk, nee ik ben niet arrogant. Mijn eerste kind was braaf, netjes, bescheiden en ook nog sociaal. Ze was gehoorzaam en ik geloofde in mijzelf. Zie je wel, prutsers! Het is een kwestie van opvoeden.

Zo kon ik er nog wel tien krijgen. En dus volgde er een tweede. Mijn zoon. 

Lees meer