Vind je het nou niet jammer dat je geen meisje hebt?

Afbeelding: Shutterstock

Vroeger, toen ik zelf nog kind was, was ik ervan overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Dat was voor mij eigenlijk net zo vanzelfsprekend als dat ik moeder zou worden. Op die leeftijd denk je nog helemaal niet na over eventuele problemen met zwanger worden enzovoort. Ik voerde hele gesprekken met mijn toekomstige dochter, plande leuke uitjes en zou elke dag mooie vlechten in haar haren maken. 

Moeder ben ik inderdaad geworden, maar niet van een meisje. Wel van twee heerlijke jongens. Ik ben helemaal compleet met ze en een derde kindje gaat er zeker niet komen. Zelfs niet als ik de garantie zou hebben dat het een meisje is, dat mijn lijf een derde zwangerschap goed doorstaat en dat ik een gezin van drie kinderen zomaar kan managen. Als ik zie hoeveel moeite, energie, tijd, en ruimte twee kinderen al ‘kosten’ weet ik echt niet waar ik een eventuele nummer drie nog zou moeten plaatsen. Eigenlijk ben ik soms best jaloers op die moeders die dat allemaal maar doen, kunnen en regelen.  Lees meer

Online oefenen voor school

Squla maakt leren leuk met mama

squla

Eindeloze discussies, veroordelingen en onderzoeken met uiteenlopende resultaten zijn er te vinden over kinderen en multimedia. De combinatie van kind en iPad is wat mij betreft prima. Behalve die keren dat ze hem op mijn stenen vloer laten kletteren en er voor de zoveelste keer een barst in zit. Op het moment dat ze rustig met de iPad op de bank zitten, is er niets aan de hand. Kind blij, mama blij en met een beetje mazzel leert het kind ook nog wat. Filmpjes op youtube, leuke spelletjes of een leerzame app. De iPad is van alles voorzien. U vraagt, Siri zoekt. Sinds kort hebben we de app van Squla.  Lees meer

Maya en de Pollenbollen

Ik heb geen zin in een speelparadijs of een ontplofte woonkamer. In plaats daarvan gaan we naar de schouwburg. Dat dat niet alleen voor oude mensen of hippe 30ers is, is mij allang duidelijk. Vandaag zie ik maar weer dat er meer van die cultuurouders zijn, die hun kroost graag op een speelse manier wat cultuur willen bijbrengen. Als mijn kinderen zeggen ‘we gaan naar de musical’ dan zou mijn oma in ruste goedkeurend geknikt hebben en hier overigens een totaal ander beeld bij hebben dan wij. Wij bezochten namelijk de musical van Maya de Bij. Zo ontzettend leuk….

Vandaag gingen we dus met de kindjes naar de schouwburg, naar de ‘Maya show: Maya en de pollenbollen” en wat hebben we genoten! Zodra de kinderen ‘Maya de Bij’ horen zij ‘Plopsaland’ en dus zijn ze enthousiast. De verwachtingen waren hoog en ik kan alvast verklappen, dat die ook dit keer meer dan waar gemaakt zijn.

maya pollenbollen Lees meer

Cakejes bakken, maar nu blijf ik aan de vloer vastplakken

De kinderen liggen in bed en ik zou bijna willen zeggen dat dit mijn favoriete moment van de dag is. Ware het niet dat mijn huis een grote bende is en dat nu alleen nog maar meer op lijkt te vallen. Als de kinderen er tussenin zitten lijkt het in ieder geval nog een doel te hebben.

Het liefst zou ik nu op de bank ploffen en lekker een film kijken, desnoods een soap. Alles is goed, zolang het maar geen tekenfilms of superhelden zijn. Dat lekker chillen op de bank zit er helaas nog even niet in voor mij. Mijn woonkamer heeft meer weg van een kids-play-ground en mijn keuken is een ontplofte bende. Het aanrecht staat vol met vieze pannen, op de tafel staan de borden nog en de spullen van het cakejes bakken staan ook nog ergens verstopt. De helft van de maaltijd ligt onder de tafel en ik blijf bijna vastplakken aan de vloer als ik de keuken inloop. Lees meer

mamablog

De fluit, pielemans, leuter oftewel: Dé piemel

Een piemel, het blijft nog altijd een beetje een mysterieus ding. Volgens mijn zoons is het maar gek dat mama geen piemel heeft en is papa’s piemel heel groot. Ik weet niet of ik er zelf een zou willen hebben, want echt mooi vind ik ze nog steeds niet. Voor een dagje proberen lijkt het me wel leuk, maar dat is een andere discussie.

Als moeder van twee zoons heb ik piemels genoeg in dit huis. Dus langzamerhand vind ik dat ik best wel wat over piemels kan vertellen.

Lees meer

Hoe regel je een girls-night-out met het thuisfront?

Voordat ik kinderen kreeg had ik geen idee dat ik mezelf zo goed kon wegcijferen. Ik kom namelijk vrijwel nooit op de eerste plaats te staan. De kinderen staan op de eerste plaats, over het algemeen de man op de tweede en daarachter aan komt (als ik geluk heb) ik, de moeder. Soms is het weleens een innerlijke strijd. Want ik wil ook weleens geen moeder zijn. Niet continu aan de kleintjes denken. Maar de gedachte alleen al geeft me een schuldgevoel. En dat schuldgevoel verdwijnt als ik de kleintjes weer op hun troon zet.

Maakt het me een fantastische moeder? Geen idee. Het maakt me in ieder geval een waardeloze ik. Het is tijd voor verandering. Tijd voor een ‘girls-night-out’! Tijd voor een avond in mijn broek pissen van het lachen. Tijd voor een onbetaalbare avond met mijn bff’s.

En nu is de vraag, hoe gaan we zo een nachtje weg organiseren zonder dat het thuisfront ten ondergaat aan dit moederloze weekend?

Maak een draaiboek

Wil de man graag instructies betreft het reilen en zeilen binnen het gezin? Maak een minuut tot minuut schema. Een stappenplan. Leg stapeltjes kleding klaar. Plak hier en daar een post-it met eventuele adviezen en waarschuwingen als: ‘Vraag van te voren hoe de peuter haar brood gesneden wil hebben! Niet goed gedaan? Doe het opnieuw!’

Hij is geen idioot

Oke, je moet hem misschien niet gaan vragen om biologische, verantwoorde maaltijden te gaan bereiden. De kans is groot dat het een puinhoop wordt in huis, als dat het al niet was. En je kleintjes lopen er misschien bij alsof ze zo bij een carnavalsoptocht kunnen aansluiten. Maar hij is de vader en hij kan het prima in zijn eentje handelen.

En anders belt hij zijn moeder.

Hij belt zijn moeder.

Dus, weg met het schuldgevoel en boeken dat nachtje weg met de meiden! Het zal iedereen goed doen.


Afbeelding: Shutterstock