Sanne | Voormijnkleintje.nl

Er lopen zoveel soorten moeders op deze aardkloot rond, dat het soms voelt als een jungle vol onbekende wezens en onvoorspelbare wendingen. Wanneer je als jonge moeder onzeker bent over je eigen moederschap, zijn deze onbekende wezens en onvoorspelbare wendingen erg onprettig. Want wat voor soort moeder wil je zelf nou eigelijk zijn?

De curlingmoeder

Laten we beginnen met de curlingmoeder. Deze moeder is als een leeuwin die haar welpen beschermt. Ze is vastbesloten om de beste moeder te zijn en haar kinderen alle kansen te geven die ze verdienen. Ze is lid van elke ouderraad en staat bekend om haar ijverige betrokkenheid bij de school van haar kinderen. Haar opvoedstijl is gestructureerd en georganiseerd, met een overvloed aan buitenschoolse activiteiten en perfect geplande speelafspraakjes. Hoewel haar inzet bewonderenswaardig is, kan ze soms verzanden in competitieve neigingen en de drang om haar kinderen te vergelijken met anderen.

De loedermoeder

Aan de andere kant hebben we de relaxte moeder, ook wel bekend als de loedermoeder. Ze is de tegenpool van de curlingmoeder. Deze moeder zweeft door het moederschap met een luchtige en nonchalante houding. Haar opvoedstijl kenmerkt zich door spontaniteit en flexibiliteit. Regelmaat en regels zijn niet haar sterkste punten. Ze gaat liever met de stroom mee en laat haar kinderen de wereld op hun eigen tempo ontdekken. Hoewel haar losse aanpak veel vrijheid biedt, kan het soms leiden tot chaotische situaties en gemiste deadlines.

Verschillende opvoedstijlen

Daartussenin bevindt zich een spectrum van verschillende soorten moeders met verschillende opvoedstijlen. Sommige zijn autoritair en hanteren strenge regels. Anderen zijn juist meer democratisch en betrekken hun kinderen bij ieder besluit. Er zijn moeders die zich richten op het stimuleren van de creativiteit van hun kinderen, terwijl andere zich concentreren op discipline en prestaties.

De vrije denker

Een vrije denker is een moeder die de nadruk legt op autonomie en het ontdekken van de wereld op eigen wijze. Ze stimuleert creativiteit, zelfexpressie en onafhankelijk denken bij haar kinderen. Een vrije denker moedigt haar kinderen aan om hun eigen interesses en passies na te streven. Zelfs als deze afwijken van traditionele normen. Dit kan resulteren in zelfverzekerde en innovatieve individuen. Maar het kan ook uitdagingen met zich meebrengen als het gaat om structuur en discipline.

De autoritaire moeder

Een autoritaire moeder legt de nadruk op gehoorzaamheid en discipline. Ze stelt strikte regels en verwacht volledige naleving zonder ruimte voor discussie of onderhandeling. Hoewel een autoritaire opvoeding structuur en regelmaat kan bieden, kan het ook de creativiteit en zelfstandigheid van het kind beperken. Het kan leiden tot gehoorzaamheid uit angst in plaats van begrip.

De democratische moeder

Een democratische moeder is een evenwichtige opvoeder die open staat voor dialoog en samenwerking met haar kinderen. Ze legt regels en grenzen op, maar betrekt haar kinderen ook bij het besluitvormingsproces en moedigt hen aan om verantwoordelijkheid te nemen voor hun acties.

De natuurlijke moeder

Een natuurlijke moeder is gericht op het bevorderen van een nauwe verbinding met de natuur en het milieu. Ze moedigt haar kinderen aan om buiten te spelen, te verkennen en zich bewust te zijn van de natuurlijke wereld om hen heen. Deze moeder hecht waarde aan duurzaamheid, en zal waarschijnlijk op zoek gaan naar zoektermen als ‘Hoe kun je je baby duurzamer opvoeden?‘ Maar ook milieubescherming en een gezonde levensstijl zijn belangrijk.

De emotioneel ondersteunende moeder

Een emotioneel ondersteunende moeder is zeer gevoelig voor de emotionele behoeften van haar kinderen. Ze biedt een veilige en liefdevolle omgeving waarin haar kinderen zich vrij voelen om hun emoties te uiten. Ze moedigt open communicatie aan en helpt haar kinderen omgaan met hun emoties op een gezonde en constructieve manier.

De multiculturele moeder

Een multiculturele moeder legt de nadruk op het waarderen en begrijpen van verschillende culturen. Ze moedigt haar kinderen aan om open te staan voor diversiteit, andere talen en tradities. Ze stimuleert het leren van andere culturen en kan haar kinderen blootstellen aan verschillende culturele ervaringen.

De balancerende moeder

Een balancerende moeder streeft naar evenwicht in alle aspecten van het leven van haar kinderen. Ze combineert zorg en liefde met structuur en discipline, en zoekt naar een gezonde balans tussen vrijheid en verantwoordelijkheid. Ze erkent dat elk kind uniek is en past haar opvoedingsstijl aan de individuele behoeften van haar kinderen aan.

Conclusie, er zijn zoveel soorten moeders en ik zou eigenlijk wel een beetje van alles willen zijn.

Voor mama, Columns

Kind naar het KDV, ik heerlijk een dagje vrij!

Sanne

Terwijl ik mijn kind klaarmaak om weg te brengen naar het dagverblijf, voel ik een mengeling van emoties. Ik hou onvoorwaardelijk van mijn kind, dat staat buiten kijf, maar ik verlang stiekem ook naar een dagje voor mezelf.

Kind naar het kinderdagverblijf

Vandaag is een vrije dag voor mij. Maar in plaats van deze dag te vullen met huishoudelijke taken en met mijn kind door te brengen, breng ik mijn kind naar het kinderdagverblijf. Als ik eerlijk ben, voelt het als een luxueus geheim. Terwijl andere moeders meewarig naar me kijken terwijl ze hun kroost aan de hand houden, geniet ik van mijn moment van onafhankelijkheid. Ik wil me niet bezwaard voelen door die veroordelende blikken, want ik weet dat ik mijn kind hiermee geen kwaad doe. Integendeel, ik geef hem de kans om te spelen, te leren en sociale vaardigheden te ontwikkelen in een stimulerende omgeving.

Maar toen ik mijn kind in de auto zette en we naar het kinderdagverblijf reden, werd ik overvallen door schuldgevoelens. De gedachte aan een dag zonder mijn kind voelde verkeerd, bijna alsof ik een slechte moeder was. En diep vanbinnen wist ik dat dit gevoel niet terecht was. Ik verdiende het om even los te komen van de constante zorg en aandacht die een kind met zich meebrengt.

Onbegrip

Bij het kinderdagverblijf aangekomen, zag ik andere moeders die daar met hun kinderen waren. Ze keken me vol onbegrip aan toen ik ze vertelde dat ik vrij was vandaag. Het was alsof ze vonden dat ik mijn kind altijd bij me moest hebben. Ik voelde de blikken prikken, en het voedde mijn onzekerheid.

Toen ik mijn kind in de armen van de lieve juf overgaf, voelde ik me zowel opgelucht als schuldig. Ik zag mijn kind even omkijken, en het voelde alsof het me smeekte om te blijven. Maar ik wist dat ik dit nodig had. Ik stapte in de auto en reed weg, en met elke meter die tussen mij en het kinderdagverblijf groeide, voelde ik de druk van de dagelijkse verantwoordelijkheid van me afglijden.

Mezelf weer even vinden

Ik wist precies wat ik zou doen met mijn vrije dag. Ik zou genieten van de rust en stilte, een koffietje drinken bij die kekke koffietent, langs de winkels slenteren zonder de constante aandacht voor een kinderwagen. Ik zou mezelf weer even vinden, de vrouw die ik was voordat ik moeder werd. En ik zou daarvan genieten zonder me schuldig te voelen.

Het moederschap is een veeleisende taak. Het vereist toewijding, onzelfzuchtigheid en onvoorwaardelijke liefde. Maar het betekent niet dat ik mijn eigen identiteit en behoeften moet opofferen. Het betekent niet dat ik me continu schuldig moet voelen als ik een moment voor mezelf neem. Ik geloof dat het belangrijk is om tijd te nemen voor zelfzorg, om op te laden en om mijn eigen interesses na te jagen.

Oordelende moeders

Maar waarom heerst er dan toch zo’n oordeel onder moeders? Waarom is er een onderliggende verwachting dat we altijd beschikbaar en opoffering bereid moeten zijn? Is het niet tijd om deze verwachtingen te herzien en ruimte te creëren voor moeders om ook van hun eigen leven te genieten?

Ik begrijp dat niet alle moeders de luxe hebben om een vrije dag te hebben, of het financieel kunnen veroorloven om hun kind naar het kinderdagverblijf te brengen. Maar laten we niet vergeten dat er verschillende manieren zijn om tijd voor jezelf te nemen, zelfs als het maar een uurtje per dag is. Het gaat erom prioriteit te geven aan onze eigen mentale en fysieke gezondheid, en ons niet schuldig te voelen als we die tijd benutten.

Maar hey, misschien moeten die andere moeders gewoon eens een dagje vrij nemen en ontdekken hoe bevrijdend het kan zijn. Wie weet zullen ze me binnenkort begroeten met een jaloerse knipoog in plaats van een afkeurende frons. Laten we hopen dat deze deelnemers van de moedermaffia snel bijdraaien en zich aansluiten bij het clubje van de ‘vrije, niet schuldige voelende en heerlijk genietende moeders’.

Hoe dan ook, lieve medemoeders, laten we elkaar niet veroordelen. Laten we elkaars keuzes respecteren en ondersteunen. Laten we in plaats van te oordelen, een helpende hand bieden en begrip tonen. Want het moederschap is al uitdagend genoeg, zonder dat we ook nog eens overladen worden met schuldgevoelens.

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Voor mama

De moedermaffia, een verstoorde kijk op het ouderschap?

Sanne

Welkom in de schijnbaar idyllische wereld van ouderschap, waarin vreugde, liefde en de onvoorwaardelijke band tussen ouder en kind centraal zouden moeten staan. Maar achter de schermen van de speeltuinen en schoolpoorten sluimert een geheimzinnige groep bekend als de ‘Moedermaffia.’ Deze groep staat erom bekend andere ouders te veroordelen, te beoordelen en soms zelfs te manipuleren.

Maar wie zijn deze ouders eigenlijk? En welke impact hebben ze op het moderne ouderschap?

De term ‘Moedermaffia’

De term ‘Moedermaffia’ is een informele term die wordt gebruikt om een groep zeer betrokken en vaak assertieve moeders te beschrijven. Deze moeders zijn zeer sterk betrokken bij de opvoeding en het welzijn van hun kinderen, wat op zich niet erg is. Maar de term wordt ook gebruikt om te verwijzen naar moeders die een sterke mening hebben over verschillende opvoedingskwesties. Deze meningen delen zij actief en soms dringen ze het op aan andere ouders.

Hoewel de exacte oorsprong van de term ‘Moedermaffia’ moeilijk te traceren is, wordt aangenomen dat deze zijn oorsprong vindt in de jaren 1990 in het Verenigd Koninkrijk. De term werd waarschijnlijk bedacht om de intense betrokkenheid van bepaalde moeders bij de opvoeding van hun kinderen te benadrukken, soms met een negatieve bijklank. De term impliceert dat deze moeders een soort geheime samenwerking hebben en zich soms autoritair kunnen gedragen ten opzichte van andere ouders die het niet met hen eens zijn.

Sommigen beschouwen de moedermaffia als denigrerend en suggestief, dat deze moeders op de een of andere manier kwaadwillig of manipulatief zijn. Anderen beschouwen het als een humoristische manier om de druk en sociale dynamiek tussen ouders onderling te beschrijven.

Een verstoorde kijk op het ouderschap

Hoe dan ook, in de dynamische wereld van het moderne ouderschap hebben we te maken met dit opmerkelijk fenomeen. De Moedermaffia is geen georganiseerde misdaadorganisatie, maar eerder een informeel netwerk van ouders, voornamelijk moeders, die zichzelf als de hoeders van ‘juist’ ouderschap beschouwen. Hoewel sommige van hun adviezen en ondersteuning nuttig kunnen zijn, begint de impact van de moedermaffia steeds meer verstikkend te worden voor ouders die proberen hun eigen weg te vinden.

De Moedermaffia manifesteert zich in verschillende vormen: van online fora en socialmediagroepen tot buurtbijeenkomsten en schoolpleinroddels. Deze groepen kunnen aanvankelijk geruststellend zijn voor nieuwe ouders, die op zoek zijn naar advies en gemeenschap. Echter, na verloop van tijd wordt duidelijk dat de moedermaffia een rigide en onbuigzame visie op ouderschap oplegt, waarbij afwijkingen niet worden getolereerd.

De perfecte ouder

Een van de grootste problemen met de Moedermaffia is de voortdurende wedstrijd om de perfecte ouder te zijn. Ouders worden onder druk gezet om aan onrealistische normen te voldoen en voelen zich schuldig als ze daar niet aan kunnen voldoen. Of het nu gaat om borstvoeding geven, gezonde voeding, opvoedingsmethoden, de keuze voor kinderopvang of oorbellen schieten bij een baby, elke beslissing lijkt onder het vergrootglas van de moedermaffia te liggen. Dit legt een enorme last op ouders, die al genoeg uitdagingen hebben in het jongleren van werk, gezin en persoonlijke behoeften.

Een ander schadelijk aspect van de Moedermaffia is het oordeel en de kritiek die ouders ervaren wanneer ze afwijken van de heersende normen. Iedereen die besluit een andere weg te volgen, wordt al snel bestempeld als ‘slechte ouder’, ‘niet toegewijd genoeg’ en soms zelfs een ‘loedermoeder‘.

Cultuur van angst en onderdrukking

Dit creëert een cultuur van angst en onderdrukking, waar ouders zich gedwongen voelen om hun eigen intuïtie en waarden opzij te zetten en de massa te volgen. Het is een trieste paradox dat ouderschap, een tijd waarin liefde, begrip en acceptatie centraal zouden moeten staan, wordt overschaduwd door veroordeling en conformiteit.

Om de impact van de moedermaffia te verminderen, moeten ouders weer vertrouwen krijgen in hun eigen intuïtie en durven om hun eigen pad te volgen. Er is geen ‘one-size-fits-all’ aanpak is als het gaat om ouderschap. Elk kind en elke ouder is uniek, met verschillende behoeften en omstandigheden.

Het is tijd om af te stappen van de rigide normen en meer begrip en empathie te tonen voor de keuzes van anderen! Dus doei Moedermaffia, met je verstoorde kijk op het ouderschap!

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Kind, Columns

Je kind terugbijten, zo leer je je kind bijten af!

Sanne

Je kind terugbijten, moet je dat nou wel of niet doen? Als we de opvoed- en de gedragsdeskundigen moeten volgen is het een absolute no-go. Maar als we ervaringen van doodgewone moeders moeten geloven, kan het zomaar een manier zijn om je kind het bijten af te leren.

Ander kindje gebeten

Op een dag was ze het helemaal zat. Al meerdere keren moest ze van de opvang leidsters horen dat haar peuter wéér een ander kindje gebeten had. En toen kwam de dag dat ze zelf ineens de tanden van haar peuter in haar arm had staan. Uit frustratie, uit wanhoop, maar ook uit reflectie beet ze haar kind terug.

Daar is ze dan, de moeder van een peuter die terugbijt.

Hapje uit eigen vlees

Je zou denken dat dit een horrorverhaal is, maar nee, dit is gewoon de realiteit van ouderschap. Soms moet je creatief worden om je kind te laten begrijpen dat bijten geen geaccepteerd gedrag is. En soms betekent dat, dat je je innerlijke krokodil zijn gang moet laten gaan en een hapje moet nemen uit je eigen vlees.

Nu, ik hoor jullie denken, ‘dit is dierenmishandeling!’ Maar laten we eerlijk zijn, als we zouden luisteren naar alle boeken over opvoeding, dan zouden we alleen maar een goed gesprek mogen toestaan als vorm van straf. Of nee, het woord straffen mogen we helemaal niet in de mond nemen! Want stel je voor wat dat met je kleintje zou doen, straf zou hem alleen maar meer beschadigen.

,,…als jij terug bijt, geef je jouw kleintje indirect de boodschap dat iemand fysiek pijn doen dus een normale oplossing is. Wil je als ouder dat signaal afgeven? Aan terugbijten zit geen enkel leereffect”
Loes Waanders, Orthopedagoog, in het AD.nl

Deze orthopedagoog zegt dat het beter is om je kind andere oplossingen te geven als de emoties zo hoog oplopen dat het bijten begint. Oké, dat kun je inderdaad proberen.

,,Zeg bijvoorbeeld dat je ziet dat je kind heel erg boos is, en dat hij de volgende keer dan jou moet roepen. Zeg niet alleen dat bijten niet oké is, maar vertel ook wat je dan liever voor gedrag ziet.”

Terugbijten

Maar in de echte wereld zijn er momenten dat een moeder haar innerlijke Mike Tyson moet laten zien om haar peuter een lesje te leren.

Natuurlijk, dit kan resulteren in een peuter die nog harder bijt omdat hij denkt dat het normaal is, maar het kan ook een peuter zijn die zijn lesje heeft geleerd. En laat dat laatste nou net bij deze moeder met bijtende peuter het resultaat zijn geweest. Alsof hij even moest voelen om het het door te laten dringen.

De krokodil ouder

Dus laten we de moeder die haar peuter een keer terugbijt niet veroordelen, maar haar juist bewonderen voor haar creativiteit en vastberadenheid om haar peuter te leren wat wel en niet acceptabel is. En wie weet, misschien is dit wel het begin van een nieuw stijl in de vele soorten ouderschap; ‘de krokodil moeder’.

Het soort ouderschap dat voorkomt dat kinderen later massaal aan de assertiviteitscursus moeten, waar ze moeten leren van zich af te bijten…

Afbeelding: Shutterstock

Kind, Voor mama, Voor papa

Een zelfverzekerd kind? Dan doe je dit als ouders goed!

Sanne

Heb jij een zelfverzekerd kind die precies weet wat zijn sterke punten zijn? Een kind die vol zelfvertrouwen door het leven gaat? Ouders met zelfverzekerde kinderen doen over het algemeen deze dingen goed.

Het leven van een kind bestaat uit leermomenten. Leren lopen, leren praten, leren plassen op een potje, leren schrijven, noem maar op! Langzaam maar zeker worden het zelfverzekerde wezentjes. Maar dat gevoel van vertrouwen moet wel worden gestimuleerd. Want de leermomenten worden steeds complexere uitdagingen. Dus hoe zorg je als ouders ervoor dat je kind een gezond gevoel van zelfvertrouwen krijgt?

Een zelfverzekerd kind? Dan doe je dit als ouder goed!

Je koppelt de inzet aan succes (en niet het resultaat)

Door de werkhouding of inzet, net hoe je het noemen wil, te koppelen aan succes, ontwikkelen kinderen een gezond zelfvertrouwen. En dan hebben we het natuurlijk wel over een goede werkhouding en inzet. Maar wanneer je als ouder je kind altijd een compliment geeft over zijn werkhouding en inzet, zal dat een zelfvertrouwen boost geven. Ook als je kind geen tien haalt voor de rekentoets of wanneer hij de voetbalwedstrijd niet wint. Succes is dan de inspanning die je kind heeft geleverd en niet het resultaat van die inspanning.

Je bent openlijk trots

Zelfverzekerde kinderen komen van zelfverzekerde ouders. Een ouder van een zelfverzekerd kind schroomt niet om openlijk trots te praten over de kwaliteiten, vaardigheden en successen van zijn kind. Maar ook over zichzelf. Want als ouders een positief zelfbeeld laten zien, nemen kinderen dat gevoel van zelfvertrouwen over.

Je geeft specifieke complimenten

Ouders van zelfverzekerde kinderen roepen niet alleen maar ‘goed gespeeld’ of ‘keurig gedaan’. Ze geven specifieke complimenten over de dingen die ze goed deden. Dus waarom heeft hij dan zo goed gespeeld? Bijvoorbeeld doordat hij zijn voetenwerk zo geweldig deed. En wat is er dan zo keurig gedaan? Bijvoorbeeld de manier waarop ze dat ene woord geschreven heeft. Het zijn de complimenten over de specifieke dingen die je kind zelfvertrouwen geven.

En wist je dat teveel nikszeggende complimenten juist niet goed voor het zelfvertrouwen zijn?

Je bent eerlijk over de minder sterke kanten

Ouders die een zelfverzekerd kind willen opvoeden (die geen arrogante en narcistische eikel wordt) liegen niet tegen hun kind over waar hij harder aan moet werken. Je bent dus eerlijk over de minder sterke kanten van je kind. En het is natuurlijk niet zo dat je als ouder rond moet bazuinen dat je kind écht slecht in wiskunde is! Maar je maakt het ook niet mooier dan het is.

Succes heb je nooit alleen

Een ouder van een zelfverzekerd kind zal hem of haar nooit laten denken, dat hij in zijn eentje de reden was dat ze de wedstrijd wonnen. Ze leren hun kind dat ze zonder de hulp van hardwerkende vrienden, familie of een leraar, de wedstrijd misschien niet hadden gewonnen of het proefwerk misschien niet zo goed was gemaakt. En ook hier wordt de inzet gekoppeld aan succes.

Je geeft je kind verantwoordelijkheid

Een ouder van een zelfverzekerd kind, geeft zijn kind verantwoordelijkheid over bepaalde beslissingen. Dit geeft hem de kans om zelf problemen op te lossen. Je kind zal zichzelf hierdoor als capabel zien en dat zal zijn zelfvertrouwen zeker vergroten.

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Voor mama, Baby

Ben je net bevallen, is je partner bloedirritant!

Sanne

Ben je net bevallen en dan vind je opeens je partner irritant. Misschien is het de stem van je partner dat plots onder je huid kruipt. Misschien is het de manier waarop hij zijn eten kauwt. En heel misschien is het gewoon het feit dat hij je partner is. Wat het ook is, je bent niet alleen. Veel nieuwe moeders vinden plotseling hun partner bloediritant.

Net bevallen

“Ik ben gewoon zo moe,” zei ik tegen mijn man, terwijl ik naar de keukentafel wankelde en voorzichtig ging zitten. De pijn van de bevalling voelde nog vers. En de eisen van een extreem hongerige baby gaven me een continu een katerig gevoel.

“Ik ben ook moe,” zei hij.

Dat had ‘ie even niet moeten zeggen! Die woorden maakten me razend.

Zo boos!

Ik voelde een hete gloed vanuit mijn heupen opkomen. Ik stond op, ik was woedend en sprakeloos. Mijn tanden waren als magneten, maar mijn woorden waren sterker en het floepte er zo uit.

Hij was moe? HIJ was moe? Ik heb zijn borsten niet zien opzwellen en melk zien lekken! Ik heb hem niet rond zien lopen met een matras tussen zijn benen. Waar kon hij nu moe van zijn? Van die ene keer dat hij wakker werd en de baby aangaf?

Ik smeet het eten opzij (wat hij overigens gemaakt had) en ik heb hem toen laten weten dat ik degene was die het recht had om moe te zijn.

Bloedirritant

En daar was het, ik vond mijn partner irritant. Bloedirritant zelf.

De overgang van gelukzalig naar een slagveld verliep snel. Om de een of andere absurde reden voelde het alsof het nu tijd was om de score bij te houden. Ik begon al het werk te vergelijken. Van de was doen tot vitamine D-druppels geven. En ik had natuurlijk het gevoel dat ik het grootste deel van de huishoudelijke taken en de baby voor mijn rekening nam.

Maar wat hij ook deed, en dat was op zich nog best veel, hij deed het in mijn ogen toch niet goed. Ik had een heel kort lontje.

Achteraf gezien vind ik het verschrikkelijk dat het zo gegaan is. Ik had graag samen op zo’n roze wolk gezeten, maar in plaats daarvan, was ik hem continu van een brug af aan het duwen.

Volkomen normaal

Maar dit gevoel, je partner irritant vinden vlak nadat je bevallen bent, schijnt volkomen normaal te zijn. De eerste weken met de baby, waarin weinig slaap is, leiden tot vlagen van irrationele chagrijnigheid en irritatie. En ja, ook een paar huilbuien.

Hoe komt het dan dat je partner de dupe is van je slechte humeur? Dat is simpel; het is namelijk verrekte gemakkelijk om je partner als verbale boksbal te gebruiken. Als je gefrustreerd bent, is het gemakkelijker om te schreeuwen tegen een andere volwassene in huis dan tegen een kind.

Maar waarom ben je na he bevalling zo chagrijnig en waarom is je partner dan zo irritant? Waarom zit je niet lekker op dat roze wolkje, wat iedereen je beloofd? Helaas zijn dat de mythen van het moederschap. Vrouwen denken vaak dingen als ‘Ik zou dit helemaal alleen moeten kunnen’ of ‘Ik hou toch van mijn baby, waarom zou ik even rust nodig hebben.

Voor een moeder die net bevallen is, is het belangrijk om die mindset te veranderen. Je hoeft niet alles helemaal alleen te doen en het ouderschap is geen competitie waarbij je een score moet bijhouden.

En ja, vaders kunnen ook moe zijn.

Tips om je partner iets minder irritant te vinden

Zoals je diep van binnen zelf ook wel weet, de meeste irritaties gaan helemaal niet over je partner. De irritaties beginnen bij jezelf. Dus voordat je los gaat op je partner, stel jezelf dan eerst even de volgende vragen.

1. Slaaptekort?

Een nachtje ongestoord doorslapen, je kunt je bijna niet meer voorstellen hoe dat moet voelen. Maar onderschat de noodzaak van een goede nachtrust niet! Slaaptekort laat je dingen doen, denken en zeggen die je nooit tevoren had kunnen bedenken. Dus om je partner iets minder irritant te vinden, zit er niets anders op… Jij moet je bed in en even goed slapen.

2. Hydratatie

Geloof het of niet, uitdroging veroorzaakt niet alleen prikkelbaarheid, maar kan leiden tot serieuze gezondheidsklachten! Dus drink je wel genoeg? Of veroorzaakt dit misschien dat je minder tolerant naar je partner bent? Zeker als je borstvoeding geeft, moet je er echt op letten dat je voldoende water drinkt. Maak er bijvoorbeeld een gewoonte van om een glas water in de buurt te houden en ervan te drinken als de baby borstvoeding geeft.

3. Communiceren

Wanneer je net bevallen bent, zijn er een hele hoop veranderingen in je leven. Praten met je partner (ook al is je partner irritant) blijft belangrijk. Communiceer over je behoeftes en verlangens. Zeker als je het gevoel hebt dat je alles alleen aan het doen bent. Soms is een simpele vraag aan je partner, ‘goh zou jij de luier een keer kunnen verschonen?’ al voldoende om irritaties te voorkomen. Want ja, hij wil gerust die luier verschonen als jij het hem vraagt.

4. Tijd voor jezelf

Hoewel heel veel mama’s dit een lastige vinden, is tijd nemen voor jezelf echt belangrijk om te blijven doen! En wat dat dan is, is aan jezelf. De één vind het heerlijk om haar nagels te laten doen, terwijl de ander graag een bakkie koffie drinkt bij een vriendin.

5. Zoek hulp

Als je langer dan een paar weken na je bevalling chagrijnig en prikkelbaar blijft, moet je waarschijnlijk met je arts praten. Meestal nemen de irritaties naar je partner na een paar weken na de bevalling af. Maar vrouwen met een postnatale depressie hebben vaak veel langer last van ernstige stemmingswisselingen of extreem verdriet.

Afbeeldingen: Shutterstock

Kind, Voor mama

Peuter zeurt: zeg dit volgens de experts (en hoe het werkelijk gaat)

Sanne

Menig ouder van een peuter herkent dit scenario ongetwijfeld. Je dag wordt verpest door een peuter die maar niet ophoudt met zeuren. Dat peutergejank komt je strot uit, maar dat mag je volgens de experts niet zeggen!

Peuter zeurt om alles

Maar goed, je peuter zeurt toch echt om alles. Je probeert nog een paar keer tot 10 te tellen, maar van binnen begin je zelf ook steeds meer gevoelens te krijgen. Hoe moet je nou met dat gezeur omgaan? ‘De experts’ hebben daar heel ogenschijnlijk simpele manieren voor.

Wanneer je positief aan het opvoeden bent, kun je namelijk dit zeggen:

“Je wordt zo groot! Je bent nu groot genoeg om met een normale stem te vragen wat je wilt zonder te zeuren EN het goed te vinden als je het niet krijgt. Als je me iets vraagt met een zeurderige stem, zal ik mijn handen over mijn oren doen, wat een zachte herinnering zal zijn om je gewone stem te gebruiken. Daarna kun je het opnieuw proberen met je normale stem en dan praat ik graag over alles wat je bezighoudt.”

Allemaal leuk en aardig, maar ondertussen jankt en zeurt je peuter lekker door en was hij bovendien na het eerste zinnetje al uitgeschakeld. En heel eerlijk? Heel veel verder kwam ik zelf ook niet.

Waarom zeurt een peuter de hele dag?

Laten we toch eventjes iets dieper erop ingaan. Waarom zeurt een peuter de hele dag door? Het komt erop neer dat peuters zeuren omdat ze gehoord willen worden. Maar op deze leeftijd en in deze fase zijn ze nog aan het uitzoeken hoe ze moeten communiceren.

Volgens mij, de ervaringsdeskundige, is er ook nog een andere, iets irritantere verklaring voor het zeuren van peuters: in het verleden is gebleken dat zeuren een succesvolle strategie was, dus waarom zou je het nu zonder te zeuren vragen EN het goed vinden als je het niet krijgt?

Dus ja, misschien kun je ook gewoon dit zeggen, wanneer je peuter weer eens de oren van je kop zeurt en je een poging doet om het drammen af te leren.

Wat dacht je van: ‘praat eens gewoon of normaal!’

En iedereen kent deze ook wel toch: ‘Ik tel tot drie en anders is daar de gang!’

Deze is ook best duidelijk: ‘Nee is nee en het blijft nee.’

Een kort maar krachtige: ‘Kappen nu!’

Wat je ook zou kunnen zeggen, maar misschien iets te diep is voor peuters: ‘Nu stoppen met janken, anders geef ik je een reden om te janken!’

Want tja, peuters willen gehoord worden, maar moeders ook…

Uitgelichte afbeeldingen: Shutterstock

Kind, Lijstjes

21x wat ik denk wanneer mijn kind waterpokken heeft!

Sanne

Waterpokken is zo’n kinderziekte waarvan je weet dat het een keer komt, maar je zit er eigenlijk nooit op te wachten. ‘Ze kunnen het beter maar gehad hebben’, wordt zo vaak gezegd. En het is ook zeker zo, je kunt de waterpokken beter krijgen wanneer je klein bent. Maar wanneer je middenin de waterpokken zit, is dat wel het laatste waar je aan denkt!

Maar goed, dat terzijde! Want hier zijn 21 dingen waar je je wél aan denkt als je kind waterpokken heeft.

1. Is dit nou een waterpok? Even googelen. OMG, wat een verschrikkelijke foto’s! Ziet mijn kind er over een paar dagen ook zo uit?

2. Moet ik mijn kind thuis houden? Moeten we met z’n allen in quarantaine? Hoe werkt dit?

3. Oh, kind met blaasjes mag niet naar school. Hoezo zat Henkie met z’n pokkenkop dan wél in de klas?

4. Wat een heerlijkheid, voorlopig geen speeldates over de vloer!

5. Hoezo appt de moeder van Brammetje of mijn kind even met haar kind kan komen knuffelen? Weird!

6. Dag 1: Ach die waterpokken vallen best mee! Hij heeft er hooguit vijf…

7. Dag 2: Oh, zijn er toch een paar bijgekomen. Nou ja, als dit alles is…

8. Dag 3 en 4: Dit is de hel op aarde. Janken en jeuk, dag en nacht. Ik google nog maar eens wat echt tegen de jeuk helpt.

9. Daar zit ik dan. Om 2 uur ’s nachts, met mijn kind in een havermout bad.

10. Waarom werken al die achterlijk dure zalfjes niet!

11. Niet te geloven waar al die waterpokken opduiken! Oogleden, oorschelpen, voetzolen, handpalmen… OM over de geslachtsdelen nog maar te zwijgen.

12. Wie heeft bedacht dat ze het maar beter gehad kunnen hebben?

13. Ach arm kind! Kon ik het maar van je overnemen… Nou ja, bij nader inzien… toch maar niet.

14. Of je na 15 afleveringen Zack & Quack er nog ééntje mag kijken? Tuurlijk joh!

15. Je kind is zo moe en overstuur dat het je niet kan schelen hoe of waar het gaat slapen, zolang het maar gaat slapen.

16. Prima, ik ga wel weer met je in een havermout bad zitten, waarom zouden we die dure zalfjes nog smeren?

17. Voor je het weet ligt je kind over je tweepersoonsbed en zijn jij en je partner op de grond beland.

18. Niet krabben, niet krabben, niet krabben!

19. Oh wat een ravage, mijn kind moet de rest van zijn leven door met allemaal kraters op zijn hoofd. Huil!

20. Inmiddels is de moeder van Brammetje erop terug gekomen… Succes ermee!

21. Zijn écht alle waterpokken opgedroogd? Echt? Wijn!

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Voor mama

7x wanneer je een keizersnede gehad hebt

Sanne

Of je nu spoedkeizersnede of een geplande keizersnede heb gehad, het herstel na een keizersnede is een proces vol emotionele en fysieke uitdagingen. En natuurlijk zijn de ervaringen van een keizersnede voor iedereen anders. Voorbereiden op zoiets lijkt dan ook vrijwel onmogelijk, want je kunt er pas iets zinnigs over zeggen, wanneer je het zelf meemaakt.

Achteraf had ik me best wat meer kunnen verdiepen in het ondergaan van een keizersnede. Mijn keizersnede was niet gepland. Het was zelfs helemaal nooit in me opgekomen dat het een optie zou zijn. Lekker naïef en vol goede moed ging ik mijn eerste bevalling in. Tot de bevalling niet vorderde en er een keizersnede volgde. Op dat moment hadden ze een hele cirkel in mijn beuk mogen knippen, als die baby er maar uitging. Maar toen ik weer bijzinnen kwam, was ik totaal niet voorbereid op het herstelproces.

Keizersnede gehad? Hier mijn ervaringen!

Zoals ik al zei, voorbereiden op een keizersnede is vrijwel onmogelijk. Maar toch had ik een aantal dingen van tevoren beter moeten laten doordringen. Ik had best wat onderzoek kunnen doen naar de ervaringen van anderen. Oh, heb jij een keizersnede gehad? En het herstel viel vies tegen? Had ik nou maar wat beter naar je geluisterd! Dan had ik tenminste een beetje geweten wat ik kon verwachten.

Het is een serieuze operatie

Een keizersnede is een zware operatie waarbij je buik en je baarmoeder worden doorgesneden en spieren worden losgetrokken om bij de baby te komen. Laat dat maar eventjes tot je doordringen. En ja, het is fantastisch dat het mogelijk is. Dat de baby dankzij een keizersnede veilig geboren kan worden. Maar dat staat volkomen los van de serieuze operatie die een moeder moet ondergaan.

Opstaan en lopen na een keizersnede

Laat mij hier maar lekker een paar dagen, wat zeg ik, weken liggen, was wat ik dacht na mijn keizersnede. Maar daar was de zuster het niet mee eens. Ik moest toch echt een keer gaan opstaan en lopen. Die eerste keer na mijn keizersnede uit bed stappen, heb ik echt als pijnlijk ervaren. Ik voelde me een oud dametje dat maar niet rechtop kon staan. Het korte stukje naar de badkamer toe was ik vooral trillerig, wankel en onzeker. Ik heb de arm van mijn partner bont en blauw geknepen, omdat hij mijn houvast was. Mijn buik voelde pijnlijk beklemmend en strak.

Die intense pijn in mijn buik, ondanks de pijnstilling, was de eerste vier dagen het ergst. En hoewel ik het liefste stokstijf in mijn bed bleef liggen, werd de pijn toch iedere dag een beetje minder. Ik denk dan ook dat voorzichtig blijven bewegen het herstel ten goede kwam.

Bloeding na een keizersnede

Een grote verrassing was de bloeding na de keizersnede, die enkele weken aanhield. Een beetje dom misschien, maar ik had daar helemaal niet aan gedacht. Iedereen om me heen zei ook, nu hoef je in ieder gaval niet dat suffe kraam verband te gebruiken. Nou wel dus! Het dikke baarmoederslijmvlies dat zich tijdens de zwangerschap heeft opgehoopt, moet er toch uit. Na verloop van tijd werd het bloedverlies wel lichter, maar het heeft toch zeker vier weken geduurd.

Naweeën?!

En wie dankt dat je na een keizersnede geen naweeën kunt hebben, heeft het mis! Ook na een keizersnede moet de baarmoeder weer krimpen. Op de tweede dag na de bevalling kreeg ik uit het niets sterke krampen die veel heviger waren dan menstruatiekrampen. Naweeën dus!

De beperkingen

Ik had een heel ander beeld van de kraamweek geschetst dan hoe het in werkelijkheid verliep. En ik had heus wel rekening gehouden met kraamtranen en ‘van je roze wolk afdonderen’. Maar dat ik zó beperkt zou zijn na een keizersnede, had ik me nooit voor kunnen stellen.

Nu hebben ze het weleens over ‘hulp accepteren als nieuwe moeder, lastig, bladieblabla’. Ik kon niet anders dan hulp accepteren! Mijn dag bestond uit naar het toilet schuifelen en borstvoeding geven aan een baby die iemand anders moest aangeven, want zelf mijn baby oppakken lukte in de kraamweek echt niet. En het kan natuurlijk gerust dat veel vrouwen het herstel van een keizersnede zonder problemen ervaren. Maar ik heb de beperkingen na een keizersnede best heel zwaar ervaren.

Focus op herstellen

Ze zeggen toch wel eens, je kunt pas voor een ander zorgen als je eerst zelf goed in je vel zit? Ik vond dat die eerste periode na mijn keizersnede een hele lastige. Ik was voor het eerst moeder geworden en ik wilde me natuurlijk focussen op mijn baby. Maar helaas was al mijn focus op het herstellen van mijn lichaam. En uiteindelijk lukt dat beetje bij beetje wel weer, maar van mij had het herstel een stuk sneller mogen gaan. Wellicht was ik ietwat ongeduldig.

Het litteken

En dan natuurlijk het litteken! Het internet staat vol met tips over hoe je ervoor zorgt dat de wond mooi geneest en hoe je het littekenweefsel tot het minimale beperkt. Maar er staat nergens hoe je je litteken moet accepteren. Dit klinkt misschien gek, maar toen ik de bevalling in ging, had ik er geen rekening mee gehouden dat ik zou eindigen met een litteken op mijn buik. En hoewel ik dankbaar was dat er een gezonde baby uit was gekomen, deed dat litteken toch wat met mij. Ervaring heeft mij geleerd dat je sommige dingen ‘een plekje moet geven’ en zo was dat ook met het litteken na mijn keizersnede.

Afbeelding: Shutterstock

Lijstjes, Voor mama

Wanneer je moeder van een peuter bent

Sanne

Onlangs zat ik met een stel vriendinnen te kletsen over onze peuters. Dat is namelijk meestal het onderwerp waar het tijdens onze gesprekken op uitdraait. Maar opeens realiseerde we dat onze lieve kleine pareltjes in de fase van kleine monstertjes waren beland. De ene herkenbare situatie na de andere herkenbare peutersituatie kwam aan bod. We hoefden onze zinnen niet af te maken, we wisten gewoon waar de ander het over had. En zo kwamen we op een hele waslijst waarin we vertellen dat we moeder van een peuter zijn, zonder te zeggen moeder van een peuter te zijn.

Moeder van een peuter

Vertel dat je moeder van een peuter bent, zonder te zeggen dat je moeder van een peuter bent.

Hier komen ze!

‘Vandaag is het dag van de werkgever. Zal ik mijn kind een bloemetje geven?’

‘Ik gebruik billendoekjes niet alleen bij het verschonen van een luier…’

‘Ik zeg: ik hou zoveel van je! En als antwoord krijg ik een klap in mijn gezicht.’

‘Ik heb vandaag een serieuze discussie gevoerd over de kleur roze’

‘Niet likken aan de lantaarnpaal!’

Lees ook: ‘Wat doe je de hele dag thuis met je peuter?‘

‘Vorige week was boerenkool met worst zijn lievelingseten, vandaag is dat het goorste ooit’

‘Ik at vandaag chips in de trapkast’

‘Ik heb mijn kind vandaag veel te pittig eten voorgeschoteld… Het waren pannenkoeken’

‘Ooit was mijn muur wit’

‘Ik drink koude koffie’

‘Ik dacht dat ik geduld had, tot ik zag hoe iemand zelf zijn rits dicht wilde doen’

‘Ik kan het boek ‘ik zou wel een kindje lusten’ achterstevoren en met mijn ogen dicht voorlezen‘

‘Vandaag vond ik een stuk rijstwafel tussen de kussens van de bank’

‘Ik heb vandaag mezelf moeten overtuigen dat ik niet nóg een aflevering Wordparty wilde kijken’

‘Ik was van plan te douchen tijdens zijn middagdutje…’

‘Niet aan de douchedeur likken!’

‘Mijn Google verleden bestaat uit ‘hoe overtuig ik iemand’, ‘hoe win in een disscussie’ en ‘waarom zijn peuters zo snel boos?’

‘Ik dacht dat ik best veel geduld had, tot we samen boodschappen gingen doen’

‘Niet likken aan het winkelkarretje!’

‘Ik dacht dat ik geduld had, tot ik zag hoe iemand zelf zijn boterham wilde smeren’

‘Ik denk dat ik een opvoedboek ga schrijven met de titel: ‘Oké, prima, je doet maar’

‘Zelfs als ik mijn lippen stevig op elkaar houd, wordt er bij mij regelmatig een afgekloven soepstengel naar binnen gedouwd.

‘Ik dacht dat ik geduld had…’

Afbeeldingen: Shutterstock